ΑΛΥΓΙΖΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ - Ενας Ελληνο-Καναδός Λογοτέχνης

 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 

O Μανώλης Αλυγιζάκης, είναι ένας Ελληνο-Καναδός ποιητής και συγγραφέας. Τελευταία έγινε επίτιμος καθηγητής και συνεργάτης της International Arts Academy και του απενεμήθη ο τιμητικός τίτλος Master of Arts in Literature. Ξεχωρίζει για τη δυνατότητά του να κομίζει εικόνες και ιδέες με πλούσιο και συνειρμικό τρόπο που αγγίζουν βαθειά τον αναγνώστη.  Γεννήθηκε στο χωριό Κολυμπάρι δυτικά από τα Χανιά της Κρήτης το 1947. Όταν ήταν σε παιδική ηλικία η οικογένεια του μετακόμισε πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Αθήνα όπου εσπούδασε παίρνοντας πτυχίο Πολιτικών Επιστημών από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία για δυο χρόνια κι ύστερα μετανάστευσε στο Βανκούβερ του Καναδά όπου ζει ώς τώρα. Παρακολούθησε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Σαϊμον Φρεϊζερ για ένα χρόνο. Έχει γράψει τρία μυθιστορήματα, ένα μεγάλο αριθμό βιβλίων ποίησης που άρχισαν να εκδίδονται τα τελευταία χρόνια, αρκετά άρθρα, διηγήματα και μελέτες στα αγγλικά και στα ελληνικά που έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ανθολογίες και εφημερίδες στον Καναδά, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, Αυστραλία, Ρουμανία, Σουηδία, Σλοβακία και στην Ελλάδα. Η ποίησή του έχει μεταφραστεί στις ακόλουθες ξένες γλώσσες Ρουμανική, Ισπανική, Σουηδική, Γερμανική, Ουγγαρέζικη, Ρώσικη. Μετά από χρόνια δουλειάς ως βοηθός σιδηρουργού, εργάτης στα τραίνα, ταξιτζής, και χρηματιστής πήρε σύνταξη και τώρα ζει σ’ ένα προάστιο του Βανκούβερ όπου και ασχολείται με το γράψιμο, τον κήπο του και με ταξίδια. Γύρω στο τέλος του 2006 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Libros Libertad με σκοπό την έκδοση λογοτεχνικών βιβλίων.  

Διακρίσεις και Βραβεία

1ο Διεθνές Βραβείο Ποίησης σε μετάφραση, International Arts Academy, 2013

Master of the Arts, International Arts Academy, 2013

2o Βραβείο διήγημα, Interartia festival, 2012

2ο Βραβείο ποίησης, Interartia Festival, 2012

1ο βραβείο ποίησης, 7ος ετήσιος διαγωνισμός Βόλου, 2012

Βachelor of Arts in Literature, International Arts Academy, 2012

Honorary Instructor and fellow, International Arts Academy, 2012

2ο βραβείο ποίησης, Inetrartia Festival, 2011

3o βραβείο διήγημα, Inetrartia Festival, 2011

Το βιβλίο "George Seferis-Collected Poems "κατέληξε στη βραχεία λίστα των Ελληνικών Βραβείων Λογοτεχνίας στην κατηγορία μετάφραση, για το 2013.

Βιβλία στα Αγγλικά

Autumn Leaves,poetry, Ekstasis Editions, 2014

Ubermensch, poetry, Ekstasis Editions, 2013

Mythography, paintings and poetry, Libros Libertad, 2012

Nostos and Algos, poetry, Ekstasis Editions, 2012

Vortex, poetry, Libros Libertad, 2011

The Circle, novel, Libros Libertad, 2011

Vernal Equinox, poetry, Ekstasis Editions, 2011

Opera Bufa, poetry, Libros Libertad, 2010

Vespers, poetry by Manolis paintings by Ken Kirkby, Libros Libertad, 2010

Triptych, poetry, Ekstasis Editions, 2010

Nuances, poetry, Ekstasis Editions, 2009

Rendition, poetry, Libros Libertad, 2009

Impulses, poetry, Libros Libertad, 2009

Troglodytes, poetry, Libros Libertad, 2008

Petros Spathis, novel, Libros Libertad, 2008

El Greco, poetry, Libros Libertad, 2007

Path of Thorns, poetry, Libros Libertad, 2006

Footprints in Sandstone, poetry,
Authorhouse, Bloomington, Indiana, 2006

The Orphans - an Anthology, poetry,
Authorhouse, Bloomington, Indiana, 2005

Μεταφράσεις στην Αγγλική Γλώσσα

George Seferis-Collected Poems, Libros Libertad, 2012

Yannis Ritsos-Poems, edited by Apryl Leaf, Libros Libertad, 2010

Constantine P. Cafavy - Poems, edited by George Amabile, Libros Libertad, 2008

Cavafy-Selected Poems, Ekstasis Editions, 2011

"Yannis Ritsos-Selected Poems", Ekstasis Editions, 2013
"Cloe and Alexandra-Selected Poems", Libros Libertad 2013

Βιβλία σε άλλες γλώσσες

Ubermensch, poetry, (in German), Windrose, Austria, 2014

Nostos si Algos, poetry, (in Romanian), DELLART, Romania, 2013

Ιερόδουλες, ποίηση, Εκδόσεις Σαιξπηρικόν, 2014

Υπεράνθρωπος, ποίηση, Εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ, 2014

Τολμηρές Ανατάσεις, ποίηση, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2013

Φυλλορροές, ποίηση, Εκδόσεις Ένεκεν, Θεσσαλονίκη, 2013

Εαρινή Ισημερία, ποίηση, Εκδόσεις Ένεκεν, Θεσσαλονίκη, 2011

Στρατής  Ρούκουνας, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Αριστείδη Μαυρίδη, Αθήνα, 1981

Λογοτεχνικά Περιοδικά

Canadian Fiction Magazine—Victoria, BC

Pacific Rim Review of Books—Victoria, BC

Canadian Poetry Review—Victoria, BC

Monday Poem, Leaf Press-Lantzville, BC

The Broadkill Review, Milton, Delaware

Ekeken, Thessaloniki, Greece

Eμβόλιμον, Bοιωτία, Greece

Φιλολογική Πρωτοχρονιά, Athens, Greece

Στιγμές, Ηράκλειον-Κρήτη, Greece

Απόδημοι Κρήτες, Χανιά-Κρήτη, Greece

Πατρίς, Κρήτη, Greece

Νύχτα-Μέρα, Χανιά-Κρήτη, Greece

Άνθη του Τοίχου, Θεσσαλονίκη, Greece

Diasporic Literature Spot, Melbourne, Australia

Black Sheep Dances, California, USA

Diasporic Literature Magazine, Melbourne, Australia

Spotlight on the Arts, Surrey, BC

Barnwood, International Poetry Magazine, Seattle, USA

Unrorean, University of Maine, Farmington, Maine, USA

Βακχικόν, Αθήνα, Greece

Παρέμβαση, Κοζάνη, Greece

014, Mπρατισλάβα, Ουγγαρία

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

 Ekstasis Editions, 2011

I) ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ  

VERNAL EQUINOX - "Εαρινή Ισημερία"

Φιλί

Πέταξε το καπέλο στην καρέκλα
έβγαλε το πουκάμισο αποκαλύπτοντας
το μαυρισμένο στήθος που ο σταυρός
αντανακλούσε του ήλιου τις αχτίνες

Μα η καρδιά του χτύπησε πιο έντονα
όταν εκείνη τον πλησίασε
και βάζοντας το χέρι της στο ευλογημένο σημείο
του φίλησε τα χείλη λέγοντας. Μου έλειψες!

Kiss

He threw his hat on the chair
took off his shirt to reveal
his tan breast where a cross shone
reflecting brightness of the sun

and his heart pulsed in a different mode
when she walked to him and
placing her finger over the venerable spot
kissed his lips saying: I miss you

“Εαρινή Ισημερία”, ΕΝΕΚΕΝ, 2011
“Vernal Equinox”, Ekstasis Editions, 2011

 (in Romanian), DELLART, Romania, 2013 

II) ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ 
Nostos and Algos

To "Nostos and Algos"κυκλοφόρησε το 2012 από τις  Ekstasis Editions και το 2013 μεταφράστηκε στη Ρουμανική από τη  Lucia Gorea και κυκλοφόρησε από τον Εκδοτικό Οίκο  DELLART/Cluj-Napoca, Romania

Επιμονή

Μια μάνα μοιρολογά για το τέλος

που ακάθεκτο επιτίθεται

και συ γράφεις τα ποιηματάκια

για τα πουλιά και τα δεντρά

έστω κι αν δεν πρόκειται κανείς

τα διαβάσει εχτός πια

κι αν ο αγέρας σταματήσει να φυσά

και περίεργα τα πλησιάσει

να τα δει και σαν τον κλέφτη

να τα πάρει στην αντιπέρα όχθη

εκεί που μέχρι κι οι νεκροί

ποιήματα διαβάζουν φωναχτά

κι είπες—

ξανά θα δοκιμάσω τη φωνή

του τριζονιού να μετατρέψω

σε ανατρίχιασμα

Insistenţă

O mamă se plânge de sfârşitul

care o atacă impetuos

iar tu scrii poezioare

despre copaci şi păsărele

chiar dacă nimeni nu le citeşte

numai când vântul se opreşte din suflat

şi din curiozitate se apropie de ele

să le ducă dincolo

unde până şi morţii

sunt oratori de poezii

iar tu ai rostit –

va trebui să-ncerc din nou

să transform cântecul greierelui

într-un tremurat

Insistence

A mother laments for the end

that attacks impetuously

and you write your little poems

about the little trees and the chickadees

even if no one ever reads them

unless the wind stops blowing

and curiously comes near them

to take them to the opposite side

where even the dead orate poems

and you said—

again I shall try to transform

the cricket’s song

into a shiver

III)ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ 
Autumn Leaves

1) ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Άνοιξε την εφημερίδα
κάτω απ’ τη λάμπα της κουζίνας
να ρίξει λίγο φως πάνω στα νέα
ιδίως εκείνα τα ρεπορτάζ
για επιθέσεις και δολοφονίες
που γίναν χθές τη νύχτα.

Πήρε βαθειά αναπνοή
που κάπως είχε συνεισφέρει
στην ωραιοποίηση του άσχημου
μοντέρνου κόσμου της πόλης
κι ύστερα πήγε κι έβαλε καφέ
σαν νά ` χε μια φορά ακόμη
στον πόλεμο να πάει και χρειάζονταν 
την πρωϊνή εξάσκησή του.

NEWSPAPER

He opened the newspaper
under the light of the kitchen
to brighten the news 
of muggings, break ins and
murders of last night.

After he took a deep breath
knowing he contributed
to beautifying the world
of this ugly modern city 
he put the coffee on

as if again he had to go to war
and needed his morning fix.

"AUTUMN LEAVES", Ekstasis Editions, May 2014.

2) "ΑΜΟΡΦΟΣ" 

Το ποίημα  "ΑΜΟΡΦΟΣ" από το βιβλίο "AUTUMN LEAVES" σε μετάφραση στη Ρωσική γλώσσα από τον Igor Ursenco για έκδοση στη Ρωσία προς το τέλος του 2014.

АМОРФНОСТЬ

Прежде чем побыть в маминой матке

я был там

дымом медленно затушенный

ветром ударившийся в твое голубое окно

трещиной твоего бытия, жестким сцеплением

песней похоронной процессии

прежде чем я взял форму жизни

прежде чем я выбрал себе имя

я был там

запахом красочной розы

первым порханием птицы

прежде чем быть ловушкой плоти

самой мягкой волной на море я был

одиноким орлом на скалистом мысе

с высоты наблюдая за тобой

прежде чем родился я был

бесформенной свободой

товарищем бесконечности

простым вздохом уготованному

зарубцевать губы твои 

я был там

радостным перезвоном колокола

я был там

неопределенностью

ΑΜΟΡΦΟΣ

Ήμουν εκεί

πριχού στη μήτρα μπω

καπνός από φωτιά που σιγοσβύνει

αγέρας που χτυπά το παραθύρι σου

του είναι σου ρωγμή και δέτης

τραγούδι ήμουν του πανηγυριού

εσπερινής ακολουθίας ύμνος

πριχού πάρω το σχήμα ζωντανού

και το 'νομά μου να διαλέξω

ήμουν εκεί

άρωμα άχρωμου τριαντάφυλλου

ενός πουλιού πετάγισμα

ήμουν του δειλινού λυγμός πορτοκαλής

πριχού στης σάρκας την παγίδα μπω

της θάλασσας αλάφριο κύμα 

μονιάς αητός των πέτρινων κορφών

απ΄τα ψηλά εσένα εθωρούσα

ήμουν εκεί πριχού να γεννηθώ 

λεύθερος κι ασχημάτιστος

του αιώνειου συντρόφι 

ένας απλός αναστεναγμός

που μέλλονταν τα χείλη σου να βάψει

ήμουν εκεί 

χαρμόσυνος καμπάνας ήχος 

ήμουν εκεί

ο απροσδιόριστος

AMORPHOUS

Before I entered the uterus

I was there

smoke of a fire slowly extinguishing

wind hitting your blue window

crack of your being, a tight grip

song of the funeral procession

before I took the shape of life

before I choose my name

I was there

scent of a colorful rose

the bird’s first flutter 

before I entered the trap of flesh

the softest wave of the sea I was

lone eagle on rocky promontory

from high up watching over you

before I was born I was

the shapeless freedom

companion of the infinite

a simple sigh destined

to scar your lips

there I was

the joyous chime of a bell

there I was

the indeterminable

IV) ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Υπεράνθρωπος, 

Εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ, 2014

Από το βιβλίο "ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ" το ποίημα 'Επίπτωση' στα Γερμανικά από την έκδοση του εκδοτικού οίκου WINDROSE στην Αυστρία. Μετάφραση στα Γερμανικά από την Εniko Csekei.

Einschlag

Und da die neue Wirklichkeit gekommen

ist, akzeptierten wir es: unser Gott war tot. Wir

begruben ihn gestern Nachmittag ohne Lieder,

ohne Lobeshymnen, noch ein Wehklagen

und wir fühlten uns viel leichter. Nichts war je

so reizvoll wie die Stimmung des düsteren Tages,

obwohl ich sagen würde, es war Angst tief

in unseren Herzen verborgen. Trauer herrschte

im schwarzen Bestattungsinstitut, während etwas

außerhalb Bettler ihre Hände ausstreckten,

um dafür zu bitten, was wir ihnen nicht ersparen

konnten, Anstand der neuen Schlange; sie

erschien, ohne Zähne, fieberhaft streute sie lila

blühende Magnolien über unsere Ehebetten; in

einem Adlerhorst füllten wir unsere Kelche mit

Mut und wir sendeten ihn in die vier Ecken des

Universums und versprachen, nie wieder in der

Idiotie eines Systems gefangen zu sein.

Den Andenkondor erklärten wir zum Erben

des Fleisches.

Dem Wind und dem Regen verkündeten wir

unsere Katharsis.

Evoe, oh, freie Elemente, Evoe.

Vermehret euch und erobert die Erde, sagte

jemand. Und es war gut.

Impact

And since the new reality was upon us truly we

accepted it: our God was dead. Buried him yesterday

afternoon with no songs, no paeans, nor lamentations

and we felt a lot lighter. Nothing was as ticklish as

the mood of the somber day while fear, I would say,

was hidden deep in our hearts. Sorrow reigned in the black

funeral home while outside beggars stretched

their hands asking for what we couldn’t spare: decency

of the new serpent who appeared without fangs,

feverish magnolia bloomed its purple flowers over

our nuptial bed and in an eyrie we filled our chalice

with courage and we mailed it to the four corners of

the universe and promised never to be trapped again

in the idiocy of a system.

The Andian condor we declared heir of the flesh.

The wind and the rain we proclaimed our catharsis.

Evoe, oh, free elements, evoe.

‘Multiply and conquer the earth’ someone said. And

it was good.

Επίπτωση

Όντως ήταν αληθινό και το δεχτήκαμε. Πέθανε

ο Θεός μας. Τον θάψαμε χθές το απόγευμα χωρίς

τραγούδια ή παιάνες, δίχως κλαυθμούς και μοιρολόγια

κι ανάλαφροι ενιώσαμε τίποτα πιο πολύ δεν μας

γαργάλαγε παρά το ύφος της μουντής μέρας ενώ ο φόβος,

θάλεγα, βαθειά μες την καρδιά μας είχε καταχωνιαστεί.

Στην σκοτεινή αίθουσα του γραφείου κηδειών κουμάντο

έκανε η θλίψη κι έξω απ’ την πόρτα οι ζητιάνοι απλώνανε

το χέρι και ζητούσαν αυτό που δεν θα τους δίναμε, ευπρέπεια

του φιδιού που δίχως δόντια εμφανίστηκε, η μαγνόλια

που άνθισε μενεξελιά μπουμπούκια πάνω στο νυφικό

κρεβάτι κι εμείς μες τη φωλιά του αετού γεμίσαμε κουράγιο

το δισκοπότηρό μας και το ταχυδρομήσαμε στα τέσσερα

της οικουμένης άκρα κι υποσχεθήκαμε ποτέ συστήματος

θύματα να μην πέσουμε.

Τον κόνδορα κληρονόμο της σάρκας κηρύξαμε.

Τον άνεμο και τη βροχή κάθαρση ονομάσαμε.

Ευοί, ώ, λεύτερα στοιχεία, ευοί.

‘Πολλαπλασιαστείτε και κατακτήσετε τη γη’

κάποιος εφώναξε. Κι ήταν σωστό.

V) ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ 
 ΙΕΡΟΔΟΥΛΕΣ

ΙΕΡΟΔΟΥΛΕΣ

Περασμένα μεσάνυχτα
στην παραχορτασμένη ατμόσφαιρα 
του καζίνο τα πράγματα 
δεν είναι πάντα έτσι όπως εμφανίζονται.

Κάθησα μπροστά σ’ ένα μηχανάκι
και προσπάθησα να συγχρονίσω
το νου μου στο ρυθμό της μηχανής
εγκέφαλος καχύποπτα ισορροπούσε
ανάμεσα σε ελαφρή ζάλη 
και ολική μέθη.

Εμφανής κατανάλωση αλκοόλ 
άκρα του σώματος χαλαρά
κυνηγώντας τη διαλανθάνουσα κίνηση
όταν άκουσα πίσω μου δελεαστική φωνή
“γεια σου μωρό μου, πώς είσαι;”

Η νεαρή ξανθιά της Αφροδίτης η ιέρεια
πέρασε τρίβοντας 
στην πλάτη μου το μεγάλο της στήθος
η φωνή της γλυκειά σαν μέλι
κι έσταζε αθωότητα.

Κι εγώ, στα εξηνταπέντε μου
το δέχτηκα αυτό σαν κομπλιμέντο
παρ’ όλο που ειπώθηκε από 
τα έκλυτα και πονηρά 
της ιέρειας της Αφροδίτης χείλη.

Ο νους μου ζαλισμένος
απ’ το ποτό έπεσε σε
φιλοσοφικές σκέψεις 
και απροσδόκητες συγκρίσεις.

Για τη νέα ιέρεια της Αφροδίτης 
που για λίγα δολλάρια
θα μου χάριζε σεξουαλική εκτόνωση

και για την άλλη ιερόδουλη, το καζίνο
που για μια χούφτα δολλάρια 
μου δώρησε εφήμερη χαρά
συνδιασμούς της μηχανής
το πιθανό κέρδος
την ελπίδα.

Και για την άλλη ιερόδουλη,
τη μέγιστη,
που για λίγα ακόμα δολλάρια
πουλούσε σ’ αμέτρητους 
πελάτες την ασφάλεια
του Παραδείσου. 

HIERODULES

After midnight, 
in the cloyed atmosphere
of the casino’s underbelly,
things are not as they seem.

I sat at a slot machine
trying to synchronize my mind
to the machine’s rhythm, 
brain balancing precariously
between mild intoxication 
and growing inebriation.

Alcohol consumption evident,
limbs and mind loose,
chasing the elusive hit as
I heard an alluring sultry voice.
“Hi baby, how are you?”

A young blonde hooker passed by me,
brushing her voluptuousness 
languidly against my back,
voice as sweet as honey
dripping with innocence.

And I, in my mid-sixties
took this as a compliment, 
even though it came from 
the promiscuous and cunning lips
of the young blonde hooker.

My brain reeled 
in the clutches of alcohol
philosophical thoughts 
and unexpected comparisons.

The young hierodule
who, for a few dollars,
could sell me sexual release.

The casino,
that, for a fistful of dollars,
sold me the ephemeral joy
of machine combinations,
the luck of the draw
and hope.

And the other hierodule
the greatest 
which for a few dollars more,
sells to its innumerable johns,
the safety of Heaven. 

"ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ' άνοιξη-καλοκαίρι 2014. 

VI) ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΦΥΛΛΟΡΡΟΕΣ"

1) Ανακάλυψη

Αγγίζω τον καθρέφτη
και για κάποιο ψάχνω

του γυαλιού συναίσθημα
στο ακίνητο μου είδωλο

αντίθετα στο κάθε λύγισμά σου
επάνω στο κρεβάτι μας γυμνή

να μου χαμογελάς,
να με καλείς στην αγκαλιά σου

κι αφήνω στη στιγμή την έρευνά μου
για κάτι ασύλληπτο ή ιδεατό

και δίχως λέξη βιαστικά γυρνώ
στο αισθησιακό σου φίλημα.

~Φυλλοροές
ΕΝΕΚΕΝ

2) Χρώματα

Διάφανο μπλε αγωνιώδες
σαν λαιμός γκαζέλας σφιχτά
στα δόντια λιονταριού
κι ο αυχένας της ήβης
με τρίχωμα λεπτό
ίδιο απαλό χάδι αγέρα
στα δάχτυλα σου.

Πολυτελές μαβί ηλιοβασί λεμα
χωρισμένο σε δυο ίσια μέρη
απέραντο στον εσωτερικό σου

καθρέφτη, το χέρι σου με λίγο κίτρινο
κι ένα τριαντάφυλλο κατακόκκινο
για την αιματηρή σου πορεία
προς τα πέρα εκεί,
που σταθερό το γόνατο
της κόρης μετουσιώνει
την ομορφιά του κόσμου
σ’ ένα αμφορέα διαφάνειας.

"Φυλλορροές"
Εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ, 2013

VII) ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΑΝΑΤΑΣΕΙΣ"

Εκδ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ 

Πρώτο Φιλί

Kάτω απ’ του φεγγαριού
τη σκανδαλιστική φωτοχυσία
έλαμψε, σαν τ’ ολόβρεχτο άγαλμα
της Αφροδίτης,

το παρθένο της κορμί,
και με δέος είδα

για πρώτη φορά
την ομορφιά του κόσμου

τόσο κοντά,
τόσο τραγικά γυμνή,

που ξάφνου οσφράνθηκα
παραδείσια φιλιά.

First Kiss

Under the scandalous moonlight
her body shone

like a drenched
statue of Aphrodite

virginal whispers and awe
overtook me for the first time

that I glanced at
the beauty of earth

so close
so tragically naked

that suddenly I smelled
paradisiacal kisses

ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ 

I)ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ 

Νυχτερινό Επεισόδιο

Κάρφωσε το καρφί στον τοίχο. Δεν είχε

τι να κρεμάσει. Το κοιτούσε καθισμένος

άντικρυ στην παλιά καρέκλα. Δεν μπορούσε

τίποτα να σκεφτεί, να θυμηθεί. Σηκώθηκε,

σκέπασε το καρφί με το μαντίλι του. Κι άξαφνα

είδε το χέρι του μελανιασμένο, βαμμένο

απ’ το φεγγάρι που στεκόταν στο παράθυρο. Ο φονιάς

είχε πλαγιάσει στο κρεββάτι του. Τα πόδια του,

γυμνά, ισχυρά, μ’ άψογα νύχια, μ’ έναν κάλο

στο μικρό δάχτυλο, ξεπρόβαιναν απ’ την κουβέρτα

κι οι τρίχες καμπύλωναν ερωτικά. Έτσι πάντα

τ’ αγάλματα κοιμούνται με τα μάτια ανοιχτά

κι ούτε είναι να φοβάσαι όποιο όνειρο, όποιο λόγο—

τον πιστό μάρτυρα που σου χρειάζονταν τον έχεις,

τον ακριβόλογο κ’ εχέμυθο, γιατί, το ξέρεις,

τ’ αγάλματα δεν προδίνουν ποτέ, μονάχα αποκαλύπτουν.

Nightly Event

He hammered the nail on the wall. He didn’t

have anything to hang. He stared at it sitting

on the old chair opposite it. He couldn’t

think or remember anything. He got up

covered the nail with his kerchief. And suddenly

he noticed his bruised arm, painted by

the moon coming through the window. The killer

in his bed had gone to sleep. His legs

uncovered, strong with perfect toenails, with a callus on

the small toe visible under the blanket

and his hairs were curling erotically. The statues

always sleep like that with open eyes and

you don’t have to fear a dream or a word –

the true witness you needed, you have him,

the precise and trustworthy; because, you know,

statues never betray, they only reveal.

~Γιάννη Ρίτσου, “Θυρωρείο”, Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

~Yannis Ritsos, “Caretaker’s Desk”, Translation Manolis Aligizakis

II) ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ 

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ήταν τη νύχτα που δώσαμε το μεγάλο δείπνο, οι καλεσμένοι

κάθισαν στο τραπέζι σιωπηλοί, όλοι κάτι περίμεναν, κανείς δεν

ήξερε τί, “ίσως μας λυπηθεί ο Θεός” είπε ο οικοδεσπότης βαριά,

κι ήταν αλήθεια, απίστευτο που πέρασε η νύχτα χωρίς να συμβεί

τίποτα.

Όταν όμως καθώς ξημέρωνε σήκωσαν το τελευταίο ποτήρι, τα

χέρια τους είχαν τις βαριές κινήσεις εκείνων που χωρίς να το

ξέρουν διασταυρώθηκαν στο δρόμο τους με το φριχτό.

ENCOUNTERS

It was the night we offered the big dinner the guests sat around the table

silently they all expected something; nobody knew what, “perhaps God 

will have mercy on us” the host said heavily and truly it was unbelievable

that the night passed and nothing happened.

However at dawn when they all raised their last glass their hands had

the tired movement of those who unknowingly on their way had 

encountered the abominable.

~Τάσου Λειβαδίτη/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

~Tasos Livaditis/Translated by Manolis Aligizakis

www.libroslibertad.ca

III) ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ 

ΙΔ

Τώρα,

με το λιωμένο μολύβι του κλήδονα

το λαμπύρισμα του καλοκαιρινού πελάγου,

η γύμνια ολόκλρης της ζωής

και το πέρασμα και το σταμάτημα και το πλάγιασμα

και το τίναγμα

τα χείλια το χαϊδεμένο δέρας,

όλα γυρεύουν να καούν.

Όπως το πεύκο καταμεσήμερα

κυριεμένο απ’ το ρετσίνι

βιάζεται να γεννήσει φλόγα

και δε βαστά πια την παιδωμή —

φώναξε τα παιδιά να μαζέψουν τη στάχτη

και να τη σπείρουν.

Ό,τι πέρασε πέρασε σωστά.

Κι εκείνα ακόμη που δεν πέρασαν

πρέπει να καούν

τούτο το μεσημέρι που καρφώθηκε ο ήλιος

στην καρδιά του εκατόφυλλου ρόδου.

14

Now,

with the melted led of St John’s festivity

with the brilliance of summer pelagos,

all the nakedness of life,

and the going beyond and the staying put

the leaning down 

and the upsurge

the lips, the caressed skin

they all long to be burned.

Like the pine at high noon

overcome by resin

in haste to produce flame

and can’t endure the struggle anymore —

call the children to gather the ash

and spread it.

What has passed has passed as it was fit.

And even what hasn’t passed yet

must burn

this high noon when the sun is nailed

in the heart of the one hundred-petalled rose.

ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ “ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ”

Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

GEORGE SEFERIS “SUMMER SOLSTICE”

Translation by Manolis Aligizakis

IV) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ 

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

Τιμή σ’ εκείνους όπου στήν ζωή των

ώρισαν καί φυλάγουν Θερμοπύλες.

Ποτέ από τό χρέος μή κινούντες

δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τές πράξεις,

αλλά μέ λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία

γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν

είναι πτωχοί, παλ’ εις μικρόν γενναιοι,

πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε

παντοτε τήν αλήθεια ομιλούντες,

πλήν χωρίς μίσος γιά τούς ψευδομένους.

Καί περισσότερη τιμή τούς πρέπει

όταν προβλέπουν (καί πολλοί προβλέπουν)

πώς ο Εφιάλτης θά φανεί στό τέλος,

κ’ οι Μήδοι επί τέλους θά διαβούνε.

THERMOPYLAE

Honor to those who in their lives

are committed to guard Thermopylae.

Never swerving from duty;

just and exact in all their actions,

but tolerant too, and compassionate;

generous when rich, and when

they are poor, again a little generous,

again assisting as much as they can;

always speaking the truth,

but without hatred for those who lie.

And more honor is due to them

when they foresee (and many do foresee)

that Ephialtes will finally appear

and in the end the Medes will break through.

V) “Χλόη και Αλεξάνδρα” 

Χλόη Κουτσουμπέλη και Αλεξάνδρα Μπακονίκα 

Στον κινηματογράφο (Χλοης Κουτσουμπέλη)

Θα φορώ το καινούργιο κόκκινο παλτό.
Θα φοράς γαλάζιο πουκάμισο και τζην.
Θα παίζει μία από τις αγαπημένες μας ταινίες
τον εραστή ή την Καζαμπλάνκα
ή το Χιροσίμα αγάπη μου.
Εγώ θα κλαίω όπως πάντα.
Εσύ θα μου φιλάς το μέσα ηφαίστειο της παλάμης.
Θα μου χαιδεύεις τα μαλλιά
πολύ απαλά για να μην σπάσουν
επειδή μία μνήμη θροίζει στο μυαλό σου
πως το έχουμε ζήσει όλο αυτό 
και πριν, παλιά,
στην Βιέννη αρχές του αιώνα
στην Κων/πολη σε έναν τεκέ
ή ακόμα πιο πίσω σε έναν κήπο.
Το χέρι σου δεν θα αγγίζει το κορμί μου
θα είναι απλώς κομμάτι του
όπως ο ομφαλός
ή μία μοίρα.
Κι έτσι καθισμένοι
ο ένας δίπλα στον άλλο
μέσα στο απόλυτο σκοτάδι
μέσα στο απόλυτο πλήθος
μέσα στο απόλυτο τώρα
θα κολυμπήσουμε μαζί
ο ένας μες στον άλλο.
Και όταν η μαύρη φάλαινα τελικά μας καταπιεί
κοίτα θα πούμε
εκείνη την ημέρα πήγαμε κινηματογράφο.


At the Movie Theater (Cloe Koutsoubelis)

I’ll wear the new red overcoat.
You will wear your blue shirt and jeans.
One of our favored films will be shown
the ‘Lover’ or “Casablanka’ 
or “Hiroshima my Love”.
I shall cry as always.
You’ll kiss the volcano of my palm.
You’ll caress my hair
softly that it won’t break because 
a memory fluttering in your mind
that we’ve lived these events
in the past, back then
in Vienna, beginning of the century
in a teke in Konstantinoupoli
or even behind a garden.
Your hand won’t touch my body
it’ll simply be part of it
like the phallus 
or one of the Fates 
and that way sitting
next to each other
in complete darkness
among all these people
precisely in the now
we’ll swim together
inside each other.
And finally when the black whale swallows us, 
look, we shall say,
that day we went to the movie. 

ΤΟ ΓΥΜΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙ (Αλεξάνδρας Μπακονίκα)
Χάθηκε στην πυκνή βλάστηση
να βρει δρομάκι για τη θάλασσα.
Εμείς σταθήκαμε ψηλά και περιμέναμε.
Ανέβηκε λαχανιασμένος:
«Πάμε παρακάτω, η πλαγιά
είναι απότομη
αλλά ήταν φίνοι, ήταν ωραίοι,
ακάλυπτοι ανάμεσα στα δένδρα
ένα σώμα οι δυο τους,
ενωμένοι.
Σαν πολύτιμο τρόπαιο
της πιο αθώας εξερεύνησης,
μας έδειξε αργότερα το ζευγάρι,
όταν κατέβηκε κι αυτό στην αμμουδιά.

THE NAKED COUPLE (Alexandra Bakonika)

He got lost in the lush verdure
trying to find a path to the sea.
We stood somewhere higher and waited.
He climbed back up huffing:
‘Let’ s go further, the slope here
is steep.’
but they were fine, beautiful,
uncovered among the trees
one body the two of them,
joined together.
Like a valued trophy
of the most innocent exploration
he pointed to us the couple later on
when they as well descended to the beach.


Περιοδικό "The Broadkill Review", Milton, Delaware, USA  
με τρία ποιήματα του Μ Αλυγιζάκη  Σελ. 48

VI) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ "Οι Ώρες των Άστρων "

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΛΥΓΙΖΑΚΗΣ "Hour of the Stars"

ΑΣΠΙΣ

Καθώς τό σκουτάρι τοῦ ἥλιου
γκρεμίστηκε στούς πολεμικούς ταρσανάδες της δύσης
λυώνει τῆς μέρας τό πρόσωπο
μιά μούμια πεταμένη στό φῶς.
Τά δέντρα ’κεῖ πού θάψαν τό μπόι τους
στήνουν στά πετεινά παγίδες.
Ἕνα καράβι βουλιάζει στήν στεριά
καί τοῦ δρυμοῦ τά ζουλάπια
ξεστρατίσαν στοῦ πέλαου τίς ὀρεινές
γιδοπατιές.
Βγαίνουν στή φόρα οἱ μαστρωπεῖες τῶν ἄστρων
καί τῆς ρεματιᾶς τό αἷμα
βουίζει γυμνό
σπάζοντας τῶν νερῶν τήν ἐπιδερμίδα.
Ἡ σάρκα τῶν πραγμάτων
δέν ἀγγειάζεται οὔτε μέ τόν βασιλικό.
Τό κορμί μου τοῦ Λινοῦ γδαρμένο κρέμεται
στό κατάρτι τοῦ μεσονυχτιοῦ.

SHIELD

When the shield of the sun
descended to the careenage of the west
the face of day melted
a mummy thrown into the light.
Trees set traps for the birds there
where they buried their heights.
A ship sank into the soil 
beasts of the forest 
went astray into the mountain
goat paths.
The stars’ procurement is revealed
blood of the ravine
buzzes naked
slashing the skin of the water. 
In basil the flesh of things 
cannot find refuge
Linos’ skinned body hangs
over the mast of midnight.

Περισσότερα Ποιήματα του Μ Αλυγιζάκη  στη διεύθυνση 

.www.authormanolis@wordpress.com