 |
Σε καρτερούσα μάταια, μόνιμος αναχωρητής
στου μέλλοντος της αποβάθρες.
Σε αναζήτησα στα σταυροδρόμια των μεγάλων προσδοκιών
στων θρησκειών και των ιδεολογιών τα οράματα.
Ψηλάφισα την υποψία της αλήθειας
στη καθημερινή αγωνία της επιβίωσης,
στο φόβο που ο θάνατος στοιχειώνει την ανθρώπινη ψυχή.
Σε περίμενα εκεί που η ζωή θηλάζει τα παιδικά όνειρα της
ελπίδας
Μα και στης ενηλικίωσης το πεπρωμένο,
εκεί που απογαλακτίζονται
οι ψευδαισθήσεις και οι αυταπάτες μας.
Σε αντάμωσα στα καταφύγια του έρωτα και της αγάπης
οπού σπέρνεται και ανθοφορεί το μυστικό νόημα της ύπαρξης.
Γεύτηκα την σκουριά απ’ των συμβιβασμών τα οξειδωμένα
όνειρα
και ένοιωσα την απόγνωση της μοναξιάς
στην αναπάντητη ικεσία της ψυχής μου,
για το άδικο και την ασκημιά που τόσο βάναυσα μολύνουν
ότι απόμεινε από την λίγη πρόσκαιρη ομορφιά του κόσμου
αυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου