Σε μια εποχή που μεγαλώνει η μοναξιά,
κι η ερημιά που απλώνεται, τρομάζει,
όλοι διψάμε για μια όμορφη αγκαλιά,
το κρύο της ψυχής μας να σκεπάζει.
Κι ήρθε αυτόκλητος προστάτης ο Θεός,
ο Διόνυσος των αμπελιών,ο κισσοφόρος,
και πρόσταξε,με την ικμάδα του ο κισσός,
να γίνει σωτηρίας ρασοφόρος.
Αναρριχήθηκε σε σπίτια και κορμούς
ζέστανε φλέβες κι αναμνήσεις παγωμένες.
Έκρυψε όνειρα κι ευάλωτους αρμούς,
να δείχνουν οι πληγές επουλωμένες.
Πώς τρέμω που στο φύλλωμα τα φίδια προστατεύει,
πολύ φοβάμαι και τα ύψη που διανύει.
Μπορεί το μάτι πράσινη ομορφάδα ν' αγναντεύει,
μα ο γλυκο - ύπουλος κισσός μνημεία διαρρηγνύει.
Μίμης Κούρτης - Εγκλουβή,28 Γενάρη 2020.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : ΜΙΜΗΣ ΚΟΥΡΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου