ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ( 13 Μαρτίου 1913 - 28 Ιουνίου 1985)

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας (Αθήνα, 13 Μαρτίου 1913 - Βούλα, 28 Ιουνίου 1985) υπήρξε δημοφιλής Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. 

Ο Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην οδό Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι στις 13 Μαρτίου 1913, σε οικογένεια με καταγωγή από τηνΚωνσταντινούπολη. Αδερφή του ήταν η ηθοποιός Μίτση Κωνσταντάρα, με την οποία εξάλλου εμφανίστηκαν μαζί σε τόσες αξέχαστες κωμωδίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου.  Το 1930 κατατάχθηκε μετά από επιμονή της οικογένειάς του και χωρίς την δική του θέληση στην Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού στην Κέρκυρα, από όπου τελικά δραπέτευσε κολυμπώντας. Γλύτωσε το Στρατοδικείο μετά από ενέργειες της οικογένειάς του. Το 1934 μετέβη στο Παρίσι προκειμένου να σπουδάσει χρυσοχόος, με σκοπό να αναλάβει στην συνέχεια το οικογενειακό χρυσοχοείο στο κέντρο της Αθήνας. Εγκατέλειψε τις σπουδές του κι έκανε διάφορες δουλειές, ώσπου τον ανακάλυψε ο Γάλλος σκηνοθέτης Λουί Ζουβέ να παίζει ως κομπάρσος σε θεατρική παράσταση. Σπούδασε ηθοποιός στο θέατρο «Ατενέ» και το καλοκαίρι του 1938 επέστρεψε στην Ελλάδα, ξεκινώντας πλέον καριέρα ηθοποιού.

Άννα Καλουτά - Λάμπρος Κωνσταντάρας

Έχοντας ήδη κάνει το ντεμπούτο του στο θέατρο στη Γαλλία το 1938, επιστρέφοντας στην Αθήνα εμφανίζεται στην παράσταση «Τα παράσημα της γριούλας» (1938) του θιάσου της Κατερίνας Ανδρεάδη και κλέβει τις εντυπώσεις. Ήταν η γέννηση μιας μακράς και λαμπρής θεατρικής καριέρας!
Στα πρώτα αυτά χρόνια μάλιστα στο σανίδι ο Κωνσταντάρας πηγαινοέρχεται μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, αναλαμβάνοντας ρόλους τόσο σε αθηναϊκούς όσο και παρισινούς θιάσους. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο εγκαθίσταται πάντως οριστικά στην Αθήνα, κυνηγώντας το όνειρο του ηθοποιού. 

Λάμπρος Κωνσταντάρας -
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος 

Παρά το γεγονός ότι από τη λαμπρή κινηματογραφική του πορεία τον ξέρουμε κυρίως σε κωμικούς ρόλους, στα πρώτα αυτά χρόνια ερμηνεύει δραματικό ρεπερτόριο και κρατά ρόλους ζεν πρεμιέ. Πολύ γρήγορα μάλιστα χρίστηκε πρωταγωνιστής, καθώς το ταλέντο του δεν μπορούσε να κρυφτεί, και συνεργάστηκε με όλη την ξακουστή φουρνιά των μεγάλων ηθοποιών του καιρού.
Ακολουθούν αμέτρητες κυριολεκτικά παραστάσεις, με θιάσους όπως των Μιράντας-Παππά και Μουσούρη-Αρώνη, ενώ κάποια στιγμή σχηματίζει τη δική του θεατρική επιχείρηση με τους Τζένη Καρέζη, Μάρω Κοντού και Νίκο Ρίζο, οργώνοντας την ελληνική επικράτεια και περιοδεύοντας στην ομογένεια. 

Για τη θεατρική του παρουσία, χαρακτηρίστηκε ως ένας «υπέροχος ηθοποιός ρυθμού (που) είχε σπάνια αίσθηση του θεατρικού χρόνου.... (με) τέλεια κατοχή των εκφραστικών μέσων». Γνωστός στο ευρύ κοινό όμως έγινε μέσα από τους ρόλους του στον κινηματογράφο. Διακρίθηκε στο ρόλο του ώριμου, πλούσιου και γυναικά (Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα, Η Βίλα των Οργίων, Τι 30, τι 40, τι 50 κλπ.) ή του «πατέρα» αρκετών γνωστών σταρ της εποχής (Η Αλίκη στο Ναυτικό, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Υιέ μου, υιέ μουκλπ). Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο την ηθοποιό Γιούλη Γεωργοπούλου το 1945, με την οποία απέκτησε ένα γιό, τον δημοσιογράφο και βουλευτή Δημήτρη Κωνσταντάρα ο οποίος του χάρισε δυο εγγόνια, την Παυλίνα το 1974 και τον Λάμπρο το 1979. και σε δεύτερο τη Φιλιώ Κεκάτου το 1971. Τα τελευταία χρόνια τα πέρασε στην Βάρκιζα. Πέθανε στο «Ασκληπιείο» της Βούλας στις 28 Ιουνίου 1985. Νωρίτερα (1978 και 1983) είχε υποστεί δύο εγκεφαλικά επεισόδια.Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Το 2008 ένα θέατρο στο Αιγάλεω ονομάστηκε «Θέατρο Λάμπρος Κωνσταντάρας» σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο.

Λάμπρος Κωνσταντάρας - Λ. Στεφανίδου, Όταν σε πρωτοαντίκρισα

https://www.youtube.com/watch?v=PjMI5LobVQI

Θέατρο

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε στο ελληνικό θέατρο για 40 χρόνια, μετέχοντας σε 191 παραστάσεις. Εμφανίστηκε σε πολλές ελληνικές πόλεις, καθώς επίσης και στην Κύπρο, την Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια. Η πρώτη του παράσταση στην Ελλάδα ήταν το καλοκαίρι του 1938 με τον θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη στο έργο «Τα παράσημα της γριούλας» του Φ. Μπάρυ και η τελευταία τον χειμώνα του 1978 με τον θίασο Λάμπρου Κωνσταντάρα - Νίκου Ρίζου - Μάρως Κοντού στο μιούζικαλ «Τρελές επαφές ρωμέικου τύπου» του Κώστα Πρετεντέρη.

 ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ 

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε σε 75 ελληνικές ταινίες, σε τέσσερις που γυρίστηκαν στη Γαλλία την δεκαετία του 1930 («Αν ξανανεβούμε προς τα Ηλύσια Πεδία», «Σχολείο γυναικών», «Κουρσάρος», ενώ είναι άγνωστος ο τίτλος της τελευταίας) και σε μία ελληνική που γυρίστηκε στην Αίγυπτο το 1950, αλλά δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία γι αυτήν την ταινία. Οι ελληνικές ταινίες:

1939 Το τραγούδι του χωρισμού (σκ: Φιλοποίμην Φίνος)

1943 Η φωνή της καρδιάς (σεν.-σκ: Δημήτρης Ιωαννόπουλος) ... Τζώρτζης

1945 Ραγισμένες καρδιές (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Άλκης

1946 Πρόσωπα λησμονημένα (σεν.-σκ: Γιώργος Τζαβέλλας) ... Παύλος

1946 Καταδρομή στο Αιγαίον (σεν.-σκ: Μιχάλης Καραγάτσης) ... Αλέξης Κομνηνός

1947 Μαρίνα (σκ: Αλέκος Σακελλάριος)

1947 Άννα Ροδίτη (σκ: Μιχάλης Γαζιάδης, Γιάννης Φιλίππου) ... Άρης Γαλανός

1949 Διαγωγή μηδέν (σκ: Μιχάλης Γαζιάδης, Γιάννης Φιλίπου) ... Φώτης

1950 Οι απάχηδες των Αθηνών (σεν.-σκ: Ηλίας Παρασκευάς) ... Κώστας

1951 Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν (σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Γιώργος

1952 Άγγελος με χειροπέδες (σεν.-σκ: Αντώνης Παπαδαντωνάκης) ... Πέτρος

1953 Οι ουρανοί είναι δικοί μας (σκ: Ντίνος Δημόπουλος)

1955 Ούτε γάτα, ούτε ζημιά (σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Νίκος Κουτρουμπάς

1956 Ο ζηλιαρόγατος (σεν.-σκ: Γιώργος Τζαβέλλας) ... Σπύρος Αργυρίου

1956 Η δούκισσα της Πλακεντίας (σεν.-σκ: Μαρία Πλυτά) ... Κάρολος Λεμπρέν (Δουξ της Πλακεντίας)

1956 Η άγνωστος (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Στέφανος Πετρίδης

1957 Συγχώρεσε με παιδί μου (σκ. Γιώργος Αρίων)

1957 Μαρία Πενταγιώτισσα (σκ: Κώστας Ανδρίτσος) ... Αρμάος

1957 Η μοίρα γράφει την ιστορία (σεν.-σκ: Δημήτρης Ιωαννόπουλος) ... Άρης Δερμέζης

1958 Το τρελοκόριτσο (σκ: Δημήτρης Δαδήρας) ... Παπαδόπουλος

1958 Δύο αγάπες, δύο κόσμοι (σκ: Ηλίας Παρασκευάς) ... Κώστας Κοσμίδης

1958 Διακοπές στην Αίγινα (σεν.-σκ: Ανδρέας Λαμπρινός) ... Τζώνης

1959 Το παραστράτημα μιας αθώας (σκ: Κώστας Ανδρίτσος)

1959 Το αγοροκόριτσο (σκ: Ντίμης Δαδήρας) ... πατέρας

1959 Ταξίδι με τον έρωτα (σκ: Ανδρέας Λαμπρινός) ... Λάμπρος

1960 Τυφλός άγγελος (σκ: Ερρίκος Θαλασσινός)

1960 Κρουαζιερα στη Ροδο (σεν.-σκ.: Γιάννης Δαλιανίδης) ... Πέτρος Ράμπος

1960 Ερωτικά παιχνίδια (σκ: Γιώργος Θεοδοσιάδης) ... Μάνος

1960 Ένας Δον Ζουάν για κλάματα (Το μωρό μου) (σκ: Ντίμης Δαδήρας) ... Αλέξης Δεπάστας

1960 Είμαι αθώος (σκ: Ντίνος Κατσουρίδης) ... Συντ/ρχης Πικάρ

1960 Αντίο ζωή (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... γιατρός Στέφανος Βρανάς

1961 Λάθος στον έρωτα (σκ: Χρήστος Κυριακόπουλος) ... Αντώνης Μίχαλος

1961 Η Λίζα και η άλλη (σκ: Ντίνος Δημόπουλος) ... Μικές Γαβρήλογλου

1961 Η Αλίκη στο ναυτικό (Αλέκος Σακελλάριος) ... πλοίαρχος, πολ. ναυτικού

1962 Κατηγορούμενος ο έρως (σκ: Γκρεγκ Τάλλας) ... Αχιλλέας

1962 Θρίαμβος (σκ: Αριστείδης Καρύδης-Φουκς)

1963 Χτυποκάρδια στο θρανίο (σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Λάμπρος Πετροβασίλης

1963 Ο μπαμπάς μου κι εγώ (σκ: Ερρίκος Θαλασσινός) ... Λέων Μαυρογιάννης

1963 Ο κύριος πτέραρχος (σκ: Ντίνος Κατσουρίδης) ... πτέραρχος Παπαοικονόμου

1963 Ο καζανόβας (σκ: Σωκράτης Καψάσκης) ... Γιώργος Χατζηγεωργαλάς

1963 Μικροί και μεγάλοι εν δράσει (σκ. Ορέστης Λάσκος) ... Αντώνης Ζορμπάς

1963 Αυτό το κάτι άλλο (σκ: Γιώργος Λαζαρίδης) ... Λάζαρος Πεναρής

1964 Ο εαυτούλης μου (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Γιάγκος Αγγελής

1964 Θα σε κάνω βασίλισσα σεν.-σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Πιτ Παπαθεοφιλόπουλος

1964 Η χαρτοπαίχτρα (σκ: Γιάννης Δαλιανίδης) ... Ανδρέας Οικονομίδης

1964 Η βίλα των οργίων (σκ: Ντίνος Δημόπουλος) ... Χάρης Ζάβαλος

1965 Υπάρχει και φιλότιμο (σεν.-σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Ανδρέας Μαυρογυαλούρος

1965 Υιέ μου υιέ μου (σκ: Γρηγόρης Γρηγορίου)... Αντώνης Χατζηλουκάς

1965 Επιστροφή (σκ: Ερρίκος Ανδρέου) ... θείος Πέτρος

1966 Τζένη-Τζένη (σκ: Ντίνος Δημόπουλος) ... Μίλτος Κασσανδρής

1966 Να ζει κανείς ή να μη ζει; (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Γιώργος Αλεξίου

1966 Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (σκ: Αλέκος Σακελλάριος) Αντώνης Δέλβης

1966 Η γυναίκα μου τρελάθηκε (σκ: Δημήτρης Νικολαΐδης) ... Μάνος

1967 Πατέρα κάτσε φρόνιμα (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Αντώνης Παπασταφίδας

1967 Ο σπαγγοραμμένος (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Λάμπρος Σκουντρής

1967 Ο γεροντοκόρος (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Θανάσης Μπαρούτσος

1967 Κάτι κουρασμένα παλικάρια (σκ: Ντίνος Δημόπουυλος) ... Ντίνος Διαμαντίδης

1967 Δημήτρη μου Δημήτρη μου (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Πελάτης

1967 Βίβα Ρένα (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Λάμπρος Φωκάς

1967 Αν όλες οι γυναίκες του κόσμου (σκ: Νέστορας Μάτσας) ... Αγγελής

1967 Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι (σεν.-σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Λεωνίδας Πετρόχειλος

1968 Ο τρελός τα 'χει 400 (σκ: Κωστας Καραγιαννης) ... Λάμπρος Λαμπρέτας

1968 Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο (σεν.-σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Τηλέμαχος Καραντάρης

1968 Καπετάν φάντης μπαστούνι (σεν.-σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... καπετάν Ανδρέας

1969 Ο τζαναμπέτης (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Νεόφυτος Φωτεινός

1969 Ο μπλοφατζής (σκ: Βασίλης Γεωργιάδης) ... Παρασκευάς Καρατζόβαγλου / Τζον Χάλαρης

1969 Ησαΐα, μη χορεύεις (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Ησαΐας Στεφανάκης

1970 Κρίμα το μπόι σου (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Μάριος Δεληπέτρου

1970 Ένας τρελός γλεντζές (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Πάνος Πάμπανος / Τίκος

1971 Της ζήλειας τα καμώματα (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Παύλος Κουντουράτος

1971 Πίσω μου σ' έχω σατανά (σκ: Ντίνος Δημόπουλος) ... Παύλος Κουντουράς

1971 Ο τρελοπενηντάρης (σεν. Κώστας Πρετεντέρης-σκ.: Κώστας Καραγιάννης) ... Ανδρέας Τεπενδρής

1971 Ο φαφλατάς (σκ: Κώστας Πρετεντέρης) ... Δημοσθένης Λαμπρούκος/ λόρδος Κάλαχαν

1972 Τι 30, τι 40, τι 50 (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Ζάχος Φωκιανός

1972 Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Λάζαρος Χατζηφλόκας

1972 Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Λουκάς Μπόμπολας

1973 Ο φαντασμένος (σκ: Ντίνος Δημόπουλος) ... Μάκης Καρασίνης

1981 Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Λάμπρος Κομνηνός

Λάμπρος Κωνσταντάρας - Μάρω Κοντού

ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ 

ΑΠΟ  http://www.newsbeast.gr/

Για την επιβλητική θεατρική του παρουσία, ο γνωστός κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος παρατηρεί (στον πρόλογο του βιβλίου του γιου του Κωνσταντάρα, Δημήτρη, «Μέσα απ' τα δικά μου μάτια»): «Εδώ και 40 χρόνια με ακολουθεί μια συνταρακτική θεατρική σκηνή. Είναι μια από τις σπάνιες εκείνες στιγμές που ο χρόνος παγώνει, η ροή ανακόπτεται και το παν ακινητεί. Μια χειρονομία, μια κραυγή, μια γυρισμένη πλάτη, ένα τικ, μια είσοδος, μια έξοδος, μας πιστοποιούν πόσο μεγάλη τέχνη είναι η υποκριτική και πώς μπορεί να πυκνώσει σε μια στάση ή έναν ήχο το συνταρακτικό γεγονός της υπάρξεως, μέσω της μίμησης πράξεων. Ήταν το 1956 στο ''Δημοτικό'' Πειραιώς όταν ο θίασος του Μάνου Κατράκη έπαιξε το έξοχο αντιπολεμικό έργο του Σέριφ "Το τέλος του ταξιδιού''. Στο φινάλε του πρώτου μέρους μέσα στο αμπρί έχει μείνει ένας αξιωματικός μόνος, που έπρεπε να πάρει μιαν απόφαση θανάτου. Να αποφασίσει μιαν έξοδο χωρίς ελπίδα καμιά. Τον ρόλο έπαιζε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Όταν έμεινε μόνος, άναψε το τσιμπούκι του και το κάπνισε, όπως το τελευταίο τσιγάρο ο κατάδικος πριν από την εκτέλεση. Πλάτη στο κοινό, ο μεγάλος εκείνος ηθοποιός, με λιτότητα, με εσωτερική συγκίνηση, βίωσε μιαν εκρηκτική σιωπή που θαρρείς πως κράτησε αιώνες. Θεωρώ αυτήν την υποκριτική στιγμή ανάλογη με την έξοδο του Μινωτή ως "Οιδίποδα στον Κολωνό", την πλάτη του Κατράκη στον "Ηλίθιο", τον κυνηγημένο "Ορέστη" του Κωτσόπουλου στις "Χοηφόρες", τον θρήνο της Εκάβης-Παξινού όταν αντικρίζει τον Πολύδωρο, το "τικ" της Λαμπέτη-Μπλανς όταν της περνάνε τον ζουρλομανδύα, του Χορν στην "Εξομολόγηση του Ριχάρδου του Β''»...

Ο  Λάμπρος Κωνσταντάρας, εκτός από την υποκριτική, αγαπούσε πολύ και τον αθλητισμό. Του άρεσαν το ποδόσφαιρο και ο στίβος.Σε νεαρή ηλικία, μάλιστα, είχε φορέσει και τη φανέλα της Α.Ε.Κ. Ήταν τερματοφύλακας, αν και συνήθως ήταν αναπληρωματικός. Αυτή ήταν μια καριέρα που έληξε νωρίς, δίνοντας τη θέση της στη λαμπρή του υποκριτική καριέρα.http://www.e-alitheia.gr/

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ

Εδώ και δυο χρόνια ένας άνθρωπος μένει έγκλειστος στον ίδιο τον εαυτό του...Πρόκειται για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, που απομονωμένος σ΄ενα διαμέρισμα στη Βάρκιζα,με τη γυναίκα του Φιλιώ, δεν θέλει να μιλήσει με κανένα, αποφεύγει να διαβάσει εφημερίδα και να δει τηλεόραση – εκτός από τα αθλητικά – και με πείσμα έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με τον έξω κόσμο... 

Έγκλειστος ποιός; Ο Λάμπρος που όταν βρισκότανε σε αέναη κίνηση, έσφυζε από ζωή πάνω στη σκηνή του θεάτρου, μπροστά στα φώτα και τις κάμερες, ανάμεσα στους φίλους και τις θαυμάστριες, στον ανώνυμο κόσμο που τον λάτρευε...Τώρα δεν μιλάει σε κανένα, παρά μόνο στη γυναίκα του Φιλιώ και στο γιό του Δημήτρη, όταν έρχεται να τον δει... Οι κουβέντες του οι απαραίτητες, συνοδευόμενες από νοήματα...Ναί – Όχι – Νερό... Λέξεις συντήρησης, απομόνωσης και γαλήνης, της σιωπής...

... « Στο διάβολο », λέει ο Λάμπρος. Είναι η μόνη φράση που βγαίνει πεντακάθαρα από το στόμα του...Και μετά γράφει στο χαρτί, με το αριστερό του χέρι, τρεις συγκλονιστικές λέξεις: «γιατί σε μένα;»...

Όταν τον είδα, βρισκόταν ανακαθιστός στο κρεβάτι του με φανελίτσα και σλιπάκι. Άντρακλας. Απαράλλαχτος όπως πριν 25 χρόνια, που έπαιζε τερματοφύλακας στην ομάδα των ηθοποιών κατά των δημοσιογράφων...

-Γειά σου παιχταρά τερματοφύλακα, του είπα, έσκυψα και τον φίλησα.

Το βλέμμα του καρφώθηκε σαν μαχαιριά στα μάτια μου. Και τα δικά του, τα καταγάλανα, βουρκώσανε... Είμαι σίγουρος πως χάρηκε που τον είπα παιχταρά, παρά να τον εξυμνούσα ως ηθοποιό ή ως δον ζουάν ή ως ρέκορντμαν ακροαματικότητας στη τηλεόραση, αφού ως «Λαμπρούκος» είχε πλησιάσει το εκατό τα εκατό!

...Κι΄όταν κάποιοι θαυμαστές περνάνε κάτω από τη βεράντα του στο πρώτο όροφο    και τον γνωρίζουν, αυτός τους γνέφει με το σήμα της νίκης... Γιατί ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, αν και κλεισμένος σιωπηλά στον εαυτό του, ξέρει πως έχει νικήσει όλα τα ανθρώπινα πάθη...Τον εγωισμό, την αλαζονεία, την απληστία και τόσα άλλα...

Περισσότερα στη διεύθυνση http://liberopoulos.gr/listcats.php?subaction=showfull&id=1130138708&archive=&start_from=&ucat=93&show_cat=93

ΤΑΙΝΙΕΣ 

Από  http://www.tainiothiki.gr/

ΑΝΝΑ ΡΟΔΙΤΗ 

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ένας υποπλοίαρχος του Βασιλικού Ναυτικού, ο Άρης Γαλανός, φτάνει με μυστική αποστολή στην ιταλοκρατούμενη Ρόδο και παίρνει τη θέση του ιταλού αξιωματικού Τζοβάνι Ρετσίνι. Ως καπιτάνο Τζοβάνι, πλέον, βοηθά κατά το δυνατόν τους κατοίκους του νησιού και ταυτοχρόνως ερωτεύεται την Άννα Ροδίτη που είναι μέλος της Αντίστασης. Πηγαινοέρχεται στη Μέση Ανατολή μεταφέροντας τα μυστικά σχέδια αμύνης της Δωδεκανήσου. Η αποκάλυψη της δράσης του Άρη οδηγεί και στη σύλληψη της Άννας η οποία πρόκειται να περάσει από στρατοδικείο, αλλά η συνθηκολόγηση της Ιταλίας αποτρέπει μια τέτοια δυσάρεστη προοπτική. Με το τέλος του πολέμου και την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, ο Άρης επιστρέφει στη Ρόδο για να ζήσει εκεί για πάντα με την αγαπημένη του Άννα Ροδίτη.

Χρονιά Παραγωγής: -1948

Σκηνοθέτης: ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΓΑΖΙΑΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Σενάριο: ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΠΑΠΑΔΟΥΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μουσική Σύνθεση:

ΓΙΑΚΟΒΛΕΦ ΝΙΚΥ  - ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΖΑΚ  http://www.tainiothiki.gr/

Αποσπάσματα από την ταινία :https://www.youtube.com/watch?v=kDzDT4mQjBE&list=PLF1hDPbD34T0r81nyedDjOjtydc6YrNxN

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ 

Ο Ανδρέας Μαυρογιαλούρος (Λάμπρος Κωνσταντάρας) είναι υπουργός, αρμόδιος επί των δημοσίων έργων. Με αφορμή την πρόσφατη ανέγερση του νέου μαιευτηρίου στην εκλογική του περιφέρεια, έχει προγραμματίσει να ταξιδεύσει ως εκεί για μια ομιλία. Στο ταξίδι αυτό, που πραγματοποιείται οδικώς, τον συνοδεύει η κόρη του Αλίκη (Νίκη Λινάρδου), καθώς και ο οδηγός του (Γιώργος Γρηγορίου).

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, η Αλίκη επιμένει να οδηγήσει εκείνη το αυτοκίνητο, παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα ικανή οδηγός, και ο πατέρας της το επιτρέπει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πρόσκρουση του αυτοκινήτου σε ένα δένδρο, κοντά στο χωριό Άγρυλος. Το ατύχημα αυτό προκαλεί ελαφρύ τραυματισμό των επιβαίνοντων και ακινητοποίηση του οχήματος. Αμέσως οι χωρικοί σπεύδουν να περιποιηθούν τους τραυματίες, χωρίς να γνωρίζουν την ταυτότητα των ανθρώπων που έχουν απέναντί τους. Δύο νεαροί χωρικοί, ο Πανάγος (Χάρης Παναγιώτου) και ο Σωτήρης (Χρήστος Δοξαράς) συζητούν με τον υπουργό σχετικά με τις ελλείψεις του χωριού σε υποδομές και υπηρεσίες.

Μέσα από αυτές τις συζητήσεις, ο κ. Μαυρογιαλούρος πληροφορείται για την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, για τη διαφθορά που επικρατεί, αλλά και για την αντιπάθεια των κατοίκων προς το πρόσωπό του. Ιδιαίτερα κλονίζεται όταν μαθαίνει ότι ο στενός του συνεργάτης Θεόδωρος Γκρούεζας (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) έχει καταχραστεί δημόσιο χρήμα μέσα από διεφθαρμένες συναλλαγές. Μετά από όλα αυτά, αποφασίζει να παραιτηθεί από τη θέση του υπουργού, αφού πρώτα επιπλήξει σε έντονο ύφος τους συνεργάτες του.

Σκηνοθεσία Αλέκος Σακελλάριος
Παραγωγή Φίνος Φιλμ
Σενάριο Αλέκος Σακελλάριος

Μουσική Μίμης Πλέσσας
Πρωταγωνιστές Λάμπρος Κωνσταντάρας,
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος,
Νίκη Λινάρδου,
Χάρης Παναγιώτου,
Χρήστος Δοξαράς,
Μήτση Κωνσταντάρα,
Νικήτας Πλατής,
Μέλπω Ζαρόκωστα, Κώστας Σαντοριναίος κ.α http://el.wikipedia.org/

Αποσπάσματα από την ταινία :https://www.youtube.com/watch?v=qe1F8T6CfX4&list=PLb-HNia-0WuILcWujYvKOtrRshfrfJvXE

ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ, ΚΑΡΕΖΗ, ΚΟΝΤΟΥ, ΧΟΡΝ

http://istorikesphotografies.blogspot.gr/

 ΠΗΓΕΣ 

http://el.wikipedia.org/
 http://www.newsbeast.gr/

http://liberopoulos.gr/listcats.php?subaction=showfull&id=1130138708&archive=&start_from=&ucat=93&show_cat=93
http://istorikesphotografies.blogspot.gr/
  http://www.tainiothiki.gr/