ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΝΤΙΝΑ "Μιλώντας με τον άνεμο 2."

Kαι η αλήθεια ήταν πως άνοιξα το παραθύρι

 να δω αν ήρθε.

Μα ο άνεμος σήμερα πέταγε για αλλού.

 Ένιωσα την ανακούφιση εκείνων

 που κρύβονται στην άμμο ή

 σε ανθισμένα πέταλα από πίσω

 γιατί καλά γνωρίζουν

 πως σαν θα έρθει

 η σβούρα του κόσμου θα γινούν.

 Και έγραφα με τα καμμένα μελάνια 

για τα αυτοκίνητα που έβλεπα

 χωρίς χειρόφρενο να πετάνε

 σαν σκέψεις που δε χωράνε στο χαρτί

 με ανοιχτές τις πόρτες χωρίς διάθεση διαδρομής.

 Μα εγώ από όλα πιο πολύ φοβόμουνα 

τα τρένα που φέυγουν 

και όχι ότι πετούσε

 πάνω από το κεφάλι μου

τις ορισμένες διαδρομές και τις χαμένες 

κι ο άνεμος κατάλαβε και γύρισε. 

Δεν ξέρω αν το ένιωσα από τη δροσιά

 ή από τη παγωνιά στο μάγουλο.

Κι ακόμα δε γνωρίζω αν πρέπει να πάρω την ευθύνη 

για να συνεχίσω.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ http://www.royaltypass.com/