«Οι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις ο δε Υιός του ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη» (Ματθ. Η, 20).
«Ο υιός της Μαρίας… Δεν θα μπορέσει να κοιμηθεί στο σταύλο, όπου το γαϊδουράκι ογακνίζει…, πρόδρομος όλων των όνων που θα ογκάνιζαν πίσω από τα βήματά του, όπου το βόδι μουγκρίζει περιμένοντας να μιλήσουν απ’ αυτό άλλα βόδια, όπου οι ποιμένες ρωτούν, όπου ευλογούν οι μάγοι. Δεν θα μπορέσει να κοιμηθεί όταν πλησιάζουν οι στρατιώτες που εξαπέστειλε ο Ηρώδης. Ποτέ δεν θα κοιμηθεί ως την τελευταία νύχτα, όταν θα κυριευτεί από αγωνία κάτω από τις ελιές, ανάμεσα στους κοιμισμένους έντεκα. Επίσης η Μαρία δεν θα γνωρίσει ύπνο, η Μητέρα παίρνει το δρόμο σαν φυγάδας…, έσωσε την ελπίδα του Λαού. Σφίγγει στα στήθια της τον σπλάχνο της, το θησαυρό της, τον πόνο της… Διαβαίνει την παλιά γη της Χαναάν και φτάνει κάποτε, περπατώντας μέσα στις μικρές μέρες του Δεκέμβρη, στο Νείλο, στη γη… που την είχαν ποτίσει με τα δάκρυά τους οι πατέρες της πριν από δεκατέσσερις αιώνες.
Ο Ιησούς που θα συνεχίσει τον Μωυσή και ταυτόχρονα θα τον καταλύσει, ξαναπαίρνει αντίθετα το δρόμο του πρώτου λυτρωτή… Ο ποιμένας της Μαδιάμ έγινε ποιμένας στου Ισραήλ… Ο λαός του ΙΗΣΟΥ είχε ξεκινήσει με τον Αβραάμ από τη Χαλδαία και είχε αράξει με τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο. Ο Μωυσής τον πήγε από την Αίγυπτο στη Χαναάν. Τώρα ο πιο Μεγάλος από τους ελευθερωτές επιστρέφει, καταδιωγμένος, στις όχθες του ποταμού όπου ο πρώτος είχε γλιτώσει από τα νερά και είχε σώσει και ους αδελφούς του.
Οι προσκυνητές της λάσπης και του κτήνους, οι διάκονοι του πλούτου και του ζωώδους δε θα καταφέρουν να γλιτώσουν. Τα μνήματά τους, ακόμα κι αν είναι ψηλά σαν όρη, στολισμένα σαν γυναικωνίτες βασιλεύουν λευκά και απαστράπτοντα απ’ έξω όπως εκείνα των Φαρισαίων, δε θα περιέχουν παρά μόνο σποδό (στάχτη) και χώμα όπου καταλήγει το ψοφίμι. Δεν αποκτιέται η ΖΩΗ με το ν’ αντιγράφεται στην πέτρα ή στο ξύλο. Την πέτρα τη λιώνει ο καιρός, το ξύλο το τρώει το σαράκι και τα δυο μαζί γίνονται λάσπη παντοτινή».
Η Αίγυπτος κοπρώντας κάθε αθλιότητας και μεγαλείου των αρχαίων καιρών, Ινδίες της Αφρικής, όπου τα κύματα της Ιστορίας εξανεμίζονταν στον θάνατο…, αυτή η θαυμαστή χώρα που ζει από το νερό, που πυρπολείται από τον ήλιο,….ήταν….το καταφύγιο που επιφυλασσόταν στον ΜΕΓΑΛΟ ΕΞΟΡΙΣΤΟ…Ο ΙΗΣΟΥΣ, όταν θ’ ανοίξει το στόμα του να διδάξει, θα καταδικάσει οριστικά την Αίγυπτο. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ θα απαγγείλει την αμετάθετη και αιώνια απάντηση στον τρόμο της Αιγύπτου. Θα καταδικάσει τα πλούτη που βγαίνουν από το βούρκο και καταλήγουν στο βούρκο, καθώς κι όλα τα είδωλα των «παχυλών» κατοίκων του Νείλου. Θα καταβάλει το θάνατο …
«Η φυγή στην Αίγυπτο δεν κράτησε πολύ. Ο ΙΗΣΟΥΣ…. Γύρισε στο πατρικό σπίτι της Ναζαρέτ…» για να εκπληρωθούν οι προφητείες : «Εξ Αιγύπτου κάλεσε τον Υιόν Μου» (Ματθ. 8,15) και «ότι Ναζωραίος κληθήσεται» (Ματθ. 8,23).
Κι ο Ευαγγελιστής Λουκάς αποφαίνεται ότι το ΠΑΙΔΙ «ηύξανε και εκραταιούτο» (Λουκ. Α΄, 30), εφόσον έμελλε «να χαρίζει στους άλλους την υγεία μ’ ένα απλό άγγιγμα του χεριού Του καθώς είχε σαρκωθεί και χρίστηκε από το Πνεύμα του Κυρίου για να ευαγγελιστεί το χαρμόσυνο μήνυμα της καινούργιας βασιλείας στους Ταπεινούς, για να βοηθήσει να μπουν στον καινούργιο κόσμο του Θεού τα αληθινά πιστά και μετανοιωμένα αδέλφια Του, για να φέρει ολοκληρωμένα τη συγχώρηση και την πραγματική ελευθερία σώματος και ψυχής, σ’ όλους αυτούς που απαρνούνται τα έργα του Σατανά και ακολουθούν το δρόμο του Θεού πια, για να οδηγήσει στην αληθινή ευτυχισμένη ζωή του παραδεισένιου κόσμου του Θεού τα Πλάσματά Του που προσδοκούν και θέλουν ανυπόκριτα να ζήσουν τη ζωή της Νέας Βασιλείας των Ουρανών και των Αγγέλων, για να ελεήσει και να δώσει τη συγνώμη μια αγιασμένης ζωής με τη σταυρωμένη αγάπη και προς τους ληστές, τους άδικους, τους πονηρούς, τους άρρωστους ως τα κατάβαθα του είναι τους, για να διακηρύξει πως αυτό το χρονικό ορόσημο στην ιστορία του σύμπαντος είναι «Ενιαυτός Κυρίου δεκτός» (πρβλ. Λουκάς δ΄18-19), όπως το βεβαιώνει ο Άγγελος στους Ποιμένες της Βηλθεέμ. «… ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ως έστι αγγέλω πλήθος στρατιάς ουρανίου αινούντων τον Θεόν και λέγων : δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 8,14)
Καλό καλοκαίρι. ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου