Δε θέλω νεκρές νύχτες
αφές που χάθηκαν
φιλιά που πέταξαν..
Ανίκανες κι άτολμες
λευκές νύχτες θαρρώ πως τις λένε...
Και κείνες
που λίγα ζητούν από μας
φωνές κι όχι σιωπές
ταξίδια στη πόλη επάνω
δικά μας να γίνουν τα θέλω...
Κραυγές..σταγόνες και ναι...
Να κλείνουν πληγές
να ανοίγουν τα πάθη..
'Ασε τη νύχτα
να παίζει παιχνίδι
μαγεία θα στείλει
το νιώθω...
..........................
Τι ; Δε μπορεί...
Υπάρχει και η μέρα....
Δε μπορεί μόνο νύχτα..
Εντάξει....
Σφραγίζω καλά τα παντζούρια..
Η νύχτα αντέχει τις νύχτες μας !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου