ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ " Κατά Λάθος "

Φυτρώσαμε στα βράχια.
Μ’ ένα δυνατό φύσημα.
Στη γη της λεηλασίας.
Γαντζωμένοι στο πουθενά.
Κατά λάθος.

Μ’ έναν ήλιο στα πόδια.
Να καίγονται οι μύες.
Να μαραίνονται τα μάτια.
Να γέρνει η καμπούρα μας.
Κατά το χώμα.

Εκεί γονατιστοί, μείναμε
να προσκυνάμε εσαεί
το λίβα της ορφάνιας που δε μας έκαψε.

Μα εμείς παλέψαμε.
Φτιάξαμε ανεμόμυλους στο βοριά.
Πλέξαμε τα χέρια μας σφιχτά
στα ναυάγια της σχεδίας.
Ανυψώσαμε το μπόι στις ριπές της αλμύρας.
Ποτίσαμε τ’ αγριολούλουδα στα βράχια,
κι έσπειραν αρώματα.

Κι ήρθαν οι στιγμές
που μίσησαν τις μέρες μας,
γιατί δεν ήταν φκιασιδωμένες.
Και μας εκδικήθηκαν.
Έχτισαν τις ελπίδες μας.
Μπόλιασαν τη μνήμη μας.
Φυλάκισαν το μέλλον μας.

Τα μάτια μας βαμμένα
από τη θλίψη της υποταγής
στην ευμάρεια των ψεύτικων κρωγμών.

Κι εμείς αναπαυτικά απολαμβάναμε
τον επιθανάτιο ρόγχο των αγαπημένων μας.
Κάτι σαν ταινία μεγάλου μήκους,
με πρωταγωνιστές, τις ζωές μας.

Τώρα, σεισμός στα πατώματα, στα κεραμίδια,
φιγούρα αραχνιασμένη
σέρνεται στις λεωφόρους από ντροπή,
γιατί πιστέψαμε δόλιες υποσχέσεις.

Τώρα προσευχόμαστε στους δαίμονες,
τους ξεδιάντροπους αγέρηδες,
να μας αφήσουν πάλι στους βράχους
με αμυχές αρμυρισμένες που καίνε θάνατο.

Γιατί εμείς ξέρουμε να ριζώνουμε στις σχισμές.
Σαν κυκλάμινα στην παγωμένη ελπίδα.

Τώρα βλασφημούμε τους αγίους
που μας έκαναν δουλοπάροικους των ψυχών,
που φώναζαν «ωσαννά»,
και φύτευαν σταυρούς να κρεμαστούμε.
Σαν ληστές.

Και δεν ξέρουμε αν έχει λιώσει στις καρδιές
το αποτύπωμα των καρφιών,
αν έχει μείνει η σκληράδα της επιβίωσης
στις ματιές των παιδιών μας,
που εμείς οδηγήσαμε στους λόφους .
Κραυγάζοντας:
Άρον – άρον σταύρωσον αυτά.

" Λόγια δραπέτες "
Κώστας Βασιλάκος / Άνεμος Εκδοτική