πάνω στο θυμάρι
την ιστορία μας γράψαμε
δίχως τη λησμοσύνη
τη χαράξαμε
Σε κάρβουνα αναμμένα
σαν τον αη Γιάννη τον Κλήδονα
άφοβα ακουμπήσαμε
και δεν καήκαμε
Ανθεκτικοί σταθήκαμε
πατώντας στο ένα πόδι
στην άκρη του βαθύ γκρεμού
σαν τον αητό ζυγιάζοντας
τα πέτρινα φτερά μας
Είναι η μαγιά μας δυνατή
φουσκώνει το ζυμάρι
και ξεχειλάει σαν αφρός
όντας φυσάει ο μαΪστρος.
Τι κι αν οξειδωνόμαστε
απ' του νοτιά τη μούχλα
λάμπουν τα άσπρα μάρμαρα
στο φίλημα του ήλιου
κι η Αφροδίτη πόνεσε
στη Μήλο της να πάει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου