 |
| Silena Lambertini |
Παράξενο.
Ποιος ανελέητα βυθοσκοπεί τα σωθικά μου
και διαγνωστικά απεικάζει πού φύτρωσε ο πόνος;
Μες στα σκοτάδια του ύπνου υφέρπει
και σκυθρωπάζει η λαμπερή της ημέρας,
γιατί σκληρό ρίχνει ο άγνωστος φως προβολέα
πάνω απ’ τα θαμμένα της μνήμης της μνήματα.
Παράξενο.
Ποιος ανασύρει απ’ τις βαθιές μου σπηλιές
το πληγωμένο μέρισμα των δύο της ζωής μου αιώνων;
Μες στα σκοτάδια του ύπνου βουτάει
κι αγέρωχη του ήλιου έμβρυο κουλουριάζεται,
γιατί στου μεγεθυσμένου παράλογου τη σκηνή φανίζονται
όλου του χρόνου της τα οδυνηρά σαρώματα.
Παράξενο.
Ποιος πάνω στις μαύρες της ψυχής μου τρύπες πατάει
και με φανό φεγγοβολάει τα βάθη τους;
Μες στα σκοτάδια του ύπνου μου σέρνεται
και η αυτόνομη απ’ το κορμί της αρπάζεται,
γιατί το άγγιγμα της σάρκας πάνω στη σάρκα της
μόνο μπορεί να ναρκώσει τους τρόμους της.
Παράξενο.
Ποιος εξορύσσει τα μνημονικά μου κοιτάσματα
και τα προτείνει στις διαφάνειες του ονείρου;
Μέσα στου ύπνου τη σιγαλιά εισβάλλει
κι η γαληνεμένη της νύχτας παράφορη αφυπνίζεται,
γιατί τ’ αναστημένα σώματα, τα χρώματα κι αρώματα
χαμογελούν λυτρωτικά στο μέλλον του παρελθόντος της.
ν.σ.
Η φωτογραφία είναι από :A Lifetime Photography
Ἕνα ἀπ' τά καλύτερα τοῦτο , τά διεισδυτικότερα τῆς Νέλλας Συναδινοῦ ἐξ ὅσων ἔχω ἐγκύψει .
ΑπάντησηΔιαγραφή