ΜΑΝΤΛΙΝ Α. " Νέμεση "

Κι ήρθε δαφνόζωστη η Δίκη μια Θεία αγγελόμορφη,με βγενικιά καρδιά. Γοργά,δε φτάνει πάντοτε, αφήνεται στο χρόνο... Μα,σα θα φτάσει ολόλαμπρη, τη καπνοβαμμένη φεγγίζει,απάτη! Παντοτινή εκτιμήτρια του μόχθου και του δίκιου, που ξέρει άξια να εχτιμά κάθε λογής αντάρα! Τα χέρια τα λερά,λυγά... τη μπαμπεσιά ξεκλαρίζει,μ' ολόδικό της τρόπο.. Στα τόσα φανερώματα της ζήλιας της ρημάχτρας, που πάντα κρύβεται καλά,πίσω από βέλη μουλωχτά.. λουστραρισμένων, ξεπορτισμένων συνειδήσεων σε τόπο αφιλόξενο τώρα αντιγυρνά τους.... που πίστεψαν πως σώθηκαν,στο πέρασμα του χρόνου. Μ' ακόμα είναι η αρχή... Το δίκιο ανεμπόδιστο,με τρόπο θ' ακουστεί, απ'τα ψηλόκορφα έλατα,ως τ' αλίμενα ακρογιάλια. Τα κρυφά,η Θεία η ευθύγλωσση,θα φωτίσει και για τη χαρακιά τ' άδικου,την κοσμοτάξη θα υφάνει.. Ερχεται η ώρα η ξέχωρη,των καταλερωμένων ανήμποροι απ το φόβο τους να μαγουλοτραβιούνται...



.