πόνος από αξέχαστους έρωτες
που κατατρέχουν τα βράδια καίγοντας τις θύμισες
δάκρυα χαράς αστέγνωτα πνίγουν το τώρα
καρφώνουν την ανοικτή πληγή μέχρι να αναβλύσει
το καινούριο ποίημα
Θολό μυαλό αναμοχλεύει πάθη
πιέζοντας το χέρι να πιέσει το μολύβι
για να έρθει η λύτρωση
να ξεπλύνει την μνήμη δακρύζοντας τα μάτια
Ανοικτά χέρια σε έναν κόσμο χωρίς σώμα
αγκαλιά των στοίχων γίνεται
χαρούμενος πόνος μέσα από την λύπη του ποιητή
δάκρυα ανεκτίμητα λιμνάζουν
στην καρδιά του πνίγοντας το αύριο του
ανασαίνει γράφοντας
Γράφει σέρνοντας το μυαλό του
σε πάθη δυστυχίας
βρίσκοντας το αληθινό
αυτό που πατάνε οι άλλοι
προσπαθεί να το φέρει στα μάτια
να το ριζώσει στην καρδιά
ευτυχία να το κάνει
νίκη δικιά του το κλάμα του
Ερωτας των πάντων η καρδιά του
φιλί αγάπης στο μίσος χαρίζει
πεθαίνει γράφοντας
ας ζήσει το ποίημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου