Φωτογραφία - Ευγενία Κουμαντάρου από τη συλλογή "Πέρα από το λευκό" . |
Κτίζω... το κελί της προσευχής μου …
Με κλαράκια κι άχυρο
στα φυσικά κοιλώματα της Αντοχής μου…
Ξεκουράζω το βλέμμα μου
στην επαναλαμβανόμενη κίνηση της βρόχινης σταλαματιάς
που δακρυρροεί στους πλίνθους της γειτονεμένης πόλης …
Σπουργίτι στην αφιλόξενη χώρα του «Ποτέ»
γυρεύω στη Γη της Επαγγελίας το «Πάντα»…
Ξεροσταλιάζω Ονείρατα στο Περβάζι σου
εκλιπαρώντας τους Δρόμους της Καταφυγής μου…
Που να στεγάσω τα βαρίδια της Ψυχής μου..;
Nα ‘μουν Φτερό στου σπουργιτιού το πέταγμα..!
Ν’ αλαργέψω απ’ τη Φωλιά μου…
Να χαθώ μεσ’ την ατμόσφαιρα
μιας λίμπρας ζύγισμα στην αεριώδη υφή της…
Διάττοντας αστέρας να ‘μουν φωτοδιασπόμενος…
Πεφτάστερο ανεκπλήρωτων ευχών
στου Σύμπαντος τη διάφανη Αιωνιότητα…
Φερέοικη κραυγή τ’ Απείρου…
Συλλέγω απ’ της καρδιάς τα Περιθώρια…
τα τελευταία κίτρινα φύλλα..
Απόκρημνοι βράχοι γεννούν πολυπλοκότητα
στη μηχανορραφία του Νου…
Χάνεται η ένταση στα σκοτεινά τους Τούνελ…
Απομονώνομαι…
στη Γρανιτένια Πολιτεία της Μοναξιάς …
Π.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου