Στο πάρκο βρέθηκα. Σε ένα άδειο παγκάκι κάθισα,
είπα θα καπνίσω ένα τσιγάρο,
βαρέθηκα και ύστερα κίνησα να φύγω.
Εκεί αντίκρισα ένα καλλίγραμμο κορμί
την κουβέντα να της πιάσω θέλησα
Όμως φωτιά δεν είχα και αναζήτησα στα μάτια της.
Άδικα όμως ήταν άκαπνη,
κι ας ήταν σκέτη πρόκληση, φωτιά και λαύρα.
Αν μπορούσα ν’ ανάψω από τις ακτίνες του ήλιου
ή απ’ τα λαμποκοπούντα άστρα αδύνατον.
Occasion a data έψαχνα
τα χείλη της να κινηθούν, κάτι να πουν
έστω να μιλήσουν λίγο.
Άναυδος έμεινα το μαντείο των Δελφών
να ρωτήσω σκέφτηκα
τι να κάνω δυο λόγια να πει
ν’ άκουγα τη φωνή της.
Άσκοπη αναζήτηση, μαρμάρωσα άμα την τσίμπησα.
Άγαλμα ήταν, που ζωή στο πάρκο έδινε!
Δεν είναι άδικο να μην έχει ζωή το όμορφο άγαλμα;
Να χει φύλο και να μην έχει κάτι να πει.
Ούτε καν ικανότητα για αναπαραγωγή.
Λοιπόν ένα τσιγάρο ακόμα και θα φύγω.
Γιάννης Κοκκάλας
Η φωτογραφία είναι από https://www.sanremonews.it/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου