ΝΕΛΛΑ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ - ΦΩΤΙΑ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Igor Zenin

Πυρώθηκαν τα ουράνια κι αναμμένα καίγονται. Φωτιά αναδίδουν στη ραφή τους με τη θάλασσα και τη στιγμούλα γης μου η λάβα απειλεί να γλύψει.

Αποπλανά η λαμπρή υπερόπτις και χαρές καμώνεται. Τις σπιθαμές ληστεύει και στο σύμπαν ξετυλίγεται, καθώς διαβρώνει η αδηφάγος τα αδελφά στοιχεία. Φλέγεται ο αγέρας μου κι η γη μου γλίσχρα γίνεται. Από το στέρεο χώμα το αδρό μου κράτημα κλονίζεται, όσο η θάλασσά μου ροδοκόκκινη πάνω του ξαφρίζει φλόγα. Καθώς της θάλασσάς μου κατατρώγει το νερό, φρενήρης και παράφορη εγώ αφουγκράζομαι σειρήνες, γητεύτρες που με έλκουν θελκτικά προς του χαμού τη γλύκα. Εάν η φωτιά την αγκωνή του βάθρου μου ρουφήξει, το έδαφός μου αν στα πύρινά της σπλάχνα το σταλάξει, θα εκραγεί ηφαίστειο που τέφρα θα με στείλει στους αιθέρες.

Στα χέρια μου έπιασα βιολί κι οιστρηλατήθηκα απ’ τη θεϊκή της φλόγας την ορμή, μεταρσιώθηκα σε μουσικό θεσπέσια. Ουράνιες μελωδίες τώρα ψάλλω. Να την εξευμενίσω τη θεά φωτιά ζητώ και να της δώσω να μου δείξει φίλια όψη. Κι όσο ουράνιες μελωδίες ψάλλω εγώ, τόσο αυτή ημερεύει. Πια δεν αφανίζει, μόνο πορφύρα βάφει και γλυκαίνει. Πια δε μαίνεται, μόν’ του μυαλού τον μυελό θωπεύει.

Όλον αδιάσπαστο, ΑΕΡΑΣ ΓΗ ΝΕΡΟ ΦΩΤΙΑ, μες την υπόστασή μου αρμονικά θα ζυμωθούν και με τον πολυμορφισμό των μυριοστών χροιών τους πολύμορφη στη μυριοστή αρμονικά θα είμαι.

Όμως ζητώ απ’ την πύρινη βασίλισσα, την πρωτοκαθεδρία απόψε να’ χει. Και να μου λιώσει, της καλής της, όλη την άχρηστη σκουριά, δική μου να με αφήσει, ατόφια, ψήγμα μη μου μείνει ξένο. Καλή κακή, αδιάφορο Μόνο εμένα, μόνο εγώ Αληθινή να με δεχθώ Να με δεχθούν αληθινή Όσοι θέλουν κι αντέχουν. ν.σ

Η φωτογραφία είναι από : A Lifetime Photography