Ένα από τα μείζονα θέματα που μας απασχολούν στις σχέσεις μας και όσο αυτές διαρκούν, είναι η ειλικρίνεια.
Ο νους μας πλάθει πληθώρα ερωτήσεων για τον άνθρωπο με τον οποίο έχουμε συνάψει σχέση, εφ΄όσον βέβαια ο άνθρωπος αυτός αληθινά μας ενδιαφέρει. Ερωτήσεις, όπως ''Με θέλει όσο δείχνει; Εννοεί όσα λέει; Είναι μόνος -η; Ήταν στ΄αλήθεια σε επαγγελματικό ραντεβού χθες βράδυ; Ήταν με φίλους-ες; Μήπως βλέπει και άλλους-ες; Είπε αλήθεια ότι είναι κουρασμένος-η ή απλά είναι μία πρόφαση αυτό προκειμένου αποφύγει επικείμενη συνάντηση;''Τα ερωτήματα του τύπου αυτού που θα μπορούσα να παραθέσω δεκάδες. Φρονώ όμως πως μια εικόνα σχηματίσατε.
Ουδείς και ουδεμία θεωρώ ότι αμφιβάλει πως οι υγιείς σχέσεις βασίζονται στην ειλικρίνεια. Άλλωστε είναι το πρώτο που ζητάμε από τη στιγμή της πρώτης χειραψίας και στο πρώτο στο οποίο εναποθέτουμε την ελπίδα μας.
Δύσκολα θα βρεθεί άνθρωπος που να έχει αντίθετη άποψη γιατί όλοι μεγαλώνουμε με τις αξίες της ειλικρίνειας και της αλήθειας. Από μικρά παιδιά ακόμα, το πρώτο που μαθαίνουμε είναι πως πρέπει να μιλάμε με τη γλώσσα της αλήθειας προς τους άλλους όσο πικρή και αν αυτή είναι.
Ίσαμε τώρα καλά και όμορφα, όμως..........
Πριν από μέρες μου ήρθε στο νου η σκηνή από την ταινία Sex in the City 1, όπου ο Στηβ ομολόγησε στη Μιράντα ότι την απάτησε. Και το ομολόγησε τη στιγμή κατά την οποία η Μιράντα άρχισε ήδη να δρομολογεί το πρόγραμμα της ημέρας ενώ ταυτόχρονα τακτοποιούσε τα ψώνια στη κουζίνα. Ο Στηβ ανυπόμονος και μη αντέχοντας άλλο, τις αναφέρει το γεγονός , αφήνοντας την κάγκελο από το σοκ.
Ποιός ο σκοπός της ομολογίας αυτής και κατά πόσο αυτή έχει σχέση με την ειλικρίνεια; Κατά την άποψή μου, δεν είναι ειλικρίνεια να εκφράζουμε κάθε μας σκέψη στον άνθρωπο τον οποίο επιλέξαμε να περάσουμε μια ζωή μαζί του ή έστω μια νύχτα, χωρίς να μας ενδιαφέρει η επίδραση που θα έχει η ενέργειά μας αυτή πάνω του. Και ρωτώ: Μήπως απλά επιθυμούμε να ξεφορτωθούμε κάτι που μας πνίγει και να μεταφέρουμετην ευθύνη του προβλήματός μας στον άλλο; Μήπως η ειλικρίνεια θα πρέπει να συνδέεται με την ευγένεια και να μην αποτελεί πράξη βίαια σε βάρος εκείνου που τη δέχεται; Ως απάντηση θα αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: Η Α δεν θέλει να συνεχίσει με τον Β, οι παραξενιές του οποίου καθώς και οι αδυναμίες του την έχουν κουράσει και παρά το ότι αισθάνεται ερωτευμένη μαζί του, κουράστηκε και βαρέθηκε να παλεύει και αποφάσιζει να τελειώσει αυτή τη σχέση. Η Α έχοντας ως δεδομένο και το υποστηρίζει σθεναρά, την ειλικρίνεια στις σχέσεις έχει δύο επιλογές. Η μια είναι, να του πει ευθέως να χωρίσουν και να του καταλογίσει όλα όσα αυτή θεωρεί μειονεκτήματά του. Η άλλη είναι, να του πει πως η σχέση τους έχει ήδη φτάσει σε αδιέξοδο και πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει και να συνεχίσει περαιτέρω. Με τη παραπάνω πρώτη επιλογή προκύπτει ότι ο Β νιώθει επιτιθέμενος, ότι η Α τον μειώνει, τον κατηγορεί γι΄αυτό που είναι και ότι τον απορρίπτει. Αυτό έχει ως συνέπεια, ο χωρισμός εκτός του ότι είναι επώδυνος ως πράξη, αφήνει πίσω και έναν πληγωμένο Β. Επιλέγοντας όμως η Α τη δεύτερη επιλογή και εγκαταλείψει τη σχέση της προβάλοντας το επιχείρημα της αδυναμίας να ανταπεξέλθει , ο Β νιώθει ότι μέρος της ευθύνης αναλαμβάνει και η ίδια, κάτι που από τη μία τον ανακουφίζει αφού δεν θα χρειασθεί να αμυνθεί, και από την άλλη υπάρχει πιθανότητα να δει το θέμα από τη πλευρά της Α με αποτέλεσμα να βοηθηθεί στο μέλλον να εξελιχθεί, έστω και χωρίς εκείνη, όταν θα αρχίσει να εξαλείφεται ο πόνος του χωρισμού.
Επομένως όταν κληθούμε να είμαστε ειλικρινείς στις σχέσεις μας, καλό θα ήταν να σκεφτούμε και το άτομο το οποίο θα υποστεί την απόφασή μας.
Δεν είναι σωστό να πούμε στους συντρόφους μας ότι τους απατήσαμε, λίγο πριν μπει αγαπητό τους πρόσωπο στο νοσοκομείο για σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Δεν λέμε στους συντρόφους μας να χωρίσουμε μια μέρα πριν την ονομαστική τους γιορτή. Δεν λέμε στους συντρόφους μας πόσο φρικτοί και απαίσιοι είναι μαζί μας λίγο πριν εκπνεύσει η προθεσμία παράδοσης ενός επαγγελματικού πλάνου.
Εφόσον όμως έχουμε αποφασίσει να είμαστε ειλικρινείς, αληθινοί-και μαγκιά μας- καλό και πρέπον θα ήταν να το κάνουμε με τρόπο γλυκό, ευγενικό, ήρεμο. Με έναν τρόπο που να τιμά τη σχέση που έχουμε και να μην υποβαθμίζει τον άλλον, ακόμη και αν το αξίζει, ακόμα και αν προκληθούμε.
Πολλές φορές έχουμε ακούσει και ίσως να το έχουμε πει: ''Σιγά μην καταλάβει με αυτόν τον τρόπο το γαϊδούρι''. Η θέση μου είναι πως δεν θα καταλάβει αμέσως. Σε βάθος χρόνου όμως, το γαϊδούρι αυτό ίσως ωριμάσει, και τότε βέβαιο είναι πως θα εκτιμήσει εκείνο το άτομο που στάθηκε με σεβασμό απέναντι στις αδυναμίες του.
Ας μη ξεχνάμε επομένως πως πρόκειται για τη δική μας πραγματικότητα, για τη δική μας αλήθεια, για τις δικές μας επιλογές, οι οποίες υπόκεινται σε κάποιο βαθμό υποκειμενικότητας. Ας μη πετάμε τα δικά μας σκουπίδια στους άλλους, αρκετά δικά τους έχουν.
Η ειλικρίνεια δεν είναι πάντα η καλύτερη οδός, αντίθετα δε με ό,τι πιστεύουμε, η ωμή ειλικρίνεια μπορεί και να πληγώσει ανεπανόρθωτα τη σχέση μας. Δεν είναι τυχαίο πως ψυχολόγοι και σύμβουλοι σχέσεων πρεσβεύουν πλέον πως υπάρχουν και αλήθειες που το μόνο που προσέφεραν ήταν αρνητικά συναισθήματα και πως η απόλυτη ειλικρίνεια όχι μόνο δεν θεωρείται πλέον βάση για μια υγιή σχέση, αλλά ίσως να είναι και αρνητικός παράγοντας. Η αλήθεια να λέγεται, ναι! Αλλά μόνο όταν αυτή στοχεύει σε κάποια επικοδομητική συζήτηση ή στη λύση ενός θέματος και δεν έχει ως μοναδικό στόχο το να ελαφρύνει τη συνείδηση αυτού που τη λέει ή να πληγώσει αυτόν που την ακούει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου