και κυλιέται κατάχαμα
μέσα στην απεραντοσύνη της αγωνίας.
Λόγια που χάθηκαν και γίναν σκόνη
που σκορπίστηκαν καθώς ο χρόνος
άνοιγε με φόρα την κλεψύδρα του.
Με τα ακροδάχτυλα
αγγίξαμε τον ορίζοντα,
στιγμές που ξεχείλισαν από ζωή
μα κάποτε ήρθε η νύχτα.
Η νύχτα ταξιδεύει και προχωρά
αναζητά τα καθρεφτίσματά της
πάνω στα κύματα,
στους λαξεμένους βράχους της ψυχής
πάνω στα νιόβγαλτα σπαρτά της γης.
Μια νύχτα που βαδίζει σιωπηλά
και ξετυλίγει με τα χέρια της
σιγά σιγά τα χρώματα της καρδιάς
καθώς το χάραμα φτάνει.
Μια κλεψύδρα που έπαψε πια να τρέχει,
ένας χρόνος που καθήλωσε με το πέρασμά του
τους θυμούς,τα λόγια τα πικρά
και τις αγωνίες της νύχτας.
Carpe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου