ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΚΑΡΑ " ΠΑΡΕ ΜΕ ΚΥΜΑ "

Φωτογραφία - Χρυσάνθη  Καρά

Τη μοναξιά θα κάνω βάρκα, γκρίζα..τη θλίψη μου  πανιά

 και θα σαλπάρω με ανέμους, κόντρα θα πάω στο βοριά.

 Κύμα πικρό δεν σε φοβάμαι, χρόνια...πολλά με τυραννάς

 ότι αγαπώ μου το τσακίζεις, στα βράχια πάνω το σκορπάς.

Στα σκοτεινά θα σε γυρέψω, στο αλμυρό που κολυμπάς

 και θα ουρλιάξω, να μ' ακούσεις, "γιατί θανάτους με κερνάς;"

 Άπονο κύμα, άκουσέ με…άκουσε ετούτο τον καημό

 κι ύστερα αν θέλεις λύτρωσέ με, μέσα στα βάθη σου ας πνιγώ.

Ήταν Απρίλης μυρωμένος, κι αντάμωσα ένα δειλινό

 τον ήλιο που χαμογελούσε...έσταζε η ανάσα του ζωή

 στα μάτια του ο κόσμος όλος, καθάρια παιδική ψυχή.

Με πότισε με της αγάπης, τ' αθάνατό της το νερό

 κείνο που καίει το φυλλοκάρδι, λάβα στο στήθος μου…φωτιά

 μα ‘φυγε κι έμεινα μονάχη…πάρε με κύμα στα βαθιά.

17-1-15