 |
Αγαπητό μου παιδί Νικόλα, αν θέλεις να έχει μέλλον η ζωή σου, πες τον πατέρα σου να σε στείλει στο εξωτερικό. Έτσι έκανα κι εγώ με το δικό μου γιο. Εδώ, με τους τόσους αχαΐρευτους που μας κυβέρνησαν, δεν πρόκειται να δεις χαΐρι. Μην προσδοκάς το όνειρο από εκείνους που σου το έκλεψαν. Μην ζητάς πίσω την ελπίδα από εκείνους που σου την πρόδωσαν. Μην καρτεράς την αλήθεια από αυτούς που την αντικατέστησαν με ψέμα.
Δεν άκουσες, Νικόλα μου, ότι 150.000 χιλιάδες παιδιά, με πτυχία και μεταπτυχιακά, ο πνευματικός ανθός της χώρας, έφυγε στα ξένα; Δεν σου είπαν ότι εκατομμύρια Ελλήνων ζουν στα όρια της φτώχειας; Ότι η ανεργία των νέων παιδιών είναι πάνω από 60%; Κατάλαβες τώρα, αγόρι μου, πόσο σημαντικός είσαι για την πολιτική και την πατρίδα; Μόνο εσύ μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου και να μειώσεις την ανεργία, αν μισέψεις για αλλού…
Μην ακούς Νικόλα μου κανέναν από εκείνους που μετά από σαράντα χρόνια έφεραν εδώ τον τόπο. Το κράτος αυτό έχει προ πολλού ιδιωτικοποιηθεί. Από την ίδρυσή του και μετά, το κρατάμε για τα «δικά μας» παιδιά. Αυτά, που μόλις τελειώνουν το κολλέγιο, πάνε στην Αμερική και κατόπιν επιστρέφουν για να γίνουν υπουργοί! Για σένα, Νικόλα μου, δεν έχει μείνει θέση ούτε στο Μουσείο της Ακρόπολης!
Φύγε, αγόρι μου, όσο πιο γρήγορα μπορείς, για να σωθείς. Φύγε, αν γίνεται και αύριο! Εδώ και 18 χρονών να είσαι, δεν πρόκειται να ψηφίσεις στις 25 του μηνός! Πάνε αλλού να βρεις την τύχη σου. Ξέρω τι σου λέω εγώ, γιατί σου μιλώ τώρα σαν πατέρας κι όχι σαν πολιτικός.
Φύγε Νικόλα μου από τούτον τον προδομένο τόπο! Δεν ξέρω, αν έχεις λεφτά για εισιτήρια. Αλλά και να μην έχεις, μπορείς από κάπου να δανειστείς. Εδώ και σπίτι να κληρονομήσεις δεν θα μπορέσεις να το κρατήσεις. Οι δανειστές μάς το είπαν ορθά κοφτά: Δεν μπορεί οι Έλληνες να έχουν σπίτια δικά τους, όταν οι Γερμανοί μένουν στα νοίκια.
Το μόνο που σου εγγυώμαι, Νικόλα μου, είναι ο ήλιος της Ελλάδας. Όλα τ’ άλλα ξέχνα τα. Αν όμως μπορείς να ζήσεις δίχως δουλειά και φαγητό, η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα. Βγαλμένη από το γαλανό του ουρανού και το μπλε της θάλασσας, λουσμένη από το φως του ήλιου και τραγουδισμένη από τις πιο όμορφες σειρήνες. Τίποτα άλλο δεν έχει μείνει όρθιο εδώ.
Αφού, όμως, Νικόλα μου, σου αρέσει η μπάλλα θα σε συμβούλευα να αθλείσαι σε χόρτο κι όχι σε τσιμέντο, και με προπονητή που να ξέρει από μπάλα. Σου μιλώ σε μια στιγμή αλήθειας, που σπάνια συμβαίνει σε πολιτικό. Το μέλλον, Νικόλα μου, θα είναι πάντοτε μπροστά μας. Το ανιχνεύει όμως καλύτερα εκείνος που μελετά το παρελθόν. Δες πως πέρασαν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας και πες μου: Αν όντως περιμένεις το «αύριο» από εκείνους που σου στέρησαν το «χθες». Αν όντως πιστεύεις ότι θα σου δώσουν πίσω την ελπίδα, αυτοί που σου την σκότωσαν.
Ο καλόύτερος πολιτικός καταναλωτής, Νικόλα μου, είναι ο λαός της Ελλάδας. Εύκολα ξεχνά και πανεύκολα ενθουσιάζεται. Έμαθε να ζει στο κομματικό μαντρί και σπάνια ξεπορτίζει από αυτό. Ενώ ο πολιτικός είναι πιο επαναστατικός, στη σκέψη και στην πράξη. Κι αλλάζει «παράγκα» συχνότερα κι από ποδοσφαιριστή, ξέροντας πως να χρησιμοποιεί σωστά την ψήφο για την πάρτη του. Για αυτό σου λέω: Αφού οι γονείς σου δεν έχουν λεφτά για να σε σπουδάσουν, γίνε παιδί μου ποδοσφαιριστής. Στο ποδόσφαιρο τουλάχιστον οι μετεγγραφές είναι αντίστοιχες της πραγματικής τους αξίας. Φρόντισε μόνο να γίνεις άριστος, για να φθάσεις ψηλά. Αυτή η χώρα, Νικόλα μου, είναι φτιαγμένη γι’ αυτούς που βγάζουν τα πιο πολλά, βάζοντας τα πιο λίγα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου