ΣΟΥΛΟΓΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ "ΑΓΡΑΜΜΑΤΗ ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΗ ΛΕΦΤΕΡΙΑ"

Σπουδαγμένα λόγια και έργα

ανάλατων, αμύριστων, βαριών.

Γιατρικά που την αρρώστια γεννάνε προτού τη γιατρέψουν.

Μηχανές ενάντια στο μάστορα που τις έφτιασε

μα και στη τέχνη του ενάντια.

Ποιήματα φτιασιδωμένα, περίτεχνα,

αποχαυνωτικά, ερμαφρόδιτα, ευνουχισμένα.

Τι θες εσύ εδώ…?

Λουσμένη του Μαγιού τ’ αρώματα…?

Τι γυρεύεις γυναίκα αθάνατη

στο μεσοστράτι της ιστορίας?

Δεν έχω ούτε μια βιολέτα να σου δώκω.

Στερέψαν της καρδιάς τ’ άνθια,

μείναν τ’ αγκάθια μοναχά αν θες.

Αυτά απόμειναν να σου τυλίξω τα πόδια,

τη καρδιά σου να ματώσω.

Να δράξω απ’ το πορφυρό λιγάκι

να ποτίσω μποστάνια αγέρωχα.

Μποστάνια τ’ ουρανού, άνυδρα άηλια.

Και μέσα κει να σε τυλίξω

με γάζες από ερώτους και πεθυμιές μακρυνές.

Απαράδοτη να σε χω,

να χάνομαι στο γήινο κορμί σου

σαν κεραυνός το δέντρο που σκίζει στα διό,

και μετά να σε παλεύω με ύδρω …

… τον δικό μου…. ξανά να σε φτιάσω.

Γυναίκα συ παινεμένη, αντρειωμένη,

μάνα μοναχοκόρης, ακριβής,ηλιόμορφης και μοσχαναθρεμένης,

…… της Λεφτεριας ….

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://anorthografies.net/archives/1389