ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΕΙΝΑ " Η στάμνα της θύμησης "

Η φωτογραφία ανήκει στο προσωπικό αρχείο της Μ.Κατεινά 

Κάποια βράδια

αδειάζω τη στάμνα της θύμησης.

Παιχνίδι ατελείωτο με κούτες,

καράβια πειρατικά

στο λιμάνι της ταράτσας.

Στο πλυσταριό

μαυροντυμένη στέκεται η γιαγιά

με τη βρεγμένη κοτσίδα στην πλάτη.

Από τα χέρια της τρέχουν νερά,

δροσίζουν  ξαναμμένα μάγουλα.

Με τον παππού

πολεμάμε τους Τούρκους

στα παράλια της Ασίας

και πετάμε ξανά πίσω 

στη ράχη των χάρτινων πουλιών του.

Ωραίος σαν θεός ο θείος...

Τα μπουκαλάκια, οι κρέμες, τ'αρώματα

στον καθρέφτη της θείας

υπόσχονται γυναικεία θηλυκότητα.

Τσουλήθρα η κουπαστή της σκάλας,

απότομη προσγείωση στα πόδια άγουρου έρωτα,

αθώες ματιές και γέλια,

-τι ξέρουν από αγάπη τα δέκα μας χρόνια;

Ξυλάκι παγωτό στο χέρι,

κρυφτό, κυνηγητό,παλιές φιλίες,

τα δύο λ της Ραλλού,

τα μούρα της Ειρήνης,

να βάφουν κόκκινο το στόμα.

Και κείνος ο δρόμος

ατελείωτος ως την αφετηρία των λεωφορείων.

Με τη μύτη κολλημένη στο τζάμι

ξεκινάω το δρομολόγιο της ζωής.

Στην αγκαλιά η στάμνα της γιαγιάς