ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΚΑΡΑ " ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ "

Κωνσταντίνος Μαλέας  «Ταΰγετος»
Σε πρώτο πλάνο μία ανθισμένη αμυγδαλιά 

Πώς σε θαυμάζω να ‘ξερες, γενναία αμυγδαλιά μου θάρρος ποτίζεις και ζωή, στολίζεις τα όνειρά μου ατέρμονο το σθένος σου, γελάς και με το χιόνι παρέα με τη φίλη σου, την όμορφη ανεμώνη.

Δεν σε τρομάζει ο βοριάς, το πείσμα σου μεγάλο το φόβο διώχνεις μακριά, το βλέπω δίχως άλλο κρατάς γερά τα φύλλα σου, τα πράσινα παιδιά σου στην αγκαλιά σου τρυφερά, στ' ατρόμητα κλαδιά σου.

Άγρια σε δέρνει ο άνεμος, το κρύο και τ' αγιάζι μα τους κοιτάς ειρωνικά, το βλέμμα μειδιάζει θυμώνει και λυσσομανά ο άγριος Γενάρης ακολουθεί με όρεξη, σε δέρνει κι ο Φλεβάρης.

Στέλνουν τα χιόνια τα λευκά, με πάγο σε στολίζουν μα εσένα τα παιχνίδια τους διόλου δε σε αγγίζουν μόνο μπουμπούκια τους κερνάς, λουλούδια μυρωμένα άσπρα και ροζ, πολύχρωμα, άνθη ευλογημένα.

Ελπίδα σπέρνεις στις καρδιές σ' εκείνες που λυγίζουν και πως τελειώσαν τα όνειρα νομίζουν και δακρύζουν φτάνει να ρίξουν μια ματιά σε σένα αγαπημένη και να αντικρίσουν τη χαρά που είν' στην καρδιά κρυμμένη.

Χειμώνες μη λογιάσουνε, μονάχα καλοκαίρια κρατάμε όλοι τη χαρά μες στα δικά μας χέρια μια αγκαλιά, ζεστή φωλιά, λουλούδια να γεμίσουν αγάπης αποστάγματα, για κείνη ας δακρύσουν.

Σαν σε θωρώ αναπολώ κάτι απ' την καρδιά μου τα όνειρα τ' ανέλπιστα που γίνανε δικά μου ήρθε κοντά μου η Άνοιξη στη μέση του χειμώνα αντίκρισα μία μορφή, μια μαγική εικόνα.

Ντυμένη στην αγάπη του, λουσμένη στ' άρωμά του λουλούδια μόνο φύτρωσαν στ' όμορφο πέρασμά του δεν τα τρομάζουν οι βροχές, χειμώνες δε γνωρίζουν είν’ της αγάπης τα παιδιά, στα χέρια του ανθίζουν.

Ο πίνακας είναι από https://eurotas.wordpress.com/