εγώ θ'αργήσω...
Απόψε που τα σύννεφα δακρύζουν
θαφτήκαν οι καρδιές
στην γκρίζα στάχτη και στις λαμαρίνες.
Παλέψαμε με τη φρικτή βουή του σκοταδιού
άγγελοι με τα φτερά κομμένα .
Οι ανάσες των απόντων γινήκανε
τα προσκλητήρια στα χρόνια της πλάνης.
Δεν χάνονται έτσι οι ψυχές
τις ώρες τις μικρές,
το θάνατο ξεγέλασαν
μέσα στον παγωμένο θρήνο.
Μαμά μου ήρθα... και σε περιμένω
σε δρόμους, σε πάρκα και πλατείες
πόλεις βαλσαμωμένες
να ζωντανέψουνε ξανά ...!
Carpe .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου