Marc Chagall, Ερωτευμένοι στο φως του φεγγαριού. |
Κι εκείνο το πουλί,
που ξεστράτισε από τους ουρανούς
κι ήρθε μες στο κεφάλι μου
αδιάκοπα να τραγουδά,
Ζακ Πρεβέρ,
να το σκοτώσω δεν μπορώ,
ούτε να ζωγραφίσω ένα κλουβί,
και κάτι ωραίο,
κάτι χρήσιμο για το πουλί.
να το σκοτώσω δεν μπορώ,
ούτε να ζωγραφίσω ένα κλουβί,
και κάτι ωραίο,
κάτι χρήσιμο για το πουλί.
Λέω όμως,
λίγο- λίγο,
να δημιουργήσω μια πόρτα ανοιχτή,
κι εκείνο,
έτσι ανυπεράσπιστο,
ανυπότακτο,
ελεύθερο,
όπως θα το αφήσω,
ίσως,
ίσως μια μέρα να πετάξει μακριά.
λίγο- λίγο,
να δημιουργήσω μια πόρτα ανοιχτή,
κι εκείνο,
έτσι ανυπεράσπιστο,
ανυπότακτο,
ελεύθερο,
όπως θα το αφήσω,
ίσως,
ίσως μια μέρα να πετάξει μακριά.
Ωστόσο, εκείνο το κελάηδισμα του θα με τρελάνει.
Μαρίνα Μιχαήλ Χρηστάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου