Ο δρόμος φωνάζει με κρατάνε σχοινιά τα ανεκπλήρωτα. Ζωή όλη μια σκέψη... Γλυκαίνει ο νους στο δρόμο μα δε διαγράφει δεν εξαφανίζει αφανίζει δρόμους.. Ήταν και ο δυνατός ήλιος που εμπόδιζε την ασκούμενη όραση νικημένη από το βάρος ταπεινωμένη από την ίδια σκέψη σηκώνω το ένα χέρι σε ένα ουρανό που μοιάζει μονοπάτι... Κι ο άνεμος γαμώτο είναι ευνοικός...
Η φωτογραφία είναι από http://revealedtheninthwave.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου