ΜΑΝΤΛΙΝ Α. - 4 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

i) Τόσα πλαστά διαβατήρια
με προορισμό,το ανθρώπινο είδος..?
Ολόγιομος ο κόσμος,ανθρωπάρια
που κατάφεραν να εκθρονίσουν την Ανθρωπιά.!
Ανθρώπους ακατάλληλους για την ανθρωπότητα.
Θλιβερές οντότητες εμποτισμένες,
φιλαυτία,άκρατη αρχομανία και μοχθηρία
εξαπατούν και καπηλεύονται ,
το ψυχισμό,ευαίσθητων ανθρώπων..
Με δολιότητα,εκριζώνονται συνειδήσεις..
Βιάζεται η ίδια η Ζωή..
Πόνος βαθύς αναμοχλεύει τη ψυχή μου..
όπως καταγίνεται το κύμα με τα βότσαλα στην ακροθαλασσιά...
Ξεπέφτω συχνά τελευταία
σε τέτοιου είδους συμπλοκές μέσα μου.
Πονάω..γεμίζουν δάκρυα οι φακοί της ψυχής μου.
...Εχω κάτι ευάλωτο πάνω μου πάλι....
....Λες και πληγώθηκα η χαζή πρόσφατα.....

ii) Ο κόσμος έχει γίνει ένα θορυβώδες δωμάτιο,
Και η σιωπή το μαγικό μέρος
μιας δημιουργικής διαδικασίας..
Ατόφια Σιώπή λέγεται.....
Γνωστοποιώ το καταφύγιο μου..
Απροσάρμοστη σε μια κοινωνία,
που'χει αρρωστήσει βαριά..
Υγιής συμπεριφορά!
Με τη πρόθυμη προσαρμογή
κατάφερε κανείς
να κατοχυρώσει την ύπαρξη του
ή απέτρεψε το τεμαχισμό της κοινωνίας ???..
Μ*

iii) Το ΄Μαζί΄ πάντα αγαπούσε..
την εκρινε μονομάχο όμως
η στράτα της ζωής..
Στης Αγάπης τον ουρανό,
λεβέντικη πρόσφερε θυσία,
στο ψέμα και την απάτη του δειλού
καταλύτρα ύψωσε αδιαφορία.!
Τα μάτια της στήλωνε,
στον ανθρώπινο πόνο,
στη μάχη χυνόταν,
λεύτερη και μονάχη,
την απελπισιά να τους πάρει..
Καθόλου αφύσικη δεν εμοιαζε,
μα Αλλόκοτη φύση ...ήταν..
Μ*

iv) Μαγεύτηκε η φύση και μεθοκοπά..

Ερωτα αντηχάει,
Ζήσης αναπνοή,
φλόγα του πάθους κόκκινη σκορπάει...
Νογά το λάθος της καταχνιάς
θέλει το διορθωμό της.
Νιάτα καινούρια ντύνεται,
χορεύει αχτινοβόλα.
Σ'ολους μας φανερώνεται,σα ζηλεμένη κόρη.
Παραμυθένια φορεσιά
τυλίγει τις ψυχές μας...
Μ΄αλλιώτικη Αυγή
σμίγει να ζευγαρώσει....
μαντλίν