Βάδιζες και συνέχεια έλεγες:
Ότι αξίζεις , υπόσχεση πως δίνεις.
Λεύτερος, αλλιώτικα να ζήσεις,
κάπου αλλού να αρμενίσεις .
Κανόνες σε φίμωσαν ,σε έδεσαν
στην ψυχή σου δεσμά πέρασαν.
Κατόρθωμα μεγάλο να ξεφύγεις
μια μοίρα αλλού να αναζητήσεις
Βασίλειο με άγραφους νόμους.
Στη σκιά τους πόσο θα ζήσεις;
Κάποτε να τους αψηφήσεις
αφετηρία να βρεις να ξεκινήσεις
Και όταν ήρθε η πολυπόθητη ώρα
η ευκαιρία που θελες καιρό τώρα,
ένα καινούριο ταξίδι να αρχινήσεις
νέους ορίζοντες να σεργιανήσεις
χάθηκες σε ότι είχες ονειρευτεί
μέθυσες με ότι ήτανε να ρθει
το λαχταρούσες με όλη την ψυχή
να στο χαλάσει κανείς μη βρεθεί
Βδομάδες και μήνες πέρασαν
ημέρες και νύχτες παρέλασαν.
Νέους κανόνες όρισαν οι ώρες.
Γύρω υψώθηκαν κλειστές πόρτες .
Κάλλιο τα γνώριμα που ήξερες.
Σε άγνωστες θάλασσες έπεσες
με άλλες τον εαυτό σου έπλασες
ότι έζησες, το συνήθισες, το έμαθες
Τώρα αργά, το χρόνο να γυρίσεις,
το άγνωστο πρέπει να συνηθίσεις
τα όνειρα σου να αναθεωρήσεις.
Του κόσμου τη ψυχή μη μισήσεις
αν την μάθεις και την αγαπήσεις
τον εαυτό σου θα συναντήσεις…
Μ.Γ. …
Μιχάλης Γεωργούλης
Photo Rosita Delfino από https://www.rositadelfino.it/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου