Φωτογραφία - Γιώργος Μαύρος |
Δεινός σκακιστής, χρόνια τώρα, το κοφτερό του μυαλό κι εκείνο το άπιαστο ταλέντο να προβλέπει τις κινήσεις του αντιπάλου, τον έφερε στην κορυφή. Κι ενώ ήξερε πως την κορυφή, όσο δύσκολα την κατακτάς, άλλο τόσο δύσκολο είναι να κρατηθείς επάνω της, ήρθε η στιγμή και το αγνόησε.
Το ισχυρό του όπλο, η διαίσθηση για το πώς θα κινηθεί ο απέναντι, γύρισε εναντίον του. Δε χρειάζεται να ξέρουμε τι πέρασε το προηγούμενο βράδυ, τι οδύνη απίστευτη, τι προδοσία, τι ταρακούνημα ξαφνικό τον συγκλόνισε κι έμεινε άγρυπνος μέχρι το πρωί. Κι όταν χρειάστηκε να συγκεντρωθεί πάνω απ' τη σκακιέρα ένιωσε να τον συνεπαίρνει η ιδέα να συγκεντρωθεί περισσότερο από ότι συνήθως, στις κινήσεις του απένατι, ήταν αυτό ακριβώς που καταριόταν την προηγούμενη νύχτα, γιατί να μην έχει υπολογίσει το ένα ή το άλλο, από τον ύπουλο αντίπαλο της προσωπικής του ζωής.
Έτσι ήρθε η πτώση. Όχι γιατί δεν είχε κοιμηθεί, ούτε γιατί έλιωσε στην αγωνία τόσες ώρες, αλλά επειδή, ανόητο για έμπειρο σκακιστή θα έλεγε κάποιος αλλά έτσι έγινε, ξέχασε να οργανώσει τέλεια τις κινήσεις του δίνοντας το προβάδισμα στο τι θα έκανε ο απέναντι. Κι όσο αυτό τον έσωζε αρχικά, ένιωσε στο τέλος να διαχέεται στο μυαλό του άλλου σκακιστή, να κατασκοπεύει κάθε πιθανή ραδιουργία, να λειώνει σαν τη ζάχαρη στον καφέ του αντίπαλου... Παράξενο αίσθημα, τον μάγεψε και τον κράτησε εκεί. Στο τέλος, σίγουρος πως κατάλαβε τα πάντα, έστριψε τον βασιλιά του σε θέση σίγουρης παράδοσης και το "ματ" που ξεστόμισε ο αντίπαλος, ήταν μια λύτρωση, αρκετά με την κορυφή, είχε όλη την άνεση να κατρακυλήσει μέχρι τον πάτο. Έτσι κι αλλιώς, όλα στη ζωή του είχαν γίνει στάχτη.
Ιωάννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου