 |
| Φωτογραφία - Γιάννης |
Μου ειπε να γινονται σημαδια οι λεξεις
να τις τακτοποιουμε σαν να φυτευουμε σπορους
μες τη βροχη.
Δε καταλαβα στην αρχη μα
ηξερα πως ζουσε με ενα βουνο
στο σωμα χιονισμενο
και πασχιζε να του δωσει ονομα.
Σαν αρχισαν να λιωνουν τα χιονια και τον μουσκεψε
ειπε θα το λεει προειδοποιηση.
Οταν παγωσε τη πλατη του το ειπε αφη.
Στο πρωτο του φιλι σχηματιστηκε ενα προσωπο
και στο δευτερο ρυακια.
Φοβηθηκε πως οταν δε θα ειχε καιρικα φαινομενα
δε θα ειχε και αφη
κι οι λέξεις δε θα ειχαν προσωπο.
Απλωσε τα χερια και με αγκαλιασε
το φιλι μου ζεστανε τα λαιμο του.
Μου ορκιστηκε πως μπορουσε να ζει ετσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου