Γράφει ο Γιάννης Δημάκης
Η Αντικαποδιστριακή παράταξη
Στη διάρκεια του 1830 το αντικαποδιστριακό ρεύμα διογκώθηκε ταχύτατα με κύρια στηρίγματα στην Ύδρα, στον Πόρο και στη Μάνη.
Προκειμένου να διαχειρισθεί αποτελεσματικά την τραγική οικονομική και κοινωνική κατάσταση του νέου κράτους, ο Καποδίστριας προέκρινε ένα συγκεντρωτικό μοντέλο εξουσίας, ώστε να διατηρήσει άμεσα τον πολιτικό έλεγχο.
Την αντιπολίτευση κατά του Καποδίστρια απάρτιζαν οι παραμερισμένοι από την εξουσία κοτζαμπάσηδες και πλοιοκτήτες. Ο συγκεντρωτισμός που επέδειξε ο Καποδίστριας παραμερίζοντας τις τοπικές αρχές και διορίζοντας σε θέσεις κλειδιά τα δύο αδέρφια του, Αυγουστίνο και Βιάρο Καποδίστρια,τον οδήγησαν σε σύγκρουση με τις προαναφερθείσες ομάδες συμφερόντων.
Το κέντρο του αντικαποδιστριακού αγώνα έγινε η Ύδρα, έδρα των πλοιοκτητών και πιο συγκεκριμένα της οικογένειας Κουντουριώτη που είχε με το μέρος της τους αγωνιστές Μιαούλη, Σαχτούρη, Τομπάζη, Κριεζήδες. Κατέστρωναν σχέδια για το πώς θα κατάφερναν να εκδιώξουν από την εξουσία τον Καποδίστρια. Βασικός λόγος για την αντίδραση των Υδραίων πλοικτητών ήταν η απαίτηση τους για την«άνευ αναβολής» καταβολή αποζημιώσεων για τις μεγάλες ζημιές και απώλειες των πλοίων τους κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Αναγνώριζοντας αμέσως το δίκαιο αίτημα, ο Κάποδίστριας υποσχέθηκε ότι μόλις θα βελτιωνόταν τα οικονομικά της χώρας, η Ύδρα θα έπαιρνε «το μερίδιόν της καθ’ όσον το δίκαιον απαιτούσε»
.
ΥΔΡΑ
Οι Υδραίοι, όμως, απαιτούσαν την καταβολή αυτών των αποζημιώσεων άμεσα, πράγμα που ήταν αδύνατον λόγω της οικτρής οικονομικής κατάστασης του κράτους. Στην Ύδρα, επιπλέον, κατέφυγαν ο ηγέτης του "αγγλικού κόμματος" Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και οι Σπυρίδων Τρικούπης(πολιτικός και ιστοριογράφος ), Αναστάσιος Πολυζωίδης( πολιτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας και δικαστικός) και Αλέξανδρος Σούτσος( φαναριώτης ρομαντικός πεζογράφος, σατιρικός ποιητής), έχοντας την ηθική συμπαράσταση του φιλογάλλου Κοραή. Όργανο της αντιπολιτευτικής αυτής ομάδας ήταν η εφημερίδα Απόλλων του Πολυζωίδη. Η Γαλλία και η Αγγλία, θεωρώντας τον Καποδίστρια ως φίλα προσκείμενο στη Ρωσία, ενθάρρυναν τους αντιπολιτευόμενους.
Πριν τη δολοφονία η συγκεκριμένη εφημερίδα(Απόλλων) δημοσίευε κείμενα υπογεγραμμένα από τον Αλέξανδρο Σούτσο δημιουργώντας έτσι το κατάλληλο αρνητικό κλίμα που θα οδηγούσε στον φόνο του Καποδίστρια από τους αδελφούς Μαυρομιχάληδες.Σταδιακά είχε διαμορφωθεί η αντίληψη ότι η εκτέλεση του Καποδίστρια ισοδυναμούσε με τυραννοκτονία.
Η απόφαση του Γεωργίου γιου του Πετρόμπεη και Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη αδελφού του Πετρόμπέη να σκοτώσουν τον Καποδίστρια ενισχύετο από την υφέρπουσα γνώμη ότι θα αναδεικνύονταν σε ήρωες όπως επίσης και από τις ρητές υποσχέσεις των διπλωματών της Αγγλίας και της Γαλλίας πως θα βοηθούσαν και θα προστάτευαν τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον γιο του Γεώργιο .Για άλλη μια φορά οι αντιπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων στην Ελλάδα αναμίχθηκαν ενεργά στα εσωτερικά πράγματα της χώρας εξωθώντας την χώρα στο πολιτικό χάος και την αναρχία.
Οι πολεμικές ενέργειες των αντικαποδιστριακών κατά του Κυβερνήτη Καποδίστρια
Παράλληλα, οι Μανιάτες φρόντιζαν με διάφορες παράνομες ενέργειές τους να δυναμιτίσουν το κλίμα και να οδηγήσουν την αντιπαράθεση με τον Κυβερνήτη στα άκρα. Το Δεκέμβριο του 1830 προκλήθηκαν σοβαρές ταραχές στο Λιμένι της Μάνης, έδρα των Μαυρομιχαλαίων. Κυριότερος σκοπός των στασιαστών ήταν η κάλυψη της διαρπαγής των δημοσίων χρημάτων, που είχαν εκείνες τις ημέρες εισπραχθεί από τις προσόδους της επαρχίας.
ΛΙΜΕΝΙ -ΜΑΝΗ
Ο Καποδίστριας ήταν αδύνατο να καταστείλει την ανταρσία της Ύδρας, γιατί διέθετε ελάχιστα πλοία και η πλειονότητα των πληρωμάτων τους ήταν νησιώτες. Κατά συνέπεια, αναγκάστηκε να ζητήσει τη μεσολάβηση των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) στις 17 Ιουνίου 1831, ώστε με την παρέμβασή τους να τελειώσει η ανταρσία. Ενώ όμως οι αντιπρόσωποι των τριών χωρών διαβεβαίωσαν γραπτώς τη συμπαράστασή τους προς τον Καποδίστρια, παρασκηνιακά ο Άγγλος και ο Γάλλος αντιπρόσωπος, ενθάρρυναν τους στασιαστές στην Ύδρα να συνεχίσουν την ανταρσία τους.
Την ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα ενέτειναν οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κυβερνήτη και κυρίως το φερέφωνο της Αγγλίας Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος χρησιμοποιώντας ως όργανο πολεμικής την εφημερίδα Απόλλων που εξέδιδε ο Αναστάσιος Πολυζωίδης στην Ύδρα με τα φύλλα της να διανέμονται σε όλη την Ελλάδα με τα Υδραίικα πλοία.
Ο τεράστιος όγκος της αλληλογραφίας του Αλέξανδρο Μαυροκορδάτου περιλαμβάνει επιστολές προς κάθε κατεύθυνση, ακόμη και προς τον Γκέντς, σύμβουλο του Μέττερνιχ. Αλλά βέβαια την σπουδαιότερη σημασία είχαν οι επιστολές προς Κάνινγκ(υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας) ο οποίος τελικά απάντησε ως κυβέρνηση προς κυβέρνηση!!!!!!!!!.
ΝΑΥΠΛΙΟ
Τον Ιούνιο του 1831, μετά από πρόταση του Κυβερνήτου, οι αντιπρέσβεις των Δυνάμεων κάλεσαν στο Ναύπλιο επιτροπή Υδραίων για διαβουλεύσεις που όμως κατέληξαν σε αδιέξοδο.Οι αντιδράσεις των αντιπρέσβεων, παρά την νομιμοφάνειά τους, δεν έπεισαν για τις ειλικρινείς τους προθέσεις στην υποστήριξη του Κυβερνήτη, τουλάχιστον όλες. Ειλικρινής έδειξε στην πορεία πως ήταν μόνο ο Ρώσος. Οι Αγγλογάλλοι τηρούσαν ανεπίσημα φιλική στάση με τους Υδραίους και με την επαμφοτερίζουσα ( Εμφανίζω δύο αντίθετες ιδιότητες, άλλοτε τη μία και άλλοτε την άλλη, ανάλογα με τις συνθήκες.)τακτική τους υπονόμευαν το έργο του Καποδίστρια, επιδιώκοντας με κάθε μέσο την ανατροπή του.
Μετά από αυτό, στον Καποδίστρια δεν απέμενε άλλη λύση παρά να εξοπλίσει και να επανδρώσει όσαπολεμικά πλοία ήταν αγκυροβολημένα στον Πόρο. Παράλληλα, ήλπιζε και στη βοήθεια του ρωσικού στόλου.
Η ...ελληvοελληvική vαυμαχία του Πόρου (1831)
Πόρος,χάρτης 1831.Ιστορικό Αρχείο Πόρου
Ο πρώτος εθνικός Στόλος συγκροτήθηκε το 1828 από τον Καποδίστρια με αγορά κάποιων από τα ιδιόκτητα πλοία των νησιωτών αγωνιστών και με κατασκευή νέων συγχρόνων που ήδη είχαν από τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης παραγγελθεί και η παραλαβή τους ολοκληρωνόταν εκείνη την περίοδο. Με όλα αυτά τα πλοία έγιναν οι ναυτικές επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια της Επαναστάσεως.Μετά όμως το τέλος της Επανάστασης το 1829, εκτός από κάποιες επιχειρήσεις δίωξης πειρατείας που έγιναν στο Αιγαίο, τα πλοία περιέπεσαν σε απραγία, περιορίστηκε ο αριθμός των πληρωμάτων τους και η συντήρησή τους ήταν δύσκολη λόγω οικονομικών δυσχερειών. Έτσι, στα μέσα του 1831, όταν έλαβαν χώρα τα δραματικά γεγονότα, ο Εθνικός Στόλος βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση, σχεδόν σε παροπλισμό, με πλοία ασυντήρητα, χωρίς επάρκεια πληρωμάτων, και με σχεδόν μηδενική πολεμική ετοιμότητα.
Για τις ανάγκες του Στόλου ο Καποδίστριας ίδρυσε στον Πόρο τον πολεμικό Ναύσταθμο αξιολογώντας, γνώμες και εκθέσεις Ελλήνων και ξένων εμπειρογνωμόνων.
Τα πλέον αξιόλογα πολεμικά πλοία ήταν τα ακόλουθα:
Α.. Η φρεγάτα ΕΛΛΑΣ ήταν το ωραιότερο πλοίο του Στόλου, μεγάλο τρικάταρτο και ταχυκίνητο ιστιοφόρο, με εκτόπισμα 2.300 τόνων, οπλισμό 32 πυροβόλα και 32 καρρονάδες (μεγάλα βραχύκαννα πυροβόλα πάνω σε τροχήλατη βάση). Είχε ναυπηγηθεί στη Ν. Υόρκη για λογαριασμό της Ελλ. Κυβέρνησης με τη συνδρομή διαφόρων χορηγών, μεταξύ των οποίων και κάποιων ομογενών της εποχής στην Αμερική και στοίχισε 750.000 δολάρια. Έφθασε στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1828 και συμμετείχε στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον των Τούρκων τα τελευταία χρόνια του Αγώνα.
Φρεγάτα ΕΛΛΑΣ +ατμοκίνητο ΚΑΡΤΕΡΙΑ.Βασίλης Παν. Κουτουζής
Β. Η κορβέτα ΥΔΡΑ, τρικάταρτη με οπλισμό 26 πυροβόλων, ήταν λάφυρο πολέμου από τον Αιγυπτιακό στόλο του Ιμπραήμ και κατελήφθη από τον Κόχραν το 1827.
Γ. Η ατμοκορβέτα ΚΑΡΤΕΡΙΑ το πρώτο ελληνικό τροχήλατο ατμόπλοιο με 4 ιστούς και βοηθητική ιστιοφορία ημιολίας. Είναι το πρώτο ατμόπλοιο στον Κόσμο που έλαβε μέρος σε πολεμική επιχείρηση, στις αρχές του 1827 στον Παγασητικό. Είχε 2 ατμομηχανές 85 ίππων για πρόωση και οπλισμό 4 πυροβόλα και 4 καρρονάδες. Ναυπηγήθηκε στην Αγγλία το 1825, με επιμέλεια και προσωπική οικονομική συνδρομή από τον φιλέλληνα Βρετανό αξιωματικό Ναυτικού Φρανκ Άστιγξ.
Δ. Η κορβέτα ΝΗΣΟΣ ΣΠΕΤΣΩΝ, πρώην ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ της Μπουμπουλίνας, με μεγάλη πολεμική δράση στην Επανάσταση, ήταν τρικάταρτο ιστιοφόρο με οπλισμό 26 πυροβόλων. Αγοράστηκε από την Κυβέρνηση το 1828.
Ε. Ο ιστορικός πάρων (μπρίκι) ΑΘΗΝΑ, πρώην ΑΡΗΣ του Αναστασίου Τσαμαδού, πλοίο με μεγάλη πολεμική δράση στην Επανάσταση, έγινε γνωστό με τη θρυλική διάσπαση του αποκλεισμού του Ναβαρίνου από τον Τουρκοαιγυπτιακό Στόλο του Ιμπραήμ, στις 26 Απριλίου 1825.
Για να αποκαταστήσει τη θλιβερή εικόνα , ο Κυβερνήτης, στις αρχές Ιουλίου του 1831, απεφάσισε να δράσει αποτελεσματικότερα. Σε μυστική επαφή με τον αφοσιωμένο σ’ αυτόν Κ. Κανάρη, του ανέθεσε να ενεργοποιηθούν κρυφά τα ισχυρότερα πλοία του Εθνικού Στόλου και να πλεύσουν προς αποκλεισμό της Ύδρας, να απαγορεύσουν κάθε απόπλου από αυτήν πλοίου χωρίς έγκυρα έγγραφα, να αποκαταστήσουν την ηρεμία και στα άλλα νησιά και κυρίως να επαναφέρουν την επαναστατημένη Σύρο χωρίς χρήση βίας υπό κυβερνητικό έλεγχο. Τούτο είχε μεγάλη σημασία για την απομόνωση της Ύδρας, γιατί τα έσοδα απ’ τους τελωνιακούς δασμούς της Σύρου, ήταν οι κυριότεροι πόροι για τη συντήρηση του Υδραϊκού Στόλου.Δεν έλαβε όμως κάτι σοβαρά υπόψη του ο Καποδίστριας στη σχεδίαση αυτού του εγχειρήματος: Ότι η πλειονότητα κυβερνητών και πληρωμάτων στα πλοία του στόλου ήταν Υδραίοι, ή άλλοι νησιώτες φιλικά διακείμενοι σ’ αυτούς κι έτσι η κίνηση θα ήταν εκ προοιμίου καταδικασμένη. Και έτσι κι έγινε:Το μυστικό σχέδιο διέρρευσε στην Ύδρα, όπου η αντίδραση ήταν άμεση. Μετά από επείγον συμβούλιο της Δημογεροντίας στις 13 Ιουλίου, αποφάσισαν να στείλουν στον Πόρο τον Αντώνη Κριεζή με αριθμό Υδραίων ναυτών με εντολή νακαταλάβει τη φρεγάτα ΕΛΛΑΣ και άλλα πλοία, ώστε να εμποδιστεί το κυβερνητικό σχέδιο και να αποκαταστήσει με σύνεση την τάξη.
Την 14η Ιουλίου οι Μιαούλης και Κριεζής με 200 Υδραίους στρατιώτες κατέλαβαν τον ναύσταθμο στον Πόρο επειδή έμαθαν ότι ο στόλος ήταν έτοιμος να κινηθεί κατά της Ύδρας. Η φρουρά του νησιού στάθηκε ανίκανη να τους αντιμετωπίσει αφού στήριξη από το ναυτικό δεν υπήρξε.
Ο Μιαούλης μαζί με τον Μαυροκορδάτο προσπάθησαν να πείσουν τον Κωνσταντίνο Κανάρη να συνταχθεί μαζί τους χωρίς όμως επιτυχία. Αμέσως έσπευσαν οι αντιπρέσβεις των τριών μεγάλων δυνάμεων προκειμένου να διαπραγματευθούν. Ο Μιαούλης στις συναντήσεις αυτές, ως διοικητής του ναύσταθμου του Πόρου πια, είχε βαρύνουσα γνώμη. Ήταν όμως ανέφικτος πια κάθε συμβιβασμός. Σύμφωνα με τον Γάλλο πλοίαρχο Vaillant που βρισκόταν εκείνη την εποχή στον Πόρο, σε κατ' ιδίαν συνάντηση του με τον Μιαούλη ο δεύτερος αποκάλεσε τον Καποδίστρια, Ρώσο και τύραννο.
Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι αιφνιδιάζοντας τους εξεγερμένους τάχθηκαν υπέρ της νόμιμης κυβέρνησης και απαίτησαν την παράδοση των επαναστατών. Έτσι οι Αγγλικοί, Γαλλικοί και Ρωσικοί στόλοι είχαν αποκλείσει τα λιμάνια του Πόρου και της Ύδρας ώστε να μην επιτραπεί η ένωση των στόλων των επαναστατών. Ο ελλιμενισμένος εθνικός στόλος στον Πόρο ήταν υπό την αρχηγία του Μιαούλη ενώ μια μικρή μοίρα ήταν υπο την αρχηγία του Κανάρη, που δεν δεχόταν να υπακούσει στους επαναστάτες.
Και ενώ ο Άγγλος και ο Γάλλος ναύαρχος έπλευσαν προς το Ναύπλιο για να συσκεφθούν με τους αντιπρέσβεις, ο Ρώσος ναύαρχος Ρίκορντ ανέλαβε να εφαρμόσει, μόνος αυτός, τις οδηγίες του Καποδίστρια. Απέκλεισε τους αντάρτες, ήρθε σε προστριβές μαζί τους, τίναξε στον αέρα την «Νήσο των Σπετσών», αιχμαλώτισε ένα ακόμη πλοίο και τελικά εξώθησε τον Μιαούλη στο «Μεγαλουργόν έγκλημα». Το πρωί της 1ης Αυγούστου 1831 ο Μιαούλης, όπως είχε προειδοποιήσει τον Ρίκορντ, ανατίναξε την φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα».
Με εγκύκλιο του ο Καποδίστριας πληροφορεί τον ελληνικό λαό για τα γεγονότα στον Πόρο ενώ ο Κωνσταντίνος Κανάρης ανέφερε σε επιστολή του προς τον Καποδίστρια:
Ο Μιαούλης ανατινάζει τη φρεγάτα ΕΛΛΑΣ και την κορβέτα ΥΔΡΑ..
Βασίλης Παν. Κουτουζής
«Εν Πόρω 1 Αυγούστου 10 1/2 ώρας προς μεσημβρίας. Ο Μιαούλης παρέδωκεν εις τας φλόγας την Ελλάδα και την κορβέτταν η Ύδρα. Είθε παραδοθή το όνομα του αυτουργού τοιαύτης πράξεως βαρβαροτάτης εις αιώνιον ανάθεμα! Τα στρατεύματα κατέλαβον την πόλιν, το φρούριον και τα διασωθέντα ατμοκίνητα. Ευρέθησαν δε εις τ'ατμοκίνητα αυτά εις τον ναύσταθμον και εις τας αποθήκας φιτύλια εις τα υπονόμους, αι οποία έμελλον να αποκαταστήσουν τον Πόρον σωρόν ερειπίων και φαίνεται ότι ολίγον έλειψεν ώστε να τελειώσουν ο Μιαούλης και οι συναίτιοι του τοιαύτην πράξιν καταστροφής και ερημώσεως».
Η πράξη του Μιαούλη ξεσήκωσε την γενική κατακραυγή όλων των σημαινουσών προσωπικοτήτων, εκτός βέβαια από αυτών της Μάνης και της Ύδρας. Το αν ο Μιαούλης έγινε όργανο του Μαυροκορδάτου δεν εξακριβώθηκε ακόμα , χωρίς εν πάση περιπτώσει να δικαιολογείται η πράξη της πυρπόλησης του στόλου. ΟΚωνσταντίνος Κούμας( Έλληνας διδάσκαλος του Γένους.)θα σημειώσει: «Αγαθέ ποτέ Μιαούληκοσμοπεριβόητε δια τας κατά των εχθρών ανδραγαθίας σου πως έστερξας να γείνης όργανον αδικίας ανηκούστου και να περικαλύψης με όνειδος την μέχρι τούδε με κλέος στεφανωμένην κεφαλήν σου;». Σίγουρη είναι πάντως η μεταμέλεια του Μιαούλη αφού σύμφωνα με τον Νικόλαο Δραγούμη(ιστορικός,πολιτικός), ο Μιαούλης είχε πει στον Σπυρίδωνα Τρικούπη(, πολιτικός και ιστοριογράφος) το 1833: «Αν σε είχα σιμά μου εις τον Πόρον να με συμβουλεύσης οταν αποφάσισα να καύσω την φρεγάτα δεν θα την έκαια».
Μιαούλης
Στις Αυγούστου παραπέμφθηκαν σε δίκη, αν και δεν είχαν συλληφθεί, ενώ στις 14 Αυγούστου ο Καποδίστριας τους διεμήνυσε ότι σε περίπτωση που σταματήσουν τις εχθρικές τους ενέργειες προς την κυβέρνηση, «η κυβέρνησις είναι έτοιμη να λησμονήση τα παρελθόντα προς χάριν αυτών»
Μετά το δραματικό επίλογο των γεγονότων του Πόρου και την αντεθνική ενέργεια των στασιαστών, ο Καποδίστριας, σε ένδειξη καλής θέλησης, επιτάχυνε την ημερομηνία σύγκλησης της Εθνικής Συνέλευσης. Στις αρχές Σεπτεμβρίου 1831, ένοπλοι Μανιάτες κατέλαβαν και λεηλάτησαν την Καλαμάτα.
Στις 22 Αυγούστου του 1831 Καποδίστριας απηύθυνε στους πληρεξουσίους του Λονδίνου έγγραφο για το ελληνικό ζήτημα στο οποίο εξέθετε τις αγωνίες του για την διαμορφωθείσα κατάστασηστην Ελλάδα και ζητούσε για άλλη μια φορά την επέμβασή τους για την αποκατάσταση της τάξης Υπογράμμιζε με έμφαση την ανερμήνευτη στάση των αντιπροσώπων της Αγγλίας και της Γαλλίας που ενθάρρυναν την επαναστατική ενέργεια των Υδραίων οι οποίοι διακήρυτταν ότι είχαν με το μέρος τους την Αγγλία και την Γαλλία. Το έγγραφο όμως αυτό έμεινε αναπάντητο.Ενώ στις επιστολές του Μαυροκορδάτου απαντούσαν ως κυβέρνηση προς κυβέρνηση!!!!!!!!!. Οι Υδραίοι συνεπικουρούμενοι από τους Άγγλους και τους Γάλλους που
υπονόμευαν διαρκώς το έργο του Κυβερνήτη συνέχιζαν απτόητοι την αντιστασιαστική τους δράση.
Στις 14 Σεπτέμβρητου 1831 ο Καποδίστριας έγραψε στον Ελβετό φίλο του Εϋνάρδο σχετικά με την επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα ότι η κύρια αιτία της εσωτερικής αναστάτωσης ήταν η ξένη παρέμβαση Αναγνώριζε ότι οι κύριοι υποκινητές της στασιαστικήςενέργειας της Ύδρας ήταν οι αντιπρόσωποι των τριών Δυνάμεων που έπρατταν βάσει του συμφέροντος των κυβερνήσεών τους.
Γεγονός ήταν ότι οι αντιπρόσωποι της Αγγλίας και της Γαλλίας υπονόμευαν συστηματικά το ανορθωτικό έργο του Καποδίστρια για τον λόγο ότι τον θεωρούσαν υποχείριο των Ρώσων και σημαντικό εμπόδιο στην
επιβολή της επιρροής τους στο νέο κράτος.
Η Μάνη, μετά και το θάνατο του πολιτικού του υποστηρικτή και ισχυρού παράγοντα της περιοχής Μούρτζινου, έχει πλέον περάσεις στον απόλυτο έλεγχο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.Στην Γ’ Εθνική Συνέλευση στην Τροιζήνα (1827), ο Μαυρομιχάλης αποδέχτηκε την εκλογή του Καποδίστρια ως κυβερνήτη της Ελλάδος και μετά την άφιξή του διορίστηκε μέλος της Προεδρίας του «Πανελληνίου» και της Γερουσίας (1828).
Η συμμετοχή του Πετρόμπεη στα δύο αυτά σώματα που ίδρυσε ο Καποδίστριας και γενικότερα οι φιλικές σχέσεις των Μαυρομιχαλαίων μαζί του δεν κράτησαν πολύ, εξαιτίας της επίμονης προσπάθειας του Καποδίστρια, με όργανο το νομάρχη Γενοβέλη, να εκμηδενίσει την επιρροή των Μαυρομιχαλαίων στη Μάνη. Για το λόγο αυτό, στα 1830, ο αδελφός του Πετρόμπεη, Τζανής Μαυρομιχάλης, κίνησε στην Τσίμοβα (Αρεόπολη)λαϊκή στάση και ξεσήκωσε τους Μανιάτες εναντίον του νομάρχη της περιοχής.
Μάνη
Μεταξύ του Ιωάννη Καποδίστρια και των Μαυρομιχαλέων, αναπτύχθηκε μια σχέση έντονης αντπαράθεσης καθώς όπως προκύπτει από σχετική αλληλογραφία, ζητούσαν χρήματα. Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ζητούσε λεφτά για να σπουδάσει τα παιδιά του στο Παρίσι και ο κυβερνήτης, με επιστολή που έχει διασωθεί και η οποία αναφέρεται στη «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» του Διονύσιου Κόκκινου, του απάντησε«Ήθελα να έχω καμπόσα εκατομμύρια τάλιρα δια να σας δώσω όσα ζητείτε, αλλά καθώς σας είπα το μεν ιδιαίτερό μου ταμείο είναι κενόν, το δε δημόσιον μόλις που επαρκεί στα μόλις κατεπείγοντα χρέη του τρέχοντος Φεβρουαρίου και το πολύ του ημίσεως Μαρτίου τούτου. Είναι γνωστό και δύνασθε αυτοπροσώπως να το βεβαιώσετε βλέποντας τα κατάστιχα της επί των Οικονομικών επιτροπής. Σας λέγω λοιπόν και πάλι ότι θέλω βοηθήσει υμάς και τους δικούς σας άμα λάβω τους τρόπους. Όσο μεν καθειπομένω και υπομένω, ίσως επέκεινα της ανθρώπινης δυνάμεως» Εν Αιγίνι 10 Φεβρουαρίου 1829.
Εδώ πρέπει να πούμε οτι δεν ήταν όλοι οι Μανιάτες με τους Μαυρομιχαλαίους..
Στην κορύφωση των γεγονότων κατά τον μήνα Αύγουστο του 1831 οι στασιαστές, οι αποκαλούμενοι ως «Συνταγματικοί», προχώρησαν με τη συνδρομή των Υδραίϊκων πλοίων σε κανονιοβολισμό από θαλάσσης του λιμένος του Μεζάπου στην Μάνη, όπου η οικογένεια των πιστών στον Κυβερνήτη Σασσαριάνων, αλλά και οι λοιποί κάτοικοι του οικισμού, προέβαλαν σθεναρή αντίσταση και εμπόδιζαν τα σχέδια των στασιαστών.
Πράγματι η στάση των κατοίκων του Μεζάπου απέτρεψε τελικά την επιχειρούμενη απόβαση στην περιοχή τους και ανάγκασε τον μοίραρχο του στολίσκου των Συνταγματικών, τον Υδραίο Εμμανουήλ Βούλγαρη, να κινηθεί προς άλλη περιοχή βορειότερα.
Καθώς επίσης και οτι δεν αρνούνταν ολοι να πληρώνουν φόρους στην Μάνη..
Θυμίζομε σχετικό έγγραφο, το οποίο παίρνομε από το Αρχείο Τζωρτζάκη.
«Αρ. 544Ελληνική ΠολιτείαΠρος τον Φιλανθρωπότατον Σ. Κυβερνήτην.
Η Σ. Διαταγή της, το ν’ αποδώση την δεκατίαν η Αν. Σπάρτη είναι δικαία, αλλά τα αίτια τα οποία την κάμνουν ν’ αδυνατή δια φέτος, είναι άξια των σκέψεών της, και της ευσπλαγχνίας της.
Ολίγαι οικογένειαι κάμνουν την χρονικήν των τροφήν από τα χωράφια των και ουδεμιάς περισσεύει να πωλήση και επίλοιπα διά ολίγους μήνας μόνον κάμνουν και πολλαί δεν έχουν χωράφια διόλου. Η εφετεινή πείνα υποχρέωσεν τους μεν να δανεισθούν με υπέρογκα διάφορα, τους δε να το προπωλήσωσι εις μικρότατην τιμήν δια να ποοφθάσωσι τας χρείας των...
Όθεν παρακαλούμεν την Α. Εξοχότητα θερμώς να τους οικτίρη να μη την δώσουν φέτος. Και επιστηριζόμενοι εις την πατρικήν φιλανθρωπίαν της Σ. Κυβερνήσεως ελπίζομεν ότι θέλει συγκατανεύσει εις την δέησίν μας. Και εν τοσούτω υποσημειούμεθα με σέβας βαθύ ευπειθέστατοι των επιταγών της.
Τη 27 Ιουνίου 1829 Μαραθονήσι.Οι Δημογέροντες της Ανατολικής ΣπάρτηςΓ. Γρηγοράκης.Α. Κρικάκος.Π. Μαρτζελλάκος»
Από το Πάσχα του 1830 οι Μανιάτες βρέθηκαν σε ανταρσία διαρκείας και το Δεκέμβριο συγκρότησανΠροσωρινή (διοικητική) Επιτροπή. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανταρσία των Μανιατών έπαιξε ο Τζανής Μαυρομιχάλης. Ο Καποδίστριας αφού είδε ότι ξεπέρασαν κάθε όριο, αντέδρασε και συνέλαβε τον Ιωάννη Μαυρομιχάλη (που ήταν συγγενής του Πετρόμπεη) και του γιου του Ηλία Κατσάκου και τους περιόρισε στις Σπέτσες και στο Άργος αντίστοιχα, με την κατηγορία της πειρατείας και της απόπειρας δολοφονίας.Λίγο αργότερα, οι αρχές συνέλαβαν τον (αντικαποδιστριακό) Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη (στο Κατάκωλο Ηλείας στις 23 Ιανουαρίου 1831,προσπάθησε να διαφύγει στην Ζάκυνθο) και τον φυλάκισαν στο Ιτς Καλέ (Ακροναυπλία).
Ο Πετρόμπεης υποχρεώθηκε να παραμένει στο Ναύπλιο, ουσιαστικά κρατούμενος, ενώ ο Καποδίστριας κάλεσε τον Τζανή στο Ναύπλιο, για να συνεννοηθούν. Όταν όμως εκείνος έφτασε εκεί, πιάστηκε και φυλακίστηκε στο Παλαμήδι του Ναυπλίου. Λίγο αργότερα, κλείστηκε και ο ίδιος στη φυλακή, όπου έμεινε υπόδικος εννιά μήνες με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. [Το Μάρτιο του 1832 ο Πετρόμπεης αποφυλακίστηκε με διαταγή του Αυγουστίνου Καποδίστρια] .
Παλαμήδι
Η σύλληψή του, ξεσήκωσε νέα αναταραχή σε ολόκληρη τη Μάνη. Ο Πετρόμπεης ζήτησε γι’ αυτό την άδεια να εγκαταλείψει το Ναύπλιο και να φύγει στη Μάνη, για να κατευνάσει τα πνεύματα. Αλλά η άδεια δεν του δόθηκε.
Η σύλληψή του και προπαντός η προσβλητική στάση του κυβερνήτη απέναντι του, στη προγραμματισμένη συνάντησή τους, που είχε οριστεί με τη μεσολάβηση του Ρώσου ναυάρχου Ρίκορντ, δεν πραγματοποιήθηκε. Η συνάντηση αναβλήθηκε στην είσοδο του σπιτιού του Καποδίστρια, όπου σιδεροδέσμιος ο Πετρόμπεης επέστρεψε στη φυλακή, λιδωρούμενος από το πλήθος. Τα γεγονότα αυτά όξυναν στο έπακρο τις σχέσεις Καποδίστρια - Μαυρομιχαλαίων και οδήγησαν στο φόνο του πρώτου από τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον γιο του Γεώργιο στις 27 Σεπτ. 1831.
ΠΗΓΕΣ..........
http://historyreport.gr/index.php/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/1987-2012-01-02-17-15-27
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%82
ΤΟ Γ' ΜΕΡΟΣ http://homouniversalisgr.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1143.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου