ΤΖΙΑΣ Γ. "Βάλσαμο της σκέψης "

Σαν βαθιά θρησκευόμενος Άθεος
από τα βάθη του είναι μου
τα χρόνια που πέρασαν αναπολώ.
Αντιστέκομαι στις επιταγές των καιρών
και με την πρέπουσα ευλάβεια, γονυπετής
ΠΡΟΣΚΥΝΩ
- την έφοδο των πεινασμένων μπολσεβίκων 
στα χειμερινά ανάκτορα
- το μοιρολόι της χαροκαμένης Παλαιστίνιας μάνας
- το άψυχο κορμί του διαδηλωτή της Γένοβας
- τον αλυσοδεμένο κρατούμενο στο Γκουαντανάμο

Θυμίαμα από άνθη νεραντζιάς
με τραγανούς κόκκους Χιώτικης μαστίχας
σε σπασμένο Μαρουσιώτικο πιθάρι
στις ακτές της Γιάλοβας, πλάι στ’ αρμυρίκια
με βλέμμα ταπεινό
ΠΡΟΣΦΕΡΩ
- στο ερεθισμένο αιδοίο της ξάγρυπνης παρθένας
- στον γεμάτο ενοχές οργασμό της μεσόκοπης νοικοκυράς
- στον αγχωμένο αυνανισμό του αμούστακου νεανία
- στο φοβισμένο βλέμμα της Αλβανίδας πόρνης

Με τη φωνή της Μπέλου
την σαϊτιά της λύρας του Ψαραντώνη
τη μελωδία του Σμυρνέϊκου σαντουριού
το χορό των σπαθιών του Χατζατουριάν
σπονδές προσφέρω στο Δωδεκάθεο και εκστασιασμένος
ΥΜΝΩ
- τον ήχο του ζαριού το Κυριακάτικο απομεσήμερο 
στο μαγαζί του Φίλιου
- την ποδοσφαιρική μαγεία του Ριβάλντο
- τις ψάθινες καρέκλες στο καφενεδάκι του Πόντιου 
στην Κλεισόβης
- τη τσίκνα της ψησταριάς και το ζεστό τραγανό καρβέλι 
του χωριάτικου φούρνου

Αηδιασμένος από τις σοφιστείες των νεορθόδοξων κουλτουριάρηδων
την ξύλινη γλώσσα των παλιών συντρόφων μου
την προγονολατρεία των σύγχρονων εθνικιστών
τον καθωσπρεπισμό της ευνουχισμένης διανόησης
νοερά ταξιδεύω στα όνειρα και γαλήνιος
ΑΦΙΕΜΑΙ
- στη μέθη του πορφυρού καρπού της Νεστοριανής τριανταφυλλιάς
- στο γινωμένο μούστο του Νεμεάτικου αμπελιού
- στα δώρα και τις γνώσεις των δικών μου θεών
- στο ερωτικό κάλεσμα του αιώνιου θηλυκού(γιώργος θ. τζιας, από τη συλλογή «…του αστεριού ο τοκετός»)