ΜΑΡΙΝΑ ΣΟΛΔΑΤΟΥ - ΑΓΡΙΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ

Πίνακας Igor Savitsky 

Ίσως ο πόνος του δένδρου
να 'ναι αυτό ακριβώς,
οι ψιθυρισμοί...

Άγριες οι μέρες κι ένας τρελός
να μονολογεί στην σκιά του,
για κάποιον λεβέντη
που πολύ αγαπήσαν οι γυναίκες...

Ίσως ο πόνος του δένδρου
να 'ναι αυτό ακριβώς,
οι αλήθειες...

Ίσως να 'ναι που μόνον ένας τρελός
αναγνωρίζει την λεβεντιά στην αγάπη...
Ένας τρελός, ένας τρελός...

Ακούστε τον πώς τραγουδάει:
"Στην λησμονιά φεγγάρι ανασαίνει,
σαν φύλλο σέρνει η μέρα την νυχτιά,
μία σκιά μονάχη περιμένει,
γλάρος πεθαίνει, τραβάει για τον βοριά ...

Μικρή η πλατεία το τραγούδι ξένο,
εσύ και 'γω ριζώσαμε μακριά,
μικρή η πλατεία το τραγούδι ξένο,
πίκρα πολλή και άγρια ερημιά...

Μικρό παιδί είν' η βαθιά ψυχή σου,
αγέρι, αφήσου, να παίξεις στα κλαδιά,
ο έρωτας την ρίζα σου ποτίζει,
κύμα π' αφρίζει η δόλια σου καρδιά...

Μικρή η πλατεία το τραγούδι ξένο,
εσύ και 'γω ριζώσαμε μακριά,
μικρή η πλατεία το τραγούδι ξένο,
πίκρα πολλή και άγρια ερημιά..."

''Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ" Μαρίνα Σολδάτου
** ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ**