Άλλος ένας χρόνος στην πλάτη σου, πιο σοφή, πιο ώριμη. Πόσα ψέματα θα πεις ακόμη και θα χαϊδέψεις τα αυτιά σου; Εκεί που λες ότι τα ξέρεις όλα, εκεί που λες την έχεις την αλήθεια... Αυτή χάνεται χοροπηδώντας όπως το κουνέλι που μεγάλωνες με τη γιαγιά στα γρασίδια στο χωριό.
Θυμάσαι;...Θυμάμαι…Το κυνηγούσες και κυλιόσουν και γελούσες δυνατά
Και τα γέλια σου έφταναν παιδική προσευχή στον ουρανό. Αυτό είναι θρησκεία.
Απόλυτο; Δε θα πάρω, γιατί δεν υπάρχει. Και το κυνήγι του μοιάζει με σοβαρή διαταραχή. Μεγαλώνοντας θες να ρίξεις τους τόνους και να ηπιώσεις τη φουρτούνα μέσα σου. Μια σπίθα όμως, ένα βλέμμα, μια συνάντηση και μια στιγμή δυνατή, σου θυμίζουν ότι γεννήθηκες για ζόρικες φουρτούνες. Τις στιγμές που μένεις με τον εαυτό σου σκέφτεσαι πως...
Κανονικά κάποια πράγματα θα έπρεπε να κρατάνε για πάντα!
Η ζωή είναι όμορφη, είναι παθιάρα, είναι μικρή, μεγάλη...Η ζωή είναι φιγουρατζίδικα απρόβλεπτη.
Είμαστε σταθερά με τους καλούς. Και στη μάχη με τους κακούς πολεμάμε για να σώσουμε τη ζωή και την τιμή μας και για να μη λερώσουμε τη στολή μας. Και δίνουμε μάχες πάνω από τη ζώνη. Πολεμάμε όμως και για το δικαίωμα του αντιπάλου να πολεμήσει.
Δεν έχω νιώσει πιο ταπεινωμένη σαν άνθρωπος, από τη στιγμή που ήρθα ωμά και βίαια αντιμέτωπη με την ανθρώπινη κακία. Ένιωσα ντροπή και οίκτο για το σκαλοπάτι ξεπεσμού του χυδαία κακού συνανθρώπου μου...
Είμαστε πάντα με τους καλούς, γιατί στο τέλος κερδίζουν αυτοί. Αυτή είναι η δική μας πλευρά. Από εκεί είναι οι άλλοι. Από εκεί πάνε και οι άλλοι τελικά!
Ξημέρωμα στο μπαλκόνι, είμαστε με τους ζωντανούς, όλα μπορούν να συμβούν και να αλλάξουν...Ψιθυρίζουμε δυο λόγια στη ζωή και ξεκινάμε...Για έναν σκοπό. Κανένας σκοπός δεν μπορεί να είναι άλλοθι.
Κοιτάζουμε ψηλά, στέλνουμε ένα φιλί κάπου εκεί σε μια γωνία του ουρανού, στο κομμάτι που μας ανήκει... Κάπου εκεί που το χρωστάμε, ένα ανεπίδοτο φιλί, το φιλί αυτό που τελικά δε θα δοθεί ποτέ!...
Είχα γράψει κι άλλα, τα έσβησα, δεν έχει νόημα. Για πολιτική και ιδέες και ιδεολογία. Κρατώ μόνο φυλαχτό πως ιδεολογία είναι μόνο η συμπεριφορά μας και η μπέσα μας.
Τέλος, δεν έχει άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου