ΨΑΡΡΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ " ΕΚΕΙΝΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ "

Πίνακας - Vincent van Gogh 

Στα συρτάρια του χρόνου
στοιβαγμένες σωρό οι αναμνήσεις
απ'τα όμορφα χρόνια
που κοιτούσαν τον κόσμο
με κατάπληκτα μάτια.
Σ'ένα ράφι επάνω
με την σκόνη που αφήνει ο καιρός
ένα δώρο σε κάποια γενέθλια
Ένα κάποιο βιβλίο
που μιλούσε για παράξενους δρόμους
ένας δίσκος παλιός μ'ένα μπλουζ
πούχε γίνει το δικό μας τραγούδι.
Μιά παλιά ξεχασμένη κιθάρα
ένα γράμμα από φίλο
που τον πήραν φαντάρο.
Μια γκραβούρα παλιά
ένα ατέλειωτο ποίημα
σε χαρτόνι από άφιλτρο Άσσο.
Τα εισιτήρια απ'το τραίνο
που μας πήγε το πρώτο
μαγικό μας ταξίδι.
μιά κονκάρδα με το σήμα ειρήνης.
Το φουλάρι που έκρυψε
στο λαιμό σου το πρώτο σημάδι
απ'τ'αχόρταγα χείλη μου.
Ένα ατέλειωτο λεύκωμα
πού είχες γράψει αγάπη σημαίνει
να'σαι πάντα μαζί μου
και ο δρόμος που έγραψα με μπογιά
σ'αγαπώ σ'ένα τοίχο
να το δείς το πρωί σαν ανοίξεις τα μάτια σου.
Mιά ασπρόμαυρη φωτογραφία
ξεχασμένη σε κάποιο βιβλίο
την παρέα μας δείχνει
με μαλλιά χαϊμαλιά και κιθάρες
παραδίπλα οι μπαγκέτες που πήρα
απ τον ντράμερ των Σώκρατες
για ένα φίλο που βούλιαξε
μες την άσπρη απάτη και χάθηκε
Στα κρυφά Θεοδωράκης
στην επτάχρονη νύχτα της χούντας
και το άκου ανθρωπάκο του Ράιχ
που με τρόπο μου πλάσαρε στο σχολείο
ένας φίλος κλείνοντας μου το μάτι
Και μετά η τριήμερη εξέγερση
που μας βρήκε αμούστακους
το κρυφτούλι να παίζουμε
με τους μπάτσους και τα δακρυγόνα
πριν το τάνκ γκρεμίσει την πύλη του πολυτεχνείου
και αργότερα στην μεταπολίτευση
οι ροκιές,οι αγάπες,το φρικιό η Ελένη
που μιλούσε με πάθος για ελεύθερο έρωτα
Το παλιό sleepin bag...
οι φωτιές μπρός την θάλασσα
τα ατέλειωτα γέλια στο πρώτο τσιγάρο.
Woodstock,easy rider,φράουλες κι αίμα
Αλ Πατσίνο στο Σέρπικο
Μπόρις Βιάν και...
θα φτύσω στους τάφους σας.
Καζαντζάκης και Έσσε
Βαμβακάρης,Τσιτσάνης
Rory Gallagher,Stones
Ο Κηθ Μουν να γκρεμίζει τα τύμπανα.
Ο δικός μας ο τότε προφήτης Σαββόπουλος
σ'ένα Μπάλο μ'ένα φίδι,ένα πίθηκο,ένα αϊτό
κι ο παγκόσμιος Ντύλαν.
Τα ταξίδια στο trip
και τα ξύδια στο Jazz bar του Μπαράκου.
Ο Νικόλας ο Άσιμος ο φευγάτος ο Παύλος
το κοινόβιο που ονειρευόμασταν
και ποτέ μας δεν κάναμε πράξη.
Οι μεγάλοι οι έρωτες
που κοπήκανε απότομα
όταν φτάσανε στην εκκλησία.
Οι σπουδές που δεν τέλειωσαν
οι δουλειές που δεν ταίριαξαν
οι χαμένοι οι φίλοι ο αδυσώπητος χρόνος
που κυλά σαν αλέτρι
και αφήνει μια πίκρα αβάσταχτη.
Η μιά πόρτα πού βάψαμε μαύρη
ήδη έκλεισε πίσω μας
άλλη μιά να διαβούμε απόμεινε.
Φτιάξε ακόμα ένα καφέ για τον δρόμο
έχει ακόμα πολλά που θα βρούμε μπροστά μας
και που είσαι...
μην ξεχνάς να γυρνάς το τσιγάρο
ένα είναι που απόμεινε φίλε μου
πριν να γίνουμε στάχτη κι εμείς.

Εξ ου κι @Α.Ψ...ου

από τα ανέκδοτα της ανέκδοτης εσαεί περι...συλλογής
Τοξότης Α...
Για πολλά χρόνια, οι αστρονόμοι παρατηρούν τη μαύρη τρύπα που ζει στο κέντρο του Γαλαξία, προσπαθώντας να εξηγήσουν τη σχετικά χαμηλή της «όρεξη». Η μαύρη τρύπα, το όνομα της οποίας είναι ΤΟΞΟΤΗΣ Α*, έχει μάζα ίση με 4 εκατομμύρια δικούς μας Ήλιους, και είναι ασυνήθιστα ανενεργή καταπίνοντας ένα μικρό μόνο μέρος από τα αέρια και τα υλικά που την περιβάλλουν.