Ήμουν παιδί. Στάχτες πέφταν στο ποτήρι μου.
Εσύ γελούσες, είχες κάτι από Σφακιά και κάτι από Δρομοκαΐτειο,
Ποτέ δεν κατάλαβα… Το μόνο που έμεινε στη θολούρα μου ήταν το χαμόγελό σου
Και τα μαύρα ρούχα.Μετά, έριχνα μόνη μου τη στάχτη στη βότκα.
Έπινα να ξεχάσω και ίσως να τα κατάφερα.
Το παρελθόν έμεινε αιώνιο, αφού αύριο δεν υπάρχει.
Τ’ αφήσαμε, ή μάλλον μας το κλέψανε.
Δε μ’ αρέσει να είμαι το θύμα.
Πρέπει να βρεθεί πρίγκηπας να σκοτώσει το δράκο.
Κι εσύ που ήρθες όπως τα όνειρα μεσάνυχτα με κοιτάς ανελέητα πια που έχω αργήσει.
Το λουκέτο στο λαιμό μου το θυμάσαι, που σ’ άρεσε;
Έλεγες θα ‘βρίσκεις τον τρόπο να τ’ ανοίξεις.
Το ξεκλείδωσα εγώ και το πέταξα στα σκουπίδια…
Μαζί με όλα μου τα όνειρα.
Οι γιατροί μου έχουν απαγορεύσει το ποτό δύο χρόνια, μαζί με όλα τα υπόλοιπα
Και το κενό είναι όλο δικό μου. Τώρα ο χρόνος ξόφλησε,
Με την αυτοκαταστροφή σε αίθουσα αναμονής.
Η εικόνα από το γέλιο σου, ψυχοσύνδρομο σε ναυτία από κενά μνήμης
Και τα κλειδιά δε θυμάμαι που τα έβαλα…
Τζάμπα οι καταχρήσεις, τζάμπα πέταξα και το λουκέτο.
Με θυμό, με τρόμο, με αναφιλητά, στο τέλος δε σε ξέχασα…
Και ποτέ δε σου είπα ότι το κολάρο με το λουκέτο έκρυβε μαχαιριές ξυστά στην καρωτίδα
και μελανιές που σβήσανε.
Ξέρεις, οι ουλές στο λαιμό γράφουν ακόμα…
Μαγδαληνή Τσακάλωφ
Το βλέμμα του χάους, episode 1 «Η παρτίδα»
Περίληψη από το στιγμιότυπο Γ’ «Ο πρίγκηπας»
© 2018
Ξέρεις, οι ουλές στο λαιμό γράφουν ακόμα…
Μαγδαληνή Τσακάλωφ
Το βλέμμα του χάους, episode 1 «Η παρτίδα»
Περίληψη από το στιγμιότυπο Γ’ «Ο πρίγκηπας»
© 2018
Η φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου