ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ " Τ' ακροδάχτυλα του έρωτα "

Κοίταξα πίσω απ τη λέξη.
Πίσω απ την έννοια.
Κάτι μου έλεγε
το προφανές να αγνοήσω.
Κάτι μου έλεγε πως
κάτω από την επιφάνεια
της ερμηνείας,
πίσω από την τραχύτητα
του όρου,
κρυβόταν η δεύτερη ανάγνωση,
ένα πιο βελούδινο νόημα,
για κείνους που διάβαζαν
με περισσότερα μάτια,
τους ορίζοντες της ψυχής.
Ερωτικός εξευτελισμός.
Ιδιάζων, απεχθής για τους
περήφανους,
άκρως συμπαθής για τους
υποψιασμένους,
ανεξαιρέτως για τους
ερωτευμένους  όμως,συνεπής.
Κατάσαρκα έρχεται
για να σου υπογραμμίσει
την ασημαντότητα σου,
τη συρρίκνωση σου
μπροστά στην τιτάνια αγάπη
και την πρόθεση σου
να γονατίσεις μπροστά της,
ν αφεθείς,
στις μικρές μεγάλες ορέξεις της.
Να ξεπέσεις.
Μα όχι τον ταπεινωτικό ξεπεσμό,
να ξεπέσεις εκείνο
το τιμητικό σώριασμα
του αβάσταχτου
εγωκεντρισμού σου,
να αποσπαστείς από σένα
και το δυνάστη υπερεγώ,
να λιώσεις το φράγμα
που σε κρατούσε σιδηροδέσμιο
στον πυρήνα του εαυτού σου,
να διαλυθείς.
Και σιγά σιγά,
όλες οι αναγνώσεις ξεβράστηκαν
και στην ακτή έμεινε μόνο
η ουσία,
εξευτελίζομαι,
στην αγάπη σημαίνει,
τσακίζομαι,
και ξεπέφτω,
θα πει πως ταυτίζομαι,
σκορπίζομαι στα κύτταρα
αυτού που αγαπώ.
Και με ψηλάφισα, ύστερα,
για να βρω τις ραφές μου,
τις τομές που μαρτυρούσανε
τον δικό μου "εξευτελισμό",
να βεβαιωθώ πως με
κατάπιαν οι έρωτες
και πως κυκλοφορώ
σε αρτηρίες αγαπημένων...
Και, σαν σε αερικό, θαρρείς,
τ ακροδάχτυλα περνούσαν
από ουλή σε ουλή,
και εξέπνευσα ύστερα
από την ηδονική μου χαρά :
ναι,
διαλύθηκα,
διάφανη έγινα από ερωτικούς
ξεπεσμούς,
αχ, μόνο να ξερες,
π ώ ς αγάπησα
και π ώ ς αγαπήθηκα................

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ