ΠΟΠΗ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ " ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ "

 Edvard Munch - Κραυγή

Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο;

 Να θέλεις να πονέσεις

 Και να μη ξέρεις γιατί

 Να θέλεις να πενθήσεις

 Και να μη ξέρεις ποιον

 Να θέλεις να κλάψεις

 Κα να μη ξέρεις για ποιον λόγο

 Τα δάκρυα να χύσεις

 Να θέλεις να πέσεις

 Και να μη βρίσκεις τρύπα

 Στο απύθμενό της να χαθείς

 Να θέλεις να μη βλέπεις

 Και τα βλέφαρα να μη σφαλίζουν

 Μα επίμονα και επίπονα να χάσκουν

 Και να σε τυραννούν

 Να θέλεις να μη ακούς

 Και τα αυτιά σου να γίνονται αυλοί

 Να συλλέγουν ήχους αδίστακτους και ακατάπαυστους

 Και τότε παραδίνεσαι και λες

 “Μιας και δε μπορώ να χαθώ

 Ας υπάρξω

 Αφού αλλιώς δε γίνεται να κάνω

 Ας δράσω και ας αδράξω

 Το πλείστο αχόρταγα ας χορτάσω

 Ας ανθίσω  και ας λάμψω”

 Ελπίζοντας να πεις

 “Ίσως έτσι επιτέλους να ησυχάσω”