ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΙΩΜΟΣ " ΒΟΥΝΑ ΟΙ ΤΟΜΟΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ"

 

Τέκνα εσείς άλαλης μάνας

Λόγια μιας μοναξιάς τρελής

Χτυπήματα σκαστής καμπάνας

Χρυσή σιωπή και ακριβή.

Σαν απαλά μου πιάνεις χέρι

Με πας στης ξαστεριάς το νου

Σ' ουράνιο φρόνιμο νυχτέρι

Ρούγες σοφίας, λογισμού.

Σοφές σιωπές βουβής γαλήνης

Φίλοι πιστοί, δεν απατούν

Άδειες ποτέ στην καλοσύνη

Καθ' απορία, σ' απαντούν.

Σοβαρό ήθος σημασίας

Άφωνες μάγισσες ,μουγκές

Άτεγκτοι εχθροί της προδοσίας

Των αηδονιών οι μουσικές.

Στης μοναξιάς τα σκαλοπάτια

Στην ηρεμία της νυχτιάς

Σιωπές με είδανε στα μάτια

Κι' όλες με πήραν αγκαλιά.

Πιο λιγοστά τα ειπωμένα

Στη διαδρομή μου της ζωής

Σ' άπειρα λόγια βυθισμένα

Βουνά οι τόμοι της σιωπής.

Στα σωθικά βόσκω μανάρια

Στης σύνεσης μου την πλαγιά

Στ' άδικο γίνονται λιοντάρια

Σιωπές κραυγές, σιωπές θεριά.

Καίω τα χούγια, λάθη, πάθη

Στο χωνευτήρι της σιγής

Όμως στον έρωτα κι' αγάπη

Αντάρτες λέξεις της σιωπής.

Λευτέρης Σιώμος Κ/ 83π.δ.g