ΓΕΩΡΓΙΑΚΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ "Η Κρήτη απαντά στον Ρεχάγκελ και στην Γερμανική κυβέρνηση"

Το παρόν κείμενο. το οποίο αναδημοσιεύουμε από τη σελίδα που αναφέρεται στο τέλος, είναι ένα κείμενο- απάντηση σε όλη τη γερμανική πολιτική που καταδυναστεύει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας  Αποφάσισα να το δημοσιεύσω, αν και ογκώδες όπως θα διαπιστώσετε, γιατί είναι ένα κείμενο που συνομιλεί κυρίως με τον Ρεχάγκελ  με  λογικά επιχειρήματα τεκμηριωμένα ,στηριγμένα τις περισσότερες φορές  στον Ορθό Λόγο της  ελληνικής και ξένης ( κυρίως γερμανικής ) διανόησης. Του μιλάει με την ντόμπρα φωνή της κρητικής λεβέντικης ψυχής,. Διαβάζοντας το κείμενο παρελαύνει μπροστά μας  όλη η ελληνική διανόηση (πολλές φορές και η ελληνική προσφορά στην Επιστήμη) με τα υπέροχα λόγια -«διαμάντια» της, παρακαταθήκες  όχι μόνο για την Ελλάδα και και για όλο τον κόσμο. Παρελαύνουν επίσης μπροστά μας λόγια Γερμανών διανοητών που  εναντιώνονται από τα βάθη της ιστορίας στην παρούσα γερμανική πολιτική.   Και όλα αυτά διανθισμένα  με ευχάριστα μουσικά διαλείμματα .

Είναι μια εργασία – άθλος- που έχει γίνει με πολύ μόχθο και μεράκι και γι’ αυτό αξίζει την προσοχή μας και τα συγχαρητήριά μας .

Aς δούμε μερικά από αυτά που συνέβησαν πριν μερικές μέρες στην Αθήνα, και κατόπιν με προσοχή. μιας και έχουν περάσει αρκετές μέρες από τότε και με ηρεμία και νηφαλιότητα και υπευθυνότητα, και με επιστημονικότατα, θα προσπαθήσουμε να δούμε βαθύτερα και ουσιαστικότερα τα λόγια και τις πράξεις του Ρεχαγκελ και των μελών της Γερμανικής αντιπροσωπίας


Ο Ρεχάγκελ έφτασε το απόγευμα της Δευτέρας στο «Ελ. Βενιζέλος» ως μέλος αντιπροσωπείας, της οποίας ηγείται ο ομοσπονδιακός υφυπουργός Εργασίας, Χανς Γιόακιμ Φούχτελ,. Εξέφρασε δε τη βεβαιότητα ότι «η Γερμανία και ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα αφήσουν την Ελλάδα να πέσει «Δέχθηκα με ευχαρίστηση την πρόταση των Μέρκελ και Φούχτελ.


Ο γερμανός τεχνικός είπε ακόμη ότι το 2004 η Εθνική Ελλάδος με πνεύμα συνεργασίας και ομόνοιας πέτυχε έναν άθλο. Το ίδιο, ανέφερε, μπορεί να κάνει και τώρα η Ελλάδα για να ξεπεράσει τις δυσκολίες.


Ο Γερμανός τεχνικός μιλώντας στη δημόσια τηλεόραση τόνισε πως οι Γερμανοί αγαπούν τους Έλληνες και θα μείνουν πάντα φίλοι, ενώ εμφανίστηκε ενωτικός για τους δύο λαούς. «Όταν είμαστε σε δύσκολη φάση, πρέπει όλοι να ενωθούμε», σημείωσε ο κ. Ρεχάγκελ στέλνοντας σαφές μήνυμα προς τους Έλληνες.

Ο κ. Ρεχάγκελ είπε ότι η Γερμανία δεν έχει εφεύρει την κρίση και πως η κ. Μέρκελ είναι μια πάρα πολύ έξυπνη γυναίκα με πολύ καλή καρδιά. Σημείωσε επίσης πως ξέρει από ποδόσφαιρο.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» υπογραμμίζει πως ότι «η καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, αγαπάει τους Έλληνες. Σέβεται την ιστορία τους και θέλει να βοηθήσει».


Ερωτηθείς για το αν έχει ενημερωθεί για την κατάσταση που επικρατεί πλέον στην Κύπρο, ο κ. Ρεχάγκελ απάντησε πως δεν είναι «είναι οικονομολόγος. Όταν υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή, πάντα υπάρχουν και κανόνες πώς μπορούμε να σώσουμε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις. Πρέπει τη ζώνη να τη σφίξεις πιο δυνατά, αλλά όχι τόσο δυνατά ώστε να μην μπορείς να αναπνέεις».


Ο Γιόαχιμ Φούχτελ δεν είπε πολλά. Μίλησε για προθυμία και σοβαρότητα ώστε να επιτευχθεί η υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής. «Γεύτηκα το ελληνικό φιλότιμο και τη φιλοξενία, να συνεχίσουμε αυτή τη συνεργασία», τόνισε και πρόσθεσε στα ελληνικά: «Μαζί μπορούμε»!







Αρνήθηκαν να συναντήσουν τον Ότο Ρεχάγκελ οι ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν στην εθνική ομάδα του 2004.

Όπως αναφέρει η «Εφημερίδα των Συντακτών» οι παίκτες δεν θέλησαν να τον συναντήσουν με την σημερινή επίσημη ιδιότητα του απεσταλμένου της γερμανικής κυβέρνησης.

Οι μόνοι που εμφανίσθηκαν ήταν ο Στελιος Γιαννακόπουλος κι ο Τοπαλίδης.

Γράφει ο Βαγγέλης Γεωργιακάκης





Ας ξεκινήσουμε. Αλλά από πού να ξεκινήσουμε είναι ένα ερώτημα, τι να πρωτοπιάσουμε και που είναι η ουσία όλων αυτών;

Ας ενημερώσουμε από την αρχή πως όλο το κείμενο θα γραφτεί σε δεύτερο πρόσωπο μιας και εμείς εδώ στα ορεινά Της Κρήτης μιλάμε ΜΟΝΟ στο ενικό αριθμό και αποδίδουμε με τον τόνο και την χροιά της φωνής μας, με τις λέξεις που χρησιμοποιούμε και με την στάση μας το σεβασμό που οφείλουμε στον καθένα που το αξίζει, δεν κάνουμε χάρες, μιας και ξέρουμε καλά ότι αυτά δεν αγοράζονται, δεν μεταβιβάζονται, δεν κληρονομούνται, αλλά μόνο κερδίζονται. Ο πληθυντικός αριθμός είναι ένα δημιούργημα-ανουσιουργημα θα μπορούσε να πει κάποιος των Γάλλων, που στόχο έχει να δημιουργεί αποστάσεις εκεί που κάποιοι θέλουν εσκεμμένα να υπάρχουν – και προσφωνήσεις τύπου κύριε, η κυρία δεν θα χρησιμοποιήσουμε γιατί όλους τους βλέπουμε σαν κύριους , και το τι κάνετε, αντί του τι κανείς, δεν ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους, ούτε δημιουργούμε τείχους και αποστάσεις μεταξύ μας, Αξία έχει ο καθένας μας και μερικές φορές μεγαλύτερη αξία έχει ένας βοσκός, ένα μάγειρας, η ένας πλανόδιος μικροπωλητής, μια πόρνη, από πολλούς με αξιώματα τίτλους και περγαμηνές, ειδικά σήμερα στην πλήρως αναξιοκρατική και παρα-μορφωτικη εποχή που ζούμε.



Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του. Γιάννης Ρίτσος.

«Όταν, στην πρώτη εκστρατεία των Περσών, ο Δαρείος έστειλε κήρυκες στην Σπάρτη, όπως έκανε και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, για να ζητήσουν «γην και ύδωρ», οι Λακεδαιμόνιοι τους πέταξαν σε ένα πηγάδι και τους καλούσαν να πάρουν από κει «γην και ύδωρ» και να τα παν στον βασιλιά τους.

ο Σπερθίας, ο γιος του Ανηρίστου, κι ο Βούλις, ο γιος του Νικολάου, Σπαρτιάτες που κι από την φύση τους ήσαν προικισμένοι με χαρίσματα κι από την πλουσιότερη τάξη της πόλης, ανέλαβαν εθελοντικά να τιμωρηθούν από τον Ξέρξη για την θανάτωση των κηρύκων του Δαρείου στην Σπάρτη. Έτσι οι Σπαρτιάτες τους έστειλαν στους Πέρσες για να θανατωθούν. Αξιοθαύμαστη στάθηκε και αυτή η τολμηρή πράξη των ανδρών αυτών, αλλά κοντά σ’ αυτήν και τα λόγια τους.



Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες.

Η συνέχεια είναι εξ ίσου εντυπωσιακή. «Κι από κει ανέβηκαν στα Σούσα· κι όταν παρουσιάσθηκαν στον βασιλιά πρώτα πρώτα, ενώ οι σωματοφυλακές του τους πρόσταζαν, ασκώντας βία, να πέσουν και να προσκυνήσουν τον βασιλιά, δεν δέχθηκαν με κανέναν τρόπο να το κάνουν, όσο κι αν εκείνοι τους έσπρωχναν το κεφάλι προς τα κάτω· γιατί, επέμεναν πως ούτε στον νόμο τους είναι γραμμένο να προσκυνούν άνθρωπο ούτε γι’ αυτό ήλθαν (ούτε γαρ σφι εν νόμω είναι άνθρωπον προσκυνέειν ούτε κατά ταύτα ήκειν), [Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο 7ο, 136, 5-6] Κι αφού με αγώνα απέφυγαν την προσκύνηση, κατόπιν λένε τα εξής και με το ακόλουθο περίπου περιεχόμενο: «Βασιλιά των Μήδων, εμάς μας έστειλαν οι Λακεδαιμόνιοι ως αντιστάθμισμα για τους κήρυκές σας που θανατώθηκαν στην Σπάρτη, για να πληρώσουμε εμείς για τον θάνατό τους.»



Αριστοτέλης – Ηθικά Νικομάχεια



«κάθε τέχνη και κάθε επιστημονική έρευνα

όπως και κάθε πράξη

και κάθε κατόπιν σκέψεως λαμβανόμενη απόφαση

φαίνεται ότι αποβλέπει σε κάποιο αγαθό»[ΗΝ 1094a1-2][23].



Τα Ηθικά Νικομάχεια ξεκινούν με αυτή τη φράση, με αυτήν την φράση επιλέγουμε και εμείς να ξεκινήσουμε, τονίζοντας ότι κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα αποσκοπεί σε κάποιο αγαθό, που με τη σειρά του εξυπηρετεί κάποιο άλλο αγαθό. Αυτή η αλυσίδα, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, θα πρέπει να έχει κάποιο τελικό σκοπό, κάποιο τέλος. Κάθε επιμέρους στόχος δεν είναι παρά το ενδιάμεσο στάδιο ώστε να φτάσει ο άνθρωπος στο ύψιστο αγαθό, την ευδαιμονία (ευτυχία).

Ήρθε λοιπόν ο πρώην και επιτυχημένος προπονητής όπως δήλωσε αποδεχόμενος την πρόταση της Γερμανικής κυβέρνησης για να προσθέσει με την παρουσία του κάτι στην δοκιμαζόμενη σχέση, που με τις επιλογές και τις κινήσεις της μιας πλευράς έφτασαν σε αυτό το σημείο, που είναι σε τεντωμένο σχοινί τα τελευταία χρόνια, μην γνωρίζοντας όμως καλά τα θέματα-ετσι δήλωσε τουλάχιστον-, μιας και σε ερώτηση για το θέμα της Κύπρου δήλωσε αναρμόδιος και μας παρέπεμψε σε οικονομολόγους! Το ίδιο νομίζουμε ότι θα έκανε αν ερωτιόνταν και για τα οικονομικά της Ελλάδος, αλλά και τις αποφάσεις και τα μέτρα που έχουν ληφθει στην χώρα τα τελευταία χρόνια, με τα απανωτα μνημόνια που έχουν υποθηκευσει εκτός από τα βότσαλα των ακτών μας, ακόμα και τους τάφους των προγόνων μας, αλλά και τα μέτρα τα δυσβάστακτα στον λαό της χώρας. Βρήκαν τον ένοχο των αμαρτιών της Ευρώπης στο πρόσωπο της Ελλάδος, φόρτωσαν όλα τα λάθη και τις παραλείψεις τους σε αυτή η μικρή χώρα και την τιμωρούν σκληρά και παραδειγματικά. Λένε ότι κινδυνεύει και η συνοχή της Ευρώπης εξαιτίας της Ελλάδος και άλλα τέτοια παρομοια, που άλλες εποχές θα έμοιαζαν με κακόγουστα ανέκδοτα, μα η Ευρώπη φίλοι και φιλές ξεκινά και τελειώνει από την Ελλάδα, η Ελλάδα είναι το καμάρι και η διαμαντόπετρα στης γης το δακτυλίδι.



ΑΙΝΣΤΑΙΝ



Το μεγάλο κακό είναι ότι πολλοί τους πιστεύουν κιόλας, ότι οι τεμπέληδες τάχα, και κλεφτές Έλληνες υπονομεύουν την Ευρώπη! Άρχισαν να χτυπούν αργά και όλο με μεγαλύτερο μένος όσο κυλά ο χρόνος, τα διάφορα χαράτσια που μας έρχονται σε μορφή χιονοστιβάδας από όλες τις μεριές, μέσω λογαριασμών ρεύματος, μέσω έμμεσων φόρων (καύσιμα, τσιγάρα, Φ.Π.Α κ.α) αλλά και άμεσων φόρων. Αυτά είναι γνωστά σε όλο το Ελληνικό Έθνος, αλλά και σε όλους τους επαρκώς πληροφορημένους. Τα αρχικά μέτρα απέτυχαν είπαν, και πήραν επιπρόσθετα, τα επιπρόσθετα πάλι απέτυχαν και πήραν και νέα και το τρελό γαϊτανάκι συνεχίζετε, ενώ η Ελλάδα παίρνει μεγάλα ποσά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο λαός είναι πια σε αφόρητη πίεση τα χρέη της χώρας όλο και μεγαλώνουν, η τρέλα σε όλο της το μεγαλείο!

Μας δίνουν φάρμακο (δόσεις οικονομικές), όπως θα έλεγε κάποιος απλοϊκός Άνθρωπος, οι Ευρωπαικές χώρες που χρωστούν περισσότερα από εμάς! -–αυτό πως γίνεται παραμένει μυστήριο--τα χρήματα αυτά όμως δεν φτάνουν στο λαό, --το που πάνε είναι άλλο ένα μυστήριο-- και δυσανασχετούν οι λαοί των άλλων χωρών όταν τα ακούν, αλλά δεν ξέρουν ότι στον Ελληνικό λαό δεν φτάνει ούτε ένα ευρώ και η κατάσταση του ασθενή όλο και χειροτερεύει, μήπως αντί γα φάρμακο μας δίνουν φαρμάκι ; Το χρέος όλο και μεγαλώνει, η ανεργία έχει αγγίξει δυσθεώρητα ύψη, η εγκληματικότητα το ίδιο, μιας και βρεθήκαν στην χώρα 5-6 εκατομμύρια λαθρομετανάστες, με τις ευλογίες τρίτων, που δεν βρίσκουν ένα μεροκάματο να κάνουν, μιας και ούτε στα σκουπίδια που πολλοί από αυτούς αναγκάζονται να καταφύγουν, και όχι μόνο αυτοί, αλλά και αρκετοί Έλληνες, δεν βρίσκουν ένα κομμάτι ψωμί, οπότε σχεδόν αναγκαστικά κλέβουν για να φάνε!( πολλοί βέβαια εξ αυτών ήρθαν στην χώρα έχοντας ήδη αρκετές προβατικές πράξεις στο ενεργητικό τους, δηλ. την έχουν σπουδάσει την τέχνη ) Ενώ τα συσσίτια πια που μοιράζονται είναι δεκάδες χιλιάδες σε Έλληνες και λαθρομετανάστες, μοιάζει η χώρα να έχει δεχθεί βομβαρδισμό!!!



Το Ελληνικό κράτος, ήταν που ήταν σε κακή κατάσταση, τώρα όμως έχει μεταλλαχτεί σε ένα αδίστακτο μπαμπούλα, μοιάζει με άκρως επικίνδυνο μασκαρά που φορά Ελληνική μάσκα για να κρύψει το βαρβαρικό πρόσωπο του—από ότι λένε οι σοφοί του τόπου--, μοιράζει προς όλους ανεξαιρέτως, μη έχοντες και κατέχοντες εξίσου τα βάρη και απειλεί συνεχώς, εκφοβίζει, φυλακίζει για μικροποσά, χαρατσώνει ασύστολα, φορολογεί άγρια, και πληροφορίες λένε ότι είναι έτοιμο να φορολογήσει και τον αέρα που αναπνέουμε, ενώ βρεθήκαμε, σαν πληθυσμός, και σαν άτομα να χρωστάμε ξαφνικά μεγάλα ποσά στις εφορίες, μιας και αλλάζουν το σύστημα φορολόγησης συνεχώς κατά που τους βολεύει, γκρεμίζοντας συγχρόνως και ότι κοινωνική μέριμνα είχε δημιουργηθεί τόσες δεκαετίες. Κρανίου τόπος έχει γίνει η χώρα, που μοιάζει σαν μια σύγχρονη Χιροσίμα. Μοιάζει απίστευτο αλλά το αναφέρουμε για κάποιον που τυχών διαβάσει αυτό κείμενο από μια χώρα κοντινή, η και μακρινή, για να έχει μια εικόνα της κατάστασης πολύ γενική βέβαια, αλλά και για τον ίδιο τον Ρεχαγκελ που πιθανόν να το διαβάσει. Όλα αυτά βέβαια λένε ότι είναι δημοκρατία κιόλας! Αλλά και για αυτό μίλησε ο Μακεδόνας φιλόσοφος Αριστοτέλης και περιέγραψε με ακρίβεια τι είναι αυτό που πολλοί το λένε δημοκρατία στα πολιτικά του

Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες

«…Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ εταίρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.

Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά….»


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

Η δημοκρατία μας έχει μετατραπεί σε μια «ωνία πολιτεία» και ο επιχειρηματίας σε έναν νέο Ιουγούρθα. Ο Ιουγούρθας ήταν βασιλιάς της Νουμιδίας, που εξαγόραζε με το χρυσό κάθε στρατό που έστελνε εναντίον του η Ρώμη. Κι όταν κάποτε κλήθηκε στη Ρώμη για ν' απολογηθεί ενώπιον της Συγκλήτου, εξαγόρασε όλη τη Σύγκλητο. Φεύγοντας δε από τη Ρώμη είπε την περίφημη φράση: «Ω πόλις ωνία, θα είχες πουληθεί, αν βρισκόταν αγοραστής» (το «ωνία» από το ρήμα ωνέομαι - ούμαι = αγοράζω).

Στόχος του κειμένου δεν είναι το πολίτικο σκέλος και γιαυτο δεν θα γίνουν προεκτάσεις άλλες,

Ο Ρεχαγκελ και κάθε ένας που θέλει να προσθέσει κάτι στην ενότητα των λαών υποχεουται να ξέρει μερικά βασικά πράγματα πριν πράξει κάτι, από ότι φάνηκε ο Ρεχαγκελ δεν ξέρει, το δήλωσε μάλιστα, απλά θέλει να μας πει ότι μας αγαπούν οι Γερμανοί και δεν θα μας αφήσουν να χαθούμε, ίσως πριν πεθάνουμε εντελώς να μας κάνουν απινίδωση(ηλεκτροσόκ) με τα υπερσύχρονα μηχανήματα που διαθέτουν. Ενώ μας είπε ότι δεν Πρέπει τη ζώνη να τη σφίξεις πιο δυνατά, αλλά όχι τόσο δυνατά ώστε να μην μπορείς να αναπνέεις». Μάλλον μας θέλουν ζωντανούς για να δουλεύουμε ασταμάτητα και να πληρώνουμε για ολόκληρες γενιές τα χρέη, που βεβαία δεν συζητούν να γίνει λογιστικός έλεγχος να δούμε τι έχει γίνει, αν πεθάνουμε δεν θα μπορέσουν να εισπράξουν, και γιαυτο φροντίζουν η ζώνη να μην γίνει βρόχος. Κοντεύουμε να γίνουμε σκλάβοι και λαθρομετανάστες στην ιδία την πατρίδα μας!





Το λεωφορείο της Ελλάδος στην Πορτογαλία ΕURO 2004

Από ότι διαβάσαμε στον τύπο, αλλά και στο διαδίκτυο οι αντιδράσεις από το σύνολο σχεδόν του Ελληνισμού ήταν σκληρές για σένα και την πράξη σου, μας έχεις πει ότι έχεις δυο πατρίδες μετά την επιτυχία της Πορτογαλίας και την καθολικό σεβασμό του προσώπου σου από το σύνολο του λαού. Αυτός ο λαός σε ανέβασε στον Όλυμπο, μαζί με τους άλλους έντεκα παίκτες της ομάδος, Tο 2004 στην Πορτογαλία το σλόγκαν της ελληνικής αποστολής ήταν «Η αρχαία Ελλάδα είχε 12 Θεούς, η σύγχρονη έχει 11 » …εμείς σε κάναμε 12ο Θεό. Εσύ όμως φίλε δεν άντεξες και πολύ μια τέτοια τιμή και γκρεμοτσακίστηκες μόνος σου από τον Όλυμπο. Άνθρωποι είμαστε και εμεις…ένα λάθος κάναμε, συχώρα μας.

Ο Όλυμπος δεν είναι για όποιον και όποιον, σχετικά εύκολο να ανέβει κάποιος στην κορυφή, το δύσκολο όμως είναι να παραμείνει εκεί.

Και οι δικοί σου έφτιαξαν την Αφροδίτη, την θεά του Ερωτα να μας κάνει άσεμνες χειρονομίες !!! Μέχρι εκεί έφτασαν ορισμένοι, την Θεά του κάλλους και της ομορφιάς, την αιώνια και άφθαρτη ομορφιά, έπιασαν στα χέρια τους και βεβήλωσαν!

Εμείς, αλλά και κάθε πολιτισμένος άνθρωπος το ονομάζει αυτό Υβρις, Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου. Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται από την αρχαιότερή της μορφή,μέχρι και τις μέρες μας, με το σχήμα ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὕβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἄτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη καταστροφή του.

Μα δεν φοβάστε την οργή των Θεών ; Τέτοια ιεροσυλία πως την πράξατε ; Τόσο πολύ έχει ξεπέσει η ανθρωπότητα; …πονά η ψυχή καθενός στοιχειωδώς πολιτισμένου ανθρώπου να βλέπει τέτοιες Ιεροσυλίες. Δεν έχουν αίμα στην καρδία ορισμένοι μάλλον, μόνο χρήμα τρέχει στις φλέβες τους , πετρέλαιο, μετοχές και χρυσός.





Ο έρωτας είναι κάτι μαγικό, κάτι θαυμαστό, εμπεριέχει εντός του το Θείον και έχει να κάνει πρωτίστως με την ψυχή του συνανθρώπου, σεξ κάνουν και τα ζώα, ο άνθρωπος όμως έχει ανάγκη για πνευματική σύμπνοια, για ψυχική επαφή αν θέλει να λέγεται άνθρωπος και όχι ζώο, ο ΠΛΑΤΩΝ δηλώνει στους ΝΟΜΟΥΣ, το τελευταίο του έργο προς την ανθρωπότητα, που δεν το ξέρει σχεδόν κανένας, από πού πρέπει να ξεκινήσει ο άνθρωπος για να αξιωθεί να γίνει ευτυχής (και αυτοί που τα ξέρουν εσκεμμένα τα κρατούν μακριά μας, η τα κατηγορούν για εκτός εποχής και άχρηστα) ας ανοίξουμε και κανένα βιβλίο της προκοπής να ξεστραβωθούμε, όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι ειδικοί, θέλουν να μας κρατούν ομήρους με τα ρυπαρογραφήματα και πορνογραφήματα που μας πλασάρουν τάχα σαν αριστουργήματα, και να κρατούν καθηλωμένο το μυαλό μας, συνεχίζοντας να ρίχνουν μέσα του σκουπίδια , το καταντούν καμένη γη, ανίκανο πια να ανταπεξέλθει ούτε στα βασικά.
__"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ρε"__

απόσπασμα από ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου, 3 κλικ αριστερά


ΠΛΑΤΩΝ : ξεκάθαρα ότι πρώτη και καλύτερη νίκη του ανθρώπου είναι να εναντίον των παθών του, το να νικιέται όμως από τον ίδιο του τον εαυτό είναι από όλα το ασχημότερο και το χειρότερο, σε οποιαδήποτε πόλη όταν οι καλύτεροι νικούν, όταν κυριαρχούν και άρχουν τους πολλούς χειρότερους , αυτή η πόλη θα μπορούσε να ονομαστεί ανώτερη από τον εαυτό της και να επαινείται δίκαια για αυτήν την νίκη, το αντίθετο πρέπει να γίνει όπου συμβαίνουν τα αντίθετα, όλες τις εποχές οι δίκαιοι ήταν οι λίγοι και μόνιμα υποδουλωμένοι από τους πολλούς βλαβερούς, όταν αυτοί οι βλαβεροί επικρατούν (όπως συμβαίνει συνήθως) τότε η πόλη, το κράτος είναι σωστό να λέγεται κατώτερη από τον εαυτό της και κακή, όταν όμως νικηθούν, ανώτερη και αγαθή. Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν σκέπτεται να αλλάξει τον εαυτό του, από αυτό πρέπει να ξεκινήσει ο καθένας μας, να γίνει η αλλαγή που θέλει να δει.

Αν δεν ξεκινήσουμε από αυτό, σε καμιά αυτογνωσία δεν θα φτάσουμε, τον έρωτα δεν θα τον γνωρίσουμε ποτέ, απλά θα αγγίζουμε το είδωλο του, και η ζωή μας θα κυλήσει δίχως νόημα και ουσία.

Το τι είναι ο έρωτας δεν θα το αναπτύξουμε περισσότερο, αλλά κάποιος μπορεί να πει και και αυτή η επιστολή είναι απόδειξη έρωτα από εμάς προς εσάς, σε μια βαθμίδα ανώτερη , τον έρωτα που ξεφεύγει από τα σαρκικά και πάει στα πνευματικά, στα Θεία. Έρωτας σπάνιος θα μπορούσε να πει και μεγάλης αξίας, μιας και σας γνωρίζουμε προσωπικότητες μέσα από μερικές στάλες σοφίας τους, όχι μόνο παγκόσμιας ακτινοβολίας, αλλά και διαχρονικές, και σας κάνουμε κοινωνούς του πολύτιμου έργου τους, που είναι πρώτιστος πνευματικό. Μη γελάτε φίλοι και φίλες, αν ιδωθεί από αυτήν την πλευρά το κείμενο, που είναι και η σωστή δείχνει ξεκάθαρα ότι ερχόμαστε κοντά σας με ό,τι πολυτιμότερο, φέρνοντας στα πόδια σας ατόφιο χρυσάφι, και μάλιστα χρυσός που δεν κλέβεται, χρυσός που όσο σπαταλάμε, τόσο γίνεται μεγαλύτερο το κοίτασμα του και λάμπει, και θα λάμπει όσο θα υπάρχει ανθρωπότητα. Θα ήταν έγκλημα από την μεριά μας να μην το κάνουμε, μιας και το μπορούμε και θα παρακούαμε την εντολή του Πυθαγόρα που μας λέει : Το να κρύβεις την αλήθεια, είναι σαν να θάβεις χρυσό.

Ως προς τον έρωτα που είναι ένα θέμα που μας απασχολεί όλους μας, ίσως επανέλθουμε σε μια άλλη ευκαιρία πιο εκτεταμένα, στην παρούσα στιγμή σας προτείνουμε προς μελέτη δυο βιβλία για αυτό το θέμα. Το ένα είναι ο Φαίδρος και το άλλο το Συμπόσιο, και τα δυο είναι του Πλάτωνα, είναι μικρά και ευανάγνωστα, στο μεν πρώτο ο Σωκράτης συνομιλεί με τον νεαρό Φαίδρο για τον λεχθέντων έρωτα αρχικά και εν συνεχεία για τον Θείο μεταξύ δυο ανθρώπων. Στο συμπόσιο όταν παίρνει τον λόγο ο Σωκράτης περιγράφει τον έρωτα από τις πρώτες του βαθμίδες, τον σαρκικό, έως τις υψηλότερες βαθμίδες του τις Θεϊκές, με απλότητα και επιχειρήματα ακλόνητα, με τέτοια ποιότητα λόγο και βάθος που καθηλώνει και τον χειρότερο πολέμιο του.

Αυτόν τον μονόλογο βρήκαμε στο διαδίκτυο και σας τον προσφέρουμε να το ακούσετε μέσα από μια πολύ προσεγμένη δουλεία που έκανε η Άντζυ Σαμίου, που αφού αρχικά κατάλαβε το νόημα του κειμένου, μας το μεταφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο μέσα από την κρυστάλλινη φωνή της, και τον κάνει όχι μόνο κατανοητό, αλλά ταυτόχρονα και απολαυστικό.

http://www.youtube.com/watch?v=ftVl-u7ZmMo



Αχ! Τι θα κάνουμε με εσάς τους πλούσιους. Έχετε μαζί με τον πλούτο σας και πολλά νοσήματα, αυτά πάνε μαζί συνήθως, κοιτάξτε από τι πάσχετε όπως μας πληροφορεί ο Αριστοτέλης στην Ποιητική του : Περί πλούτου, και δείτε τι θα κάνετε.



<<Οι πλούσιοι είναι πράγματι υβριστές και περήφανοι και έχουν υποστεί κακή επίδραση από την απόκτηση του πλούτου, διότι βρίσκονται σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση, σαν να κατέχουν όλα τα αγαθά .Είναι τρυφηλοί και μεγαλομανείς, τρυφηλοί μεν για την αγάπη τους προς τις ηδονές και δια την επίδειξη της ευδαιμονίας των μεγαλομανείς δε, και ξιπασμένοι διότι όλοι οι άνθρωποι συνηθίζουν να καταγίνονται με ότι αγαπούν και θαυμάζουν, και γιατί νομίζουν ότι οι άλλοι ζηλεύουν ότι είναι οι ίδιοι. Άλλωστε το συναίσθημα αυτό είναι ευεξήγητο, διότι υπάρχουν πολλοί οι έχοντες την ανάγκη των πλούσιων.

Έτσι εξηγείται και το περί σοφών και πλουσίων του Σιμωνίδη, φρονούν επίσης ότι είναι άξιοι να άρχουν, διότι νομίζουν εκείνα για τα οποία είναι ο καθένας άξιος να άρχει.

Με λίγα λόγια ο πλούσιος έχει το ήθος ενός ευτυχούς ανόητου.

Διαφέρουν τα ήθη εκείνων όσοι απέκτησαν νέοι τον πλούτο, από τα ήθη των παλιών πλουσίων, κατά το ότι οι νεόπλουτοι έχουν όλα τα παραπάνω ελαττώματα σε μεγαλύτερο και χειρότερο βαθμό, εφόσον ο νεόπλουτος αγνοεί την χρήση του πλούτου του.

Τα αδικήματα τα οποία διαπράττουν δεν προέρχονται από κακουργία, αλλά από αυθάδεια, η από ακρισία π.χ τα αναφερόμενα σε κακοποιήσεις και σε μοιχεία.>>




Ελέχθη από τον Μέγα Αλέξανδρο για τον δάσκαλο του Αριστοτέλη.



Από τα καλά κερδισμένα παίρνει ο διάολος τα μισά -
από τα κακά κερδισμένα, παίρνει και το νοικοκύρη...

(Νίκος Καζαντζάκης)




Ενώ για την υποκρισία, μια άλλη μεγάλη πληγή της εποχής, μας τα είπε ένας σύγχρονος φιλόσοφος, γνήσιος απόγονος των Αρχαίων Ελλήνων, ο Δημήτρης ο Λιαντίνης



Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Όταν σήμερα μιλάμε για υποκρισία, η αναφορά μας γίνεται σε κάτι τόσο αυτονόητο, όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Το συνήθισε το αίμα μας το καυσαέριο. Όλες οι σκέψεις μας, όλες οι λέξεις και οι πράξεις μας είναι κίβδηλες ως το τελευταίο τους κύτταρο.
Γεννιόμαστε μέσα στην υποκρισία, μεγαλώνουμε μαζί της, την σπουδάζουμε με ζήλο, την διδάσκουμε με φανατισμό. Και όταν πεθαίνουμε, την αφήνουμε Τρίτη Διαθήκη στα παιδιά μας.
Η υποκρισία μας σκεπάζει, όπως τα περιζώματα τα κρυφά μας μέρη. Μας προστατεύει, όπως η νύχτα τις νυχτερίδες. Μας δυναστεύει και μας βολεύει, όπως οι πάγοι τις πολικές αρκούδες.

Αν ξεφύγουμε λίγο από την προστασία της, κινδυνεύουμε να βρεθούμε είτε κατεργαραίοι του νόμου, είτε αφορεσμένοι από τις εκκλησίες, είτε πελάτες των ψυχιατρείων. Ριντίκολα, σαν το Θεόφιλο στην Πορταριά. ΄Η αυτόχειρες, σαν το Συκουτρή στον Ακροκόρινθο.
Συλλογίζομαι, συνειρμικά, ότι όλη εκείνη η ανθοδέσμη των γοερών θανάτων που συνταιριάζει ο Καρυωτάκης στην «Πρέβεζα», δεν είναι άλλο παρά μια ενδεικτική ονοματολογία της υποκρισίας.
……………………………………………….
Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα; Εκείνος που δεν βγήκε ποτέ του από το γηροκομείο, είναι φυσικό να μη φαντάζεται ότι στους δρόμους κυκλοφορούν ωραίοι έφηβοι και τρυφερά κορίτσια.

(Δ. Λιαντίνης, Homo educandus, σελ. 24 εξ.)


Η Ελλάδα δεν είχε παρουσιάσει κάτι σημαντικό στο ποδόσφαιρο, πέρα από μια επιτυχία του Παναθηναϊκού πριν 40 περίπου χρόνια, που έφτασε στον τελικό του κυπέλου πρωταθλητριών όπου αντιμετώπισε τον Αγιαξ (Amsterdamsche Football Club Ajax), μια ομάδα που το όνομα της είναι Ελληνικό, εντυπωσιασμένοι οι πρώτοι Ολλανδοί που δημιούργησαν την ομάδα από τα κατορθώματα του Έλληνα ήρωα, χάρισαν το όνομα του εμβληματικού ηρώα Αίαντα του Τελαμωνιου, που συναντάμε στην Ιλιαδα του Ομήρου, δευτέρου σε δύναμη και ορμή Έλληνα, πίσω από τον Θεόσταλτο Αχιλλέα, και Το έμβλημα του Άγιαξ αναπαριστά το κεφάλι του έλληνα ήρωα Αίαντα του Τελαμώνιου. Οπότε στον τελικό του 1971 που έγινε στο Γουεμπλει του Λονδίνου οι Έλληνες αντιμετώπισαν φιλέλληνες, και έγινε ένα φιλικός αγώνας με νικητή τον Ελληνισμό





Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα, ένα ομαδικό άθλημα, και ως τέτοιο πρέπει να το βλέπουμε, και δεν πρέπει να τα υπερεκτιμούμε, και ίσως γιαυτο εμείς οι Έλληνες δεν υπερτιμήσαμε τον αθλητισμό, απλά τον οργανώσαμε με τους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες στην Ολυμπία, κάπου στο 800 π.χ για να ενώνουμε τους Έλληνες και να σταματούν οι εχθροπραξίες κατά την διάρκεια των αγώνων και να δίνουμε χρόνο στην λογική να πρυτανεύει, την ειρήνη να μακροημερεύει. Ένα από τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων ήταν αυτό, παράλληλα γινόταν και πολλών άλλων αγώνες , όπως αγώνες ποίησης, αγώνες χορευτικοί, αγώνες θεατρικοί, αγώνες δηλαδή που είχαν ως στόχο την ανύψωση του πνεύματος των ανθρώπων και της καλλιέργειας τους που έδιναν οι Έλληνες μεγαλύτερη σημασία, και γιαυτό αν κάποιος προσέξει όπου υπήρχε Ελληνικό στοιχείο υπάρχει και θέατρο, και στο θέατρο το είδος που ευδοκιμούσε ήταν η τραγωδία, ειδικά στην Αθήνα και όλοι ξέρουν τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη από τα σωζόμενα έργα Ιφιγένεια-Ελένη-Οιδίποδας- Προμηθέας δεσμώτης, Αντιγόνη κ.α τους, και κατά δεύτερο λόγο τον Αριστοφάνη με τις κωμωδίες του.

Τον ορισμό της τραγωδίας τον έδωσε ο Αριστοτέλης στην "Ποιητική" του (VΙ 2-3): "Έστιν ουν τραγωδία, μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω, χωρίς εκάστου των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ου δι` απαγγελίας, δι` ελέου και φόβου περαίνουσαν την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν". Δηλ. η τραγωδία είναι μίμηση πράξης σπουδαίας και τέλειας, η οποία έχει αρχή, μέση και τέλος, καθώς και κάποια έκταση, με έκφραση καλλιτεχνική χωριστά για κάθε μέρος (δηλ. μέτρο στα διαλογικά μέρη και μελωδία στα χορικά), που εκτελείται με πρόσωπα, τα οποία δρουν πάνω στη σκηνή και δεν απαγγέλλουν απλώς και που με τη συμπάθεια του θεατή για τον ήρωα που πάσχει και το φόβο, μήπως και ο ίδιος ο θεατής βρεθεί σε όμοια θέση με τον ήρωα, εξαγνίζει στην ψυχή των θεατών τα πρόσωπα που δρουν για τα σφάλματά τους.


Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό η τραγωδία δεν είναι απλή ψυχαγωγία, αλλά γίνεται ταυτόχρονα και όργανο ηθικής ανύψωσης. Γιατί μεταφέροντας το θεατή από την πραγματικό κόσμο στον οποίο δεν ικανοποιείται πάντοτε η δικαιοσύνη, σε έναν κόσμο υψηλότερο και ιδανικότερο, στον οποίο αργά ή γρήγορα το κακό τιμωρείται και η δικαιοσύνη θριαμβεύει, επιφέρει την ηθική βελτίωση του ανθρώπου.

<<Στο πρόβλημα του θανάτου, που για τον άνθρωπο είναι το πρό­βλημα των προβλημάτων, και για τη φιλοσοφία ο μόνος δρόμος που οδηγεί στη γνήσια έρευνα και στην αληθινή γνώση για τη φύση και τη μοίρα του ανθρώπου, όπως ισχυρίζεται ο Πλάτων (Στον «Φαίδωνα, 63.b.4 – 69.e.2» ο Πλάτων ορίζει την φιλοσοφία ως μελέτη θανάτου. )

<< οι Έλληνες δεν καταδέχτηκαν να κοροϊδέψουν τον εαυτό τους. Αρνηθήκανε να αυτοεξευτελιστούν. Και αφού δεν τον κορόιδεψαν εδώ, στον κίνδυνο και στον αγώνα τον έσχατο, είναι αυτονόητο πως δεν τον κορόιδευαν και σε τίποτα άλλο. Κυ­νήγησαν τον πάνθηρα δηλαδή, και θα κιότευαν μπροστά στους ψύλλους;

Αυτή η μοναδικότητα, αυτή η παλικαριά, και το σέβας των Ελλή­νων στην αλήθεια της φύσης και στην αξία του ανθρώπου, του αδύ­ναμου και τραγικού ανθρώπου αλλά του αληθινού και εξαίσια ωραίου, πέρα από την επιστήμη και την πολιτική συνείδηση, γέννη­σε κυρίως την τέχνη τους. Ο καημός του θανάτου γέννησε στους Έλληνες την τέχνη. Εκεί που ο φόβος του θανάτου γέννησε στους λαούς τις θρησκείες.

Στην πρώτη περίπτωση το προϊόν είναι η αλήθεια, το ανθρώπινο, η τραγικότητα. Στη δεύτερη περίπτωση το προϊόν είναι η πανουργία, η απάτη, απλοϊκό με την έννοια του μπερντέ του καραγκιόζη.

Σε τούτο το γεωμετρικό σχήμα τη γεωμετρική απόδειξη του λόγου τη δίνει ένα σοφό λόγιο που όλοι δεχόμαστε την αλήθεια του. Δεν εσταθήκαμε όμως να συλλογιστούμε τους όρους που συνιστούν το βαθύτερο νόημα του.>> 

Δ. Λιαντίνης





ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Οπωσδήποτε οι αρχαίοι Έλληνες πρωτίστως ενδιαφέρονταν για τα ουσιώδη και πάσχισαν σε όλους τους τομείς για να βρουν τις αιτίες αρχικά και στην συνέχεια την λύση σε όλα τα ζητήματα και προβλήματα του ανθρώπου, πράγμα που μετέδωσαν προς όλους και όλοι οι στοιχειωδώς μορφωμένοι άνθρωποι εκεί αναζητούν, η υποχρεωτικά από εκεί ξεκινούν να μαθαίνουν τα σπουδαία, κάποιοι μάλιστα λένε ότι αν αφαιρέσουμε τον πολιτισμό των Ελλήνων από τον παγκόσμιο πολιτισμό, τότε δεν μένει τίποτα!!! Θέατρο, μουσική, ποίηση, ολυμπιακοί αγώνες, φιλοσοφία, γλυπτική και άλλες τέχνες, δημοκρατία, είναι μερικά από αυτά που έδωσε απλόχερα στον κόσμο ο Ελληνισμός από αρχαιοτάτων χρονών μέχρι και τις μέρες μας.

Ενώ βέβαια γινόταν όλα αυτά τα σπουδαία, παίζαμε και τα παιχνίδια της εποχής, πεσσούς, κύβους κ.α. όπως έπραττε και ο μεγάλος φιλόσοφος Ηράκλειτος την αυλή του ναού της Εφέσου με τα μικρά παιδιά, μιας και ήταν και ιερέας και μας έχει σωθεί, εμείς σήμερα παίζουμε τάβλι που είναι και το εθνικό μας σπορ, ρακέτες στις παραλίες, μπιλιάρδο, ενίοτε λίγο ποδόσφαιρο στις δαντελένιες μας παραλίες, η λίγο μπριτζ, μιας, ίσως το πιο ενδιαφέρων και πιο αστείρευτο ομαδικό άθλημα στον κόσμο, στον σύλλογο μπριτζ Χανίων αγωνίζεται ο πρώτος των πρώτων, ο ανεπανάληπτος Γιάννης Κατσιφαρακης, ο αετός του Ελληνικού μπριτζ, ένας άνθρωπος στολίδι, που από όπου και να τον πιάσει κάποιος λάμπει, πέρα από την αναμφισβήτητη αθλητική του αξία.



Στο κέντρο διακρίνεται ο Γιάννης Κατσιφαρακης, εξηγώντας πως κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα grand slam (level 7, i.e. all 13 tricks), 7 Χωρίς Ατού που χρειαζόταν 2 εμπασες του έλειπε και ένας άσσος ! Αριστερά ο γραφών, ενώ δεξιά η Ρούλα Γεωργιακακη στην ανάπαυλα ενός μεγάλου τουρνουά στα Χανιά το 2012



Ενώ ταυτόχρονα δυναμώνουμε το πνεύμα μας μελετώντας, τους μεγάλους συγγραφείς, συζητώντας μεταξύ μας παρατηρούμε τα μεγάλα προβλήματα της εποχής και την βαρβαρότητα που μας κυκλώνει από παντού σαν κόσμος βέβαια, και όχι στενά στα γεωγραφικά όρια της πατρίδος μας, ετοιμάζουμε τις απαντήσεις μας και τις προτάσεις μας προς την ανθρωπότητα, για να χτυπήσουμε το κακό στην ρίζα.

«Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά, και οι καρδιές μας τόσο μακριά η μια από την άλλη, όπως σήμερα» αναφέρει κάπου, και σωστά αναφέρει, ο Αντώνης Σαμαράκης.

Το ξέρουμε το *μέγα θέμα* που απασχολεί τον τάχα πολιτισμένο κόσμο, είναι η φοβερή μοναξιά, ερημιά που κυκλώνει από παντού τον σύγχρονο άνθρωπο, που έλλειψη σωστής και ουσιαστικής παιδείας τον αποστεώνει εσωτερικά και τον έχει μεταμορφώσει σε ένα ζωντανό ζόμπι, που άγεται και φέρεται δίχως νόημα στον κόσμο, πράττοντας στην τύχη, φροντίζοντας μονάχα να ικανοποιεί τα πάθη του, τις υλικές του ανάγκες και τις ηδονές όλων των μορφών, δίχως ουσιαστικά να σκέπτεται, με αποτέλεσμα με τις πράξεις του να προκαλεί ζημία πρώτα στον εαυτό του, κατά δεύτερο λόγο στους γύρω του, και τέλος τρομερές βλάβες στο ζωικό και φυτικό βασίλειο και σε ότι εν γένει καταπιάνεται. Η ανθρωπότητα είναι σε ένα τέλμα δίχως προηγούμενο, και όποιος σκέπτεται ανθρώπινα, σκέπτεται Ελληνικά και τον πονά αυτό, το μελετά και ετοιμάζει λύσεις, προτάσεις, δεν κοιτάζει τον εαυτό του μόνο, πονά για τον συνάνθρωπο του που βλέπει να υποφέρει από μια αρρώστια που όμοια της δεν έχει δει έως τώρα η ανθρωπότητα.



Η Ελλάδα, το λαμπρό Άστρο που φεγγοβολά από την αρχαιότητα μέχρι που να υπάρχει η γη θα δίνει χέρι βοήθειας σε κάθε άνθρωπο που δυσκολεύεται, μέσα από τα γραπτά των φιλοσόφων που έχουν σωθεί, μέσα από τους ποιητές της, μέσα από τα μνημεία της, μέσα από τις ανακαλύψεις τις, μέσα από την ανυπέρβλητη και αξεπέραστη ομορφιά των γλυπτών της.

Τον Γκαίτε (Johann Wolfgang Goethe) θα τον έχεις ακούσει Ρεχακελ, μιας και είναι πατριώτης σου και μάλιστα παγκόσμια μορφή των γραμμάτων. Ο Γκαίτε δεν είναι μόνο μέγας ποιητής, είναι και μεγάλος σοφός και αξεπέραστος συγγραφέας, ο δημιουργός των έργων *Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου*, του * Φάουστ* - Faust – κ.α . Τιμήθηκε, αγαπήθηκε και ευτύχισε όσο λίγοι δημιουργοί στην ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος. Η Βαϊμάρη, εξ αιτίας του Γκαίτε και του φίλου του Σίλλερ, είναι τόπος προσκυνήματος, και οι τάφοι των δυο ποιητών σύμβολο. Ανδριάντες του Γκαίτε στήθηκαν σε πολλές πόλεις της Γερμανίας και το όνομά του είναι συνώνυμο με την πνευματική δόξα της Γερμανίας.

Ξέρεις πως κατάφερε να γίνει αυτό που έγινε ; τι έλεγε για την Ελλάδα ;



Γκαίτε (Johann Wolfgang Goethe)



Δες εσύ και όλοι οι φίλοι μας μερικά από αυτά που είπε ο ομόφυλος σου.


«Ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για το σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα.» «Jeder sei auf seine art ein Grieche, aber er sei's.» Μετάφραση: «Καθένας πάνω στην τέχνη του ας είναι Έλληνας, αλλά να είναι.»


«Θέλω να δημιουργήσω μιαν Ελλάδα από τα μέσα μου.» (Από το έργο του «Ερμάννος και Δωροθέα», μετάφρ. Κ. Θεοτόκη. Πηγή: ως άνω, σελ. 189.)


«Τα έπη του Ομήρου επιζούν από τότε δίπλα στη θρησκεία και τη φιλοσοφία ως "κοσμικό ευαγγέλιο".» (Από το άρθρο του «Η ποίηση και η αλήθεια», βιβλ. 13, έκδοση του Ιωβηλαίου, τομ. 24, 161. Πηγή το βιβλίο του W. Schadewaldt «Από τον κόσμο και το έργο του Όμηρου»


«Οι Έλληνες είναι συγγενείς μου, είναι δάσκαλοί μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους.» (Από επιστολή που έστειλε στον γιο του Αύγουστο στο Μπισμπάντεν στις 5 Ιουλίου 1815.)


«Τα σύγχρονα δημοτικά τραγούδια των Ελλήνων είναι τα ωραιότερα από όσα ξέρουμε από την άποψη λυρικής, δραματικής και επικής ποίησης.» (Από την ως άνω επιστολή του.)


«Ο Γκαίτε και ο Σίλλερ μοιράζονται το θαυμασμό για τους Έλληνες και την Ελλάδα "που διαπερνώντας και προχωρώντας πέρα απ' τον κόσμο ζωογόνησαν τόσο τη φύση, ώστε κάθε βράχος, κάθε κλαδί, κάθε χείμαρρος και έρημος ξεχειλίζουν από Ελληνικό πνεύμα.» (Wolter Savage Landor, Άγγλος ποιητής 1755-1864. Στο πεζό του έργο «Φανταστικές συνομιλίες», 1829.


Μετά την συγγραφή του Βέρθερ και του Φάουστ επήγα να παρακαθήσω στην Τράπεζα των Ελλήνων. Εάν δεν τους είχα γνωρίσει, όπως τώρα τους γνωρίζω, με τα αριστουργήματα, που υπάρχουν σ' αυτούς από χιλιετιών δεν θα έγραφα ούτε ένα στίχο. Θα μεταχειριζόμουνα αλλιώς τη δραστηριότητα μου.» (Εθν. αν. τόμος Α', σελ. 239. Πηγή: Το βιβλίο «Χέρμαν και Δωροθέα» του Βασ. Λαζανά, 1994. πρόλογος σελ. 64.)


«Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε, άστρο λαμπερό μέσα στη νύκτα.» (Από την εφημερίδα «Η Καθημερινή» της 23ης Ιουλίου 1996, Επιστολές αναγνωστών - Ησίοδος Τσίγκος.)



Μαθητές του Γκαίτε τον ερώτησαν: Δάσκαλε, τι να διαβάσουμε, για να γίνουμε σοφοί, όπως εσύ;» Τους Έλληνες κλασικούς», απάντησε. Και όταν τελειώσουμε τους Έλληνες κλασικούς, τι άλλο να διαβάσουμε;», ξαναρώτησαν. Πάλι τους Έλληνες κλασικούς.» (Από τις συνομιλίες του Γκαίτε με τον Eckerman, τομ. Α', σελ. 331.)


«Στο έργο του Γκαίτε εκφράζεται ο θαυμασμός για την Ελλάδα, σαν την μοναδική στον κόσμο πολιτισμένη χώρα.» («Εταιρία των φιλόμουσων της Βιέννης», 1815.)



Βέβαια δεν είναι ο μόνος που μίλησε έτσι για την Ελλάδα, το ίδιο έκαναν και ο άλλος Πατριώτης σου ποιητής Φρήντριχ Σίλερ (Friedrich Schiller), ο Γιόχαν Κρίστιαν Φρήντριχ Χαίλντερλιν ( Johann Christian Friedrich Hölderlin), ο Νίτσε ( Friedrich Wilhelm Nietzsche) και άλλα παγκόσμια ονόματα της ποίησης από όλα τα μέρη του κόσμου, όπως ο Πούσκιν ( Александр Сергеевич Пушкин), ο Βίκτωρ Ουγκώ (Victor Marie Vicomte Hugo), ενώ ο Ο Μαρξ είχε καταλάβει πρώτος την αξία του αρχαίου πνεύματος κι είναι χαρακτηριστικό αυτό που μας παραδίδει ένας, που τον γνώρισε καλά, ο Μέριγκ: “ Ο Μαρξ παρέμενε πάντα προσηλωμένος στους αρχαίους Ελληνες και ήταν έτοιμος να διώξει με το μαστίγιο από τον ναό του πολιτισμού κάθε άθλια ύπαρξη, που ήθελε να στρέψει τους εργάτες ενάντια στην αρχαία κληρονομιά”». ο Λόρδος Βύρων ( Lord George Gordon Byron) που ήρθε μάλιστα ο ίδιος στην Ελλάδα μεταφέροντας στην χώρα όλη την τεραστία περιουσία του που πρόσφερε στον αγώνα του Έθνους για λευτεριά και στο τέλος έδωσε και την ζωή του για την λευτεριά στης Ελλάδος, στο Μεσολόγγι, ζητώντας να ταφεί ο ένας του πνεύμονας την Ελλάδα, γιατί σε αυτήν χρωστά όπως είπε την καλλιέργεια του, και την πνευματική του ανύψωση. Ο κατάλογος είναι μακρυς…πολύ μακρύς, κάποιες κορυφές δείξαμε μόνο.



Λόρδος Μπάιρον-- Ό,τι δεν με συναρπάζει, με σκοτώνει.--

Ο άθλος που επέτυχε η Ελλάδα δεν είναι η κατάκτηση ενός κυπέλου ποδοσφαίρου, αυτά είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, χαβαλέ έκαναν οι παίκτες και το δείχνει αυτό ότι άλλαξαν τα εισιτήρια της επιστροφής 5-6 φορές μιας και όλοι το είχαν σίγουρο ότι θα χάσουν και θα αποκλειστούν, αλλά πάνω στην πλάκα, σκέφτηκαν να πάρουν και ένα κύπελλο, αυτά μοιάζουν εύκολα και άνευ σημασίας για το Ελληνικό στοιχείο, δεν είναι δυνατόν ένα Έθνος σαν το Ελληνικό να θέλει, η να περιμένει να καταξιωθεί μέσα από το ποδόσφαιρο, άλλου είναι η δύναμη της Ελλάδος, αλλά και σε αυτά τα άνευ σημασίας, τα διασκεδαστικά θέματα μπορούμε και εξίσου καλά, έτσι για το κέφι μας που λέμε.

ΑΘΛΟΣ ανυπέρβλητος έγινε το 1821, ποτέ άλλοτε δεν πολέμησαν άνθρωποι με λευκά ρούχα, με τις φουστανέλες μια χούφτα άνθρωποι τα έβαλαν με μια αυτοκρατορία και νίκησαν, κουρελήδες και νηστικοί, δίχως όπλα επέτυχαν τα θαύμα, αυτό είναι θαύμα Ρεχαγκελ και όχι να παίζουμε 11 εναντίων 11 για να περνά η ώρα, όπου υπάρχει σοβαρή ανάγκη η Ελλάδα ήταν παρούσα με όλες της δυνάμεις, και σοβαρή ανάγκη υπήρξε το 1940, όταν ένας αναπτυγμένος και μορφωμένος λαός σαν τον δικό σου, τους παππούδες σου ξεκίνησαν έναν πόλεμο δίχως προηγούμενο, ο Γερμανικός λαός πίστεψε αυτά που του έλεγαν και συνενώθηκε σύσσωμος και εξόρμησε εναντίων όλων σχεδόν, και εκεί η Ελλάδα πάλι στις επάλξεις με τις μικρές της δυνάμεις έδωσε τον υπέρ πάντων αγώνα πρώτα απέναντι στους συμμάχους σας τους Ιταλούς και αφού τους απωθήσαμε, ήρθατε εσείς για να μας καταβάλετε με την μεγάλη δύναμη πυρός που διαθέτατε, η αντίσταση μας στην Γερμανική επίθεση που δέχτηκε η χώρα διαβάσαμε κάπου ότι ήταν 56 μέρες συμπεριλαμβανομένης και της μάχης της Κρήτης, ενώ η μεγάλη Γαλλία άντεξε 40 μέρες μόνο!!! Ακόμα και ο τότε αρχηγός σας ο Χίτλερ αναγκάστηκε να δώσει τα εύσημα για την αγωνιστικότητα των Ελλήνων, ενώ ο Τζορτζιλ, ο ηγέτης των Άγγλων είπε : ότι οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες, ενώ ο Στάλιν είπε : ότι θα πάει στην Βουλγαρία σαν τιμωρός, ενώ στην Ελλάδα σαν προσκυνητής!!!





Εμείς ειδικά στην Κρήτη αγωνιστήκαμε μαζί με λίγους Άγγλους στρατιώτες με ότι είχαμε, με φτυάρια, με τσάπες, ακόμα, με τις κατσούνες και με τις πέτρες σταθήκαμε απέναντι στην βαρβαρότητα, πιστοί στις διαχρονικές αξίες μας και ενθυμούμενοι τις εντολές των προγόνων μας και με τον Ιερό τρόμο στα μάτια μας σταθήκαμε απέναντι, όχι στην Γερμανία, αλλά απέναντι στην βαρβαρότητα, αυτό έκανε η Κρήτη από την αρχαιότητα, από την εποχή του Μίνωα που έσωσε κάποτε την Αθήνα, η Μακεδονία είναι γεμάτη κόκαλα Κρητικών που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της, μέχρι την Κωνσταντινούπολη , και την Κύπρο πρόσφατα.

Στο σημείο αυτό ας κάνουμε ένα μουσικό διάλειμμα, με ένα κομμάτι –κέρασμα- από την Κρήτη του Κρητικού δημιουργού Γιώργου Καρατζη, σε ερμηνεία του επίσης Κρητικού ερμηνευτή Βασίλη Σταυρακάκη.

http://www.youtube.com/watch?v=WUJMf7bIhM4



Τρίτη 29 Μαΐου του 1453 έπεσε η Πόλη στα χέρια των Τούρκων «Η Πόλις Εάλω».Στην υπεράσπιση της συμμετείχαν και αρκετοί Κρητικοί .

χίλιοι πεντακόσιοι Κρήτες εθελοντές ξεκίνησαν με πέντε καράβια και με σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της Κωνσταντινούπολης. Αρχηγός τους ήταν ο Μανούσος Καλλικράτης από τα Σφακιά,
Σύμφωνα με τις διηγήσεις ενός από τους διασωθέντες από την άλωση κρητικών του Πέτρου Κάρχα ή Γραμματικού : Το Μάρτη του 1453 Κρήτες εθελοντές ξεκίνησαν με πέντε καράβια με σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της Κωνσταντινούπολης. Οι ιστορικοί της άλωσης τους τοποθετούν στους τρεις πύργους του Κεράτιου, που βρίσκονται κοντά στο σημείο όπου έδενε η αλυσίδα που έκλεινε τον κόλπο. Ο τελευταίος Αυτοκράτορας πολεμώντας σαν απλός στρατιώτης πέφτει στην πύλη του Ρωμανού. Πριν από το τέλος του ζητά τον αποκεφαλισμό του, προκειμένου να γλιτώσει από τα χέρια των Τούρκων λέγοντας : «Ουκ εστί τις των χριστιανών του λαβείν την κεφαλήν μου απ’ εμού ;» Κατά μια παράδοση απευθύνθηκε στους Κρητικούς υπερασπιστές της Πόλης λέγοντας τους : « Επάρετέ το Κρητικοί βαστάτε το στην Κρήτη»
Όπως μας πληροφορεί ο Γεώργιος Φραντζής στο «Χρονικό της Αλώσεως»: Όταν μπήκαν οι εχθροί στην Πόλη, έδιωξαν τους Χριστιανούς που είχαν απομείνει στα τείχη και έγιναν κύριοι ολόκληρης της Κωνσταντινούπολης, εκτός των πύργων του Βασιλείου, του Λέοντος και του Αλεξίου, τους οποίους κρατούσαν μαχητές από την Κρήτη που πολέμησαν και σκότωσαν πολλούς Τούρκους. Βλέποντας το πλήθος των εχθρών που είχαν κυριεύσει την πόλη, δεν ήθελαν να παραδοθούν, αλλά έλεγαν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να ζήσουν.

Κάποιος Τούρκος ειδοποίησε τότε το Σουλτάνο για την ηρωική άμυνά τους κι εκείνος συμφώνησε να τους επιτρέψει να φύγουν με το πλοίο και όλα τα πράγματα που είχαν μαζί τους, αφού ένιωσε δέος για αυτούς τους ανεπανάληπτους ήρωες, αποδέχτηκε και υποκλίθηκε στο μεγαλείο τους,-- κάτι που τον τιμά ιδιαίτερα,-- απέδωσε στρατιωτικές τιμές στους αγωνιστές, σαν ένδειξη σεβασμού στο μεγαλείο αυτών των απροσκύνητων μαχητών, που προτιμούσαν τον ένδοξο θάνατο από την ατίμωση».

Σύμφωνα με ένα θρύλο : Τα πλοία των Κρητικών που έφυγαν μετά την άλωση ουδέποτε έφθασαν στη Μεγαλόνησο, αλλά έκτοτε περιπλανιούνται σε ένα άχρονο πέλαγος, μέχρι τη μέρα που οι Έλληνες θα προσπαθήσουν να ξαναπάρουν την Πόλη. Τότε οι Κρήτες θα επιστρέψουν και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους υπόλοιπους Έλληνες στην ύστατη μάχη για την Κωνσταντινούπολη .



Η Κρήτη δίδει διαχρονικά την βοήθεια της όπου υπάρχει ανάγκη, με τελευταία της στρατιωτική παρουσία στην μαρτυρική Κύπρο και στην αναίτια επίθεση που δέχτηκε το 1974, παρούσα και εκεί στην προδομένη από όλους τους δυνατούς του κόσμου για ακόμη φορά, η Κρήτη έστειλε μερικά από τα καλύτερα της παλικάρια σε ένα άνισο αγώνα, αγωνιζόμενοι με ότι μέσα διαθέταμε, καταφέραμε πλήγματα σημαντικά στον εχθρό που ύπουλα χτύπησε άμαχους και παιδιά.

Δείτε όλοι έναν Κρητικό, τον Μανώλη Μπικάκη, πως πολέμησε στην μεγαλόνησο.

http://www.youtube.com/watch?v=QuUpEFLAljc

Ρίγος συγκίνησης για τον ηρώα. Ζητώ η Αση Γωνία Αποκορωνου Χανιών που βγάζει τέτοιους άνδρες




Ανδρέας Κάλβος -- ΩΔΑΙ, Τα Ηφαίστεια



Αυγεριναί τού ηλίου ακτίνες, τι προβαίνετε;
Τάχα αγαπάει να βλέπει έργα ληστών
το μάτι των ουρανίων;

Ω! Έλληνες, ω! θείαι ψυχαί
πού εις τούς μεγάλους κινδύνους
φανερώνετε άκαμπτον ενέργειαν
καί υψηλήν φύσιν.

Πώς, πώς τής ταλαιπώρου πατρίδος
δεν πασχίζετε να σώσητε τον στέφανον;
Από τα χέρια ανόσια ληστών τοσούτων;

Είναι πολλά τα πλήθη των
και τρομερά εις την όψιν.

Αλλ’ ένας Έλλην δύναται,
ένας άνδρας γενναίος
να τα σκορπίσει
http://www.youtube.com/watch?v=uzS88V857FI



Επίθεση δέχτηκε πάλι η Κύπρος, αλλά και εκεί Ρεχαγκελ δήλωσες ότι δεν ξέρεις τα θέματα, ήρθες αδιάβαστος να μας πεις τι ; ότι η Μερκελ είναι καλός άνθρωπος ; ότι έχει καλή καρδιά ; Για φαντάσου να είχε και κακή καρδιά  δηλαδή!!!Για να δούμε πότε θα βρεθεί στον κόσμο ένας να μας σώσει από τους καλούς ανθρώπους, όλα τα δεινά του κόσμου έχουν σαν άλλοθι ότι γίνονται για το καλό μας.



Ν.Καζαντζακης



Η νότια Ευρώπη υποφέρει, δεν το έχεις πάρει χαμπάρι ; ο Ελληνισμός δέχεται μια επίθεση άνευ προηγουμένου, αλλά εσύ δεν ξέρεις τίποτα! Εντάξει το δεχόμαστε και το πιστεύουμε, όχι ότι επειδή είμαστε καλοί άνθρωποι, η σου χρωστάμε ευγνωμοσύνη για την συμβολή σου στην ποδοσφαιρική επιτυχία , αλλά επειδή σε θεωρούμε καλόπιστο και ενθυμούμενοι και την περιπλάνηση του Σωκράτη μεταξύ, πολιτικών, ποιητών και τεχνιτών της εποχής του αναζητώντας έναν άνθρωπο που να είναι σοφότερος από αυτόν, θυμηθήκαμε την επαφή που είχε με τους τεχνίτες, κάτι το οποίο είσαι και εσύ, ειδικός στα θέματα μπάλας, λοιπών διαβάζουμε σ την Απολογία του Σωκράτη, όταν ο Σωκράτης προσπαθώντας να επιβεβαιώσει τον χρησμό του Μαντείου των Δελφών προσπάθησε να βρει έναν άνθρωπο πιο σοφό από αυτόν, στην αρχή επισκέφτηκε τους πολιτικούς, κατόπιν τους ποιητές, και τέλος τους τεχνίτες, μιας και στις αρχικές του επισκέψεις δεν βρήκε κανένα αξιόλογο και σοφότερο από αυτόν, όπου αναφέρετε και το σημείο που μας αφορά : Τελευταία λοιπόν πήγα και συνάντησα τους τεχνίτες . Γιατί είχα την συναίσθησιν ότι τίποτε σχεδόν δεν γνώριζα εγώ από την τέχνη τους, και ήμουν πεπεισμένος ότι αυτούς βεβαίως θα τους βρω πολύ ικανούς σε πολλά ωραία πράγματα. Και ως προς αυτό δεν εξαπατήθην, αλλ' γνώριζαν αυτοί , όσα εγώ αγνοούσα, και κατά αυτό ήσαν σοφότεροι από εμένα. Αλλ' ω άνδρες Αθηναίοι, μου εφάνησαν και οι σπουδαίοι τεχνίτες ότι έχουν το ίδιον ακριβώς ελάττωμα, το οποίον είχαν και οι ποιηταί. Καθενας από αυτούς, επειδη καλώς εκτελεί την τέχνη του, είχε την απαίτησιν ότι και κατά τα άλλα τα πλέον σπουδαιότατα πράγματα, όπως τα πολιτικά και την διοίκηση της πόλεως, είναι σοφότατος. Και αυτό μόνον το ελάττωμά των, η πλάνη των και η βλακεία των, τόσον σκέπαζε εκείνη την μεγάλη σοφία των, ώστε εξεμηδένιζεν αυτήν.



ΣΩΚΡΑΤΗΣ



Πιθανών να την πάτησε εκεί και ο Ρεχακελ, πιστεύοντας δηλαδή ότι κατέχει καλά τα ποδοσφαιρικά, πιστεύει λανθασμένα ότι ξέρει και τα υπόλοιπα τα ίδιο καλά. Αυτό μπορεί και να ονομαστεί και ηλιθιότητα και πάνω σε αυτό θυμηθήκαμε το βιβλίο του Ιταλού Κάρλο Τσιπόλα –Carlo Cipolla-, Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει έναν πειστικό ορισμό στη βλακεία, και το βιβλίο του “Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας”.

Κατά τον Τσιπόλα υπάρχουν πέντε «νόμοι» της ανθρώπινης ηλιθιότητας.

Πρώτον, πάντοτε και αναπόφευκτα όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλιθίων μέσα σε έναν πληθυσμό.

Δεύτερον, η πιθανότητα κάποιος να είναι ηλίθιος είναι ανεξάρτητη από τη χαμηλή ή υψηλή επίδοσή του σε οποιονδήποτε τομέα. Επιπλέον, το ποσοστό των ηλίθιων είναι το ίδιο σε κάθε κοινωνική ομάδα. Όπως λέει ο Τσιπόλα, υπάρχουν ηλίθιοι τόσο μεταξύ στρατηγών όσο και μεταξύ καθηγητών πανεπιστημίου.

Τρίτον, ηλίθιος είναι όποιος προκαλεί ζημιά σε άλλον άνθρωπο ή σε ομάδα ανθρώπων χωρίς να ωφεληθεί τίποτε ή παρ’ ότι ζημιώνεται ο ίδιος. Ο Τσιπόλα κατασκευάζει μια τυπολογία με κριτήριο το ποιος προκαλεί ζημιά σε ποιον και ποιος ωφελείται από τη ζημιά. Ο ηλίθιος είναι ο ένας από τους τέσσερις τύπους ανθρώπων. Υπάρχουν άλλοι τρεις, δηλαδή ο ευφυής, ο ανήμπορος (ακριβέστερη μετάφραση από τα ιταλικά: φουκαράς) και ο κακοποιός (ακριβέστερη μετάφραση: ληστής. Η κατά τα άλλα καλή ελληνική μετάφραση πάσχει σε αυτά τα σημεία). Ο ευφυής με τις ενέργειές του ωφελεί τους άλλους και επίσης ωφελείται ο ίδιος. Ο φουκαράς ωφελεί μεν τους άλλους, αλλά ζημιώνεται ο ίδιος γιατί οι άλλοι τον εκμεταλλεύονται. Και ο ληστής ζημιώνει τους άλλους για να ωφεληθεί ο ίδιος.

Τέταρτον, οι μη ηλίθιοι πάντοτε υποτιμούν τις ζημιογόνες δυνατότητες των ηλίθιων. Ξεχνούν ότι ο συντροφια με ηλίθιους αποδεικνύεται ένα ηλίθιο λάθος.

Και πέμπτον, οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι στον κόσμο είναι οι ηλίθιοι. Μάλιστα ο Τσιπόλα διατείνεται ότι οι ηλίθιοι είναι ομάδα πιο ισχυρή από τη Μαφία και το «στρατιωτικό – βιομηχανικό πλέγμα».
Υποστηρίζει επίσης ο Κάρλο Τσιπόλα ότι οι ηλίθιοι καταφέρνουν να καταλαμβάνουν υπεύθυνες θέσεις εξουσίας, επειδή ακριβώς ψηφίζονται από την μερίδα των ηλιθίων που υπάρχουν στο κοινωνικό σύνολο.





Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις κατηγορίες θα πρέπει να κατατάξουμε τον Ρεχακελ και όχι να τον υβρίζουμε, εμείς υβριστές δεν είμαστε, στην 3η κατηγορία υπάρχουν οι υποκατηγορίες που θα μας βοηθήσουν να το κάνουμε, δηλαδή ανάμεσα στο ευφυή, τον ανήμπορο – φουκαρά- , τον κακοποιό – ληστή-, εμείς καλοπροαίρετα σε απαλλάσσουμε από την τελευταία κατηγορία του ληστή, που εξαπατά τους άλλους (εμάς) για να ωφεληθεί ο ίδιος, ευφυής αποκλείεται να είσαι γιατί δεν ωφελείς όλες τις πλευρές και είσαι και εσύ ωφελούμενος, άρα μένει για σένα η δεύτερη επιλογή, ο φουκαράς, Ο φουκαράς ωφελεί μεν τους άλλους, αλλά ζημιώνεται ο ίδιος γιατί οι άλλοι τον εκμεταλλεύονται.





Πιστεύουμε δηλαδή ότι έπεσες θύμα της άγνοιας σου και πίστεψες αυτά που σου είπαν και ανέλαβες να φέρεις σε πέρας κάτι που δεν γίνεται, είναι στην σφαίρα του αδύνατου, υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις σου και έχασες τα κεκτημένα σου στην Ελλάδα και οπωσδήποτε κάθε μορφωμένος επαρκώς Γερμανός πολίτης, και όχι μονο θα γελά μαζί σου εδώ και καιρό.

Έγινες Ρεχαγκελ, η μάλλον σε έκαναν παπαγαλάκι, έμαθες απέξω αυτά που σου είπαν και ήρθες εδώ να μας πεις το ποιηματάκι σου, αν δεν σου αρέσει ο ορος, έγινες μια μαριονέτα, όπως μας την περιγράφει το σημαντικός συμπατριώτης σου, επίσης Γερμανός συγγραφέας Heinrich von Kleist, στο δοκίμιο του "Περί του θεάτρου των μαριονετών" ("Uber das Marionettentheater") τον συγγραφέα που προφήτεψε την ΜΑΡΙΟΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ για το θέατρο, αλλά και την επέκταση του στον μαριονετισμο της πολιτικής, της θεσμικής και της κοινωνικής ζωής, μέσα από την υπερεξουσία ατόμων και λαών. Μαριονέτα είναι μια ολόσωμη κούκλα που κινείται με νήματα όπως στο κουκλοθέατρο. Αλλά μεταφορικά η λέξη μαριονέτα, αυτή στα ανθρώπινα, χαρακτηρίζει εκείνον, η εκείνη που γίνεται, που γίνονται άβουλα όντα, υποχείρια στα χέρια εκείνων που κινούν τα νήματα των αυτόματων κινήσεων τους στη ζωή και την δράση τους. Χωρίς την δική τους αυτόβουλη πρωτοβουλία στο καθημερινό θέατρο της ζωής. Ένα θέατρο που δεν είναι αυτοί ζωντανοί *πρώτοι χορευτές*, αλλά εκείνοι που αθέατοι, πίσω από την θεατρική σκηνή τους μεταβάλουν σε αυτόματους εκτελεστές των αυτόματων κινήσεων που τους επιβάλουν …για να είναι ανδρείκελα και όχι αυτενεργά πρόσωπα.

Κάπου διαβάσαμε κάτι πολύ αστείο , ότι μας έφερες καθρεφτάκια, όπως πήγαιναν οι πρώτοι λευκοί στους Ινδιάνους και τους εξαπατούσαν, μας πέρασες για φυλή των Μάου-Μάου που κατοικούν πάνω στα δέντρα, και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Η Ελληνικη κυβέρνηση βέβαια σε υποδέχτηκε, και τα Μ.Μ.Ε του συστήματος σου έδωσαν το βήμα, και την δυνατότητα … να εκτεθείς ανεπανόρθωτα!

Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως και εμείς την τιμή την έχουμε πολύ υψηλή, το ίδιο και οι σαμουράι, που επέλεγαν την αυτοκτονία όταν έχαναν την τιμή τους, το ίδιο έπραξε και ο Αίαντας το Τελαμωνιος όταν έκανε ένα σοβαρό λάθος, επέλεξε να φύγει αυτοθελητα από την ζωή, παρά να ζει ζων ατιμασμένη και να τον κοροϊδεύουν όλοι.

Εμείς δεν σου ζητούμε να χαρακωθείς ούτε να αυτοκτονήσεις, κάτσε και σκέψου, ίσως να είναι είναι πρώτη φορά στην ζωή σου που θα το κανείς σοβαρά και υπεύθυνα, αλλά θα ωφεληθείς αν το πράξεις.







Κοιτά τώρα πως την έπαθες : ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΆΛΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΚΑ

Το πιο μεγάλο απ' όλα τα κακά είναι έμφυτο στις περισσότερες ψυχές των ανθρώπων, κι ο καθένας τους το συγχωρεί στον εαυτό του και δεν προσπαθεί να βρει κανένα μέσο για να ξεφύγει απ' αυτό. Είναι αυτό που λένε ότι κάθε άνθρωπος είναι από τη φύση του φίλαυτος και ότι είναι δικαιολογημένο να είναι τέτοιος. Στην πραγματικότητα όμως, η υπερβολική αγάπη για τον εαυτό μας γίνεται πάντοτε η αιτία όλων των σφαλμάτων. Αυτος που αγαπα τυφλωνεται από αυτό που αγαπα, ώστε να κρίνει κακώς τα δίκαια και τα καλά και τα ωραία, επειδή νομίζει ότι πρέπει να τιμά περισσότερο την ατομικότητά του από την αλήθεια. Εκείνος όμως που φιλοδοξεί τουλάχιστο να γίνει μεγάλος δεν πρέπει να υπεραγαπά ούτε τον εαυτό του, ούτε τα δικά του, αλλά τα δίκαια, είτε έτυχε να τα πράξει ο ίδιος, είτε κάποιος άλλος.

ΠΛΑΤΩΝ – ΝΟΜΟΙ



Μην αγαπάς αυτό που είσαι,
Αλλά αυτό που μπορείς να γίνεις.


Δον Κιχώτης – Θερβάντες

Η πορεία του Δον Κιχώτη είναι η πορεία του ανθρώπου για την ανάκτηση της Ψυχής του. Ο δρόμος, όπως στον μύθο, είναι γεμάτος γίγαντες, δαίμονες, δράκους και πονηρούς ανθρώπους που λεηλατούν τη χώρα. Στα μάτια του ήρωά μας είναι έτσι. Στα μάτια των πολλών που ακολουθούν την εύκολη οδό, ο Κιχώτης είναι ένας αλλοπαρμένος και ονειροβάτης.

Ο δρόμος του Ιππότη είναι ένας δρόμος βούλησης και αποφασιστικότητας. Η σκέψη μπαίνει στην άκρη και αντικαθίσταται με την φρόνηση. Χρειάζεται τόλμη, αντοχή στις κακουχίες και τους χλευασμούς, σκληρότητα, σταθερότητα αλλά και ετοιμότητα και ευελιξία.

Όσο και να προσπαθούν να το κάνει να αλλάξει μυαλά οι ΄΄καθώς πρέπει΄΄ άνθρωποι του χωριού τόσο αυτός εφευρίσκει ιδέες να τους ξεφεύγει και να επιτελεί το καθήκον του. Αγέρωχος, ονειροπόλος, επιβεβαιωμένος μπροστά στα πειράγματα των αδαών και των χυδαίων. Βαδίζει το δρόμο προς τα αστέρια, λαμπρό παράδειγμα Βούλησης για την ανθρωπότητα.

Ο ήρωας είναι εκείνος που δίνοντας την μάχη με το σκότος βγαίνει πάντα ο τελικός νικητής, προάγγελος μιας νέας τάξης πραγμάτων που ακολουθεί κάθε Μεσαίωνα. Νικά τις δυνάμεις του χάους που τον δοκίμασαν και καταλύει το υπάρχον φθαρμένο και παρεικμασμένο σύστημα. Οργανώνει το χάος, κοσμοποιεί και θεσμοποιεί το νέο Νόμο και τη νέα τάξη πραγμάτων.

Η αγάπη του Δον Κιχώτη για την Ντάμα του, την Δουλτσινεα και η αποφασιστικότητα του στον πόλεμο της ύλης με το πνεύμα, ας δώσει το στίγμα στον σύγχρονο τεχνοκράτη άνθρωπο, για τον δρόμο που έχει να βαδίσει στη σκάλα της εξέλιξης







Εσύ Ρεχακελ, και κάθε άνθρωπος που θέλει με μια σχετική επάρκεια να λέγεται άνθρωπος θα πρέπει να το φτιάξει αυτό, να αγαπήσεις και να υποστηρίξεις τα δίκαια. Γιατί τον θάνατο κανένας δεν φοβάται που δεν είναι ανόητος και άνανδρος, την αδικία όμως να φοβάται. Γιατί είναι η μεγαλύτερη από όλες τις συμφορές να μεταβεί κάποιος στον αδη και να έχει την Ψυχή του γεμάτη αδικήματα. Ως γνωστό και εκείνη την εποχή οι Έλληνες πίστευαν στη μεταθανάτια ζωή, και μάλιστα πίστευαν ότι θα κριθούν στον κάτω κόσμο από δικαστές, που και στην ζωή τους αριστεύσαν, στο δικαστήριο του Άδη δίκαζαν, ο βασιλιάς της Κρήτης, Μίνωας, ο αδελφός του Ραδάμανθυς και ο Αιακός, που έκριναν τις πράξεις του νεκρού στη ζωή.

Τα παραπάνω λόγια είναι του Σωκράτη και μας τα μεταφέρει ο Πλάτωνας στο βιβλίο του ΓΟΡΓΙΑΣ



Εικόνα από την αίθουσα του θρόνου του Βασιλιά Μίνωα στην Κρητη


Το νου σου Ρεχαγκελ, Μερκελ και όλοι εσείς οι καλοί άνθρωποι, σας επισείουμε την προσοχή, όχι μόνο σε σας, αλλά σε κάθε άνθρωπο, ισως οι Κρητικοί κρατούν τα σκήπτρα και στον Αδη, και εκεί δεν πιάνουν κολπάκια και λαδώματα, οι Κρητικοί είναι αδέκαστοι, δεν αστειεύονται και δεν κάνουν χάρες, Δεν βλέπουν αξιώματα και γαλόνια εκεί, ούτε περιουσίες και χρυσό, ο καθένας στέκει γυμνός απέναντι τους, ο καθένας και οι πράξεις του. Και οι ποινές κρατούν αιώνες, χιλιετηρίδες τιμωρίας για τους ένοχους, και όπως συνηθίζει να λέει μετά τα δεύτερα μεσάνυχτα ο Μανουάλις <Η ΚΑΤΣΙΚΑ ΔΕΝ ΜΑΣΑΕΙ ΤΑΡΑΜΑ>.

Μάθε και κατι που μαλλων δεν ξερεις, όχι μονο εσυ, αλλά και πολλοι αλλοι : Οι Μινωίτες Κρήτες ήσαν εκείνοι που πρώτοι πάτησαν το πόδι τους στο Νορντ Φρίσλαντ της νυν Γερμανίας. Κι αυτό συνέβη κατά το 1300 π.Χ.
Την παραπάνω ανακοίνωση έκανε ο καθηγητής Εθνολογίας και Ιστορίας του Πολιτισμού Hans – Peter Dorr (Χανς Πέτερ Ντυρ), τον Απρίλιο του 2008

Ενώ ερευνούν την πολύ πιθανή περίπτωση η Βιέννη να πήρε το όνομα της από την Βιάννου της Κρήτης, όταν άποικοι εκ της Μεγαλονήσου συνέπτυξαν πρώτοι στην θέση της εμπορικό οικισμό.



Οι δικοί μας άρχοντες δεν μας εκπροσωπούν επάξια θα λέγαμε, και δεν είναι και υπερβολή να πούμε ότι είναι υποχωρητικοί σε βαθμό που αγγίζει τα όρια της προδοσίας, δεν εκφράζουν την θέληση και βούληση του λαού μας, και αν το ψάξεις λίγο θα το δεις, πριν λίγες μέρες είχαμε παρελάσεις σε όλη την επικράτεια, γιορτάζοντας την απελευθέρωση μας από τους Τούρκους και οι άρχοντες αποκλειόμενοι με ισχυρότατα αστυνομικά μέτρα, παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις, το ίδιο γίνεται τα τελευταία 3 χρόνια που άρχισε αυτή η ιστορία, που κατά πολλούς ήταν σχεδιασμένη από τους δικούς σου, και τους δικούς μας εκ των προτέρων, οι άρχοντες μας κυκλοφορούν με συνοδεία πάνοπλων αστυνομικών πια, (αν συνεχίσουν λίγο ακόμα αυτήν την στάση, θα αναγκαστούν να μετακινούνται με τανκς και ο στρατός θα τους φυλαει) μιας και έχουν φέρει όλους εμάς σε κατάσταση παροξυσμού με την συνεχόμενη δουλικότητα - υποχωρητικότατα τους και θέλουμε να τους τραβήξουμε τα αυτάκια, και να τους μιλήσουμε ψιθυριστά μπας και μας ακούσουν μια φορά, με λόγια αγάπης, όπως τα ζευγάρια που αγαπιούνται και καμία φορά τσακώνετε, τους αγαπάμε τους το λέμε και από αυτές εδώ τις γραμμές, να τους πούμε, είναι αίμα μας και αυτοί, αλλά έχουν πάρει τον κατήφορο, γιατί από μακριά δεν ακούν και δεν βλέπουν φαίνεται τίποτα πέρα από τη μύτη τους και τα προσωπικά τους μόνο συμφέροντα.





Την Ελλάδα δεν την εκφράζουν οι σημερινοί κυβερν'ωντες, (δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει βέβαια αυτό), και να σου πούμε και ένα ποδοσφαιρικό σύνθημα, μιας και στα γήπεδα που συχνάζεις τα ξέρεις καλά αυτά, εμείς εδώ στην Ελλάδα όταν μια ομάδα έχει εγκαταλειφθεί από τον πρόεδρο της, η οι φίλαθλοι της κρίνουν ότι ο πρόεδρος κάνει λανθασμένες επιλογές *επιτίθενται* με συνθήματα, όπως π.χ Ο Π.Α.Ο, η Ο ΘΡΥΛΟΣ (έχουν ακουστεί και οι δυο εκδοχές ισως και περισσοτερες) ανήκει στον λαό του, και όχι στον που…τη τον πρόεδρο του, ένα ανάλογο σύνθημα λέμε και εμείς από τα Λευκά Όρη, -- Η Ελλάδα ανήκει στον λαό της και όχι στον πο….η τον πρόεδρο της.—





Ο Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε (γερμ. Friedrich Wilhelm Nietzsche) που εικον'ιζεται στην παραπανω φωτογραφία, κάπου κατηγορώντας εσάς τους Γερμανούς λέει μεταξύ άλλων :


Στοιχίζει ακριβά το να αποκτάς δύναμη: η δύναμη αποβλακώνει.


Οι Γερμανοί αποβλακώθηκαν ηθελημένα εδώ και μια χιλιετία περίπου: πουθενά αλλού δεν έγινε πιο διεφθαρμένη κατάχρηση των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών ναρκωτικών, του αλκοόλ και του χριστιανισμού


Να μάθει κανείς να σκέφτεται: Στα σχολεία μας κανείς δεν έχει πια την παραμικρή ιδέα αυτού του πράγματος.

Αποκτήσατε σαν λαός πάλι δύναμη , προσέξτε μην αιματοκυλίσετε την ανθρωπότητα για μια άλλη μια φορά, δυο φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα τα πράξατε, και για να μη γίνει αυτό βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει, γιατί από ότι φαίνεται τα σχολεία σας είναι χειρότερα από τα δικά μας!! Και η πολλή  μπύρα που πίνετε σας πειράζει και σας αποδιοργανώνει τα συστήματα σας, όπως διέγνωσε ο Νίτσε. Άλλωστε οι αρχαίοι Έλληνες τα είπαν νωρίς αυτά, «Μηδέν άγαν» που αποδίδεται στον Σόλωνα τον νομοθέτη των Αθηνών ο οποίος έζησε το 639 έως το 559 π.Χ. Η λέξη «άγαν» είναι επίρρημα και σημαίνει: λίαν, πάρα πολύ, υπέρμετρα. Το απόφευγμα «μηδέν άγαν» σημαίνει κατά λέξη «καμία υπερβολή» και κατ’ επέκταση εννοεί:


να μην γίνεται κάτι πέραν από το μέτρο (να μην ξεπερνάει τα όρια),


να μην κάνουμε γενικά ακρότητες στην ζωή μας και γενικά εξτρεμισμούς.


να τηρούμε τους κανόνες της σωστής συμπεριφοράς,


να μην κάνουμε γενικά υπερβολές και γενικά πράξεις που ξεφεύγουν προς το χειρότερο από το μέτρο που τηρείται από τους συνανθρώπους μας.

Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν σχετικά:


«τα άκρα βλάπτουν» δηλαδή οι ακρότητες βλάπτουν και μάλιστα όχι μόνον αυτόν που κάνει αυτές τις ακρότητες αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις και τους άλλους.


«παν μέτρο άριστον» δηλαδή θα είναι άριστη η συμπεριφορά σας αν τηρείτε τα μέτρα και δεν υπερβαίνεται τα λογικά όρια)



Δες και κάτι που έχει ενδιαφέρον, είναι μια άποψη - σταθμός, για τον νεοναζισμό και τον φασισμό, πως γεννιέται, πως γιγαντώνετε και υπό ποιες προϋποθέσεις εκδηλώνετε, ενός σημαντικού Έλληνα μουσικού, του Μάνου Χατζηδάκη

http://www.youtube.com/watch?v=4trXM5ZGU90 :
<<Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.....




….Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών………..Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά συμφεροντα…............Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας………...Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο…….Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος”.




Σαν επιβεβαίωση της παραπάνω άποψης παραθέτουμε την στάση ενός πραγματικά και ουσιαστικά, μορφωμένου Γερμανού στρατιώτη κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο, που παρακούοντας τις οδηγίες των ανωτέρων του μέσα στην γενική βαρβαρότητα, έδρασε σαν σκεπτόμενος άνθρωπος, υπακούοντας στην φωνή της συνείδησης του, κάτι που πρέπει να κάνει ο καθένας μας, υπακούοντας στο δίκαιο, το ορθόν, το αγαθόν πρώτιστος, αυτός ο ανώνυμος Γερμανός, πρέπει να γίνει επώνυμος, να τον βρείτε και να τον τιμήσετε όπως του αξίζει, να τον δοξάζετε εσείς, εμείς και όλη η ανθρωπότητα, είναι στα σίγουρα υπόδειγμα και θα πρέπει να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία του κόσμου>>.

http://www.youtube.com/watch?v=XulUwXndIKk

Πραγματικά μορφωμένος ο ανώνυμος Γερμανός, όπως όρισε τον μορφωμένο άνθρωπο ο Ισοκράτης στον Παναθηναϊκό :



ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

1. Πρώτα απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και αντιπαθείς ανθρώπους καλοπροαίρετα

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους

7. Τελικά, αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και τη δόξα τους



Παιδεία ευτυχούσι μεν εστί κόσμος, ατυχούσι δε καταφύγιον.
Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας

μτφρ: η μόρφωση είναι στολίδι γι’ αυτούς που ευτυχούν και καταφύγιο γι’ αυτούς που δυστυχούν.

Εμείς σας απλώνουμε χέρι φιλίας και σας καλούμε άμεσα να συνδράμετε , και εσένα, αλλά και κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να αντιδράσει στις υπέρμετρες αδικίες που γίνονται εις βάρος μας, αλλά και όπου άλλου γίνονται.

«Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σε όσα συμβαίνουν στον κόσμο» Ηράκλειτος





Με τέτοια τερτίπια καλλιεργούμε τα μίση μεταξύ των λαών και όχι την συνεργασία. Χτίζουμε βουνά και  δημιουργουμε εμπόδια εκεί που δεν υπάρχουν. Προσέξτε γιατί όπως μας λέει ο Ευριπίδης : «Όταν ο λαός εξεγείρεται και παραδίνεται στην οργή του, είναι μια φλόγα σφοδρή που μάταια προσπαθεί κανείς να σβήσει.»
Σε καλούμε από τα βουνά της Κρήτης να ηγηθείς μια προσπάθειας πανευρωπαϊκής σαν καλός πρέσβης, όχι να μεσολαβήσεις να πάρουμε την Γερμανική αποζημίωση πολέμου που μας οφείλετε, ούτε το κατοχικό δάνειο που πήρατε και μάλιστα πληρώσατε και μια δόση, μιας και από ότι λένε οι αριθμοί εσείς χρωστάτε περισσότερα από μας, και από ότι φαίνεται τις υποχρεώσεις σας και τις υποσχέσεις σας τις ξεχάσατε μάλλον, αλλά σου το θυμίζουμε και από εδώ. Μαθαίνοντας πρώτα τι συμβαίνει, να επανορθώσεις και να σταθείς στην πλευρά του δίκαιου, όπου και αν βρίσκετε αυτό, μάθε πρώτα για την Θεοφανώ, την Ελληνίδα αριστοκράτισσα που σε αυτήν οφείλεται πολλά, παντρεύτηκε τον Όθωνα Β’ το 972 διάδοχο του θρόνου, γιο του Όθωνα Α’, δούκα της Σαξονίας και βασιλιά της Γερμανίας και Ιταλίας, και οι πηγές αναφέρουν ότι αυτή σας έμαθε πέρα από όλα τα άλλα να τρωτέ με πιρούνια! Μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια, ότι και η Θεοφανώ χρησιμοποιούσε το πιρούνι και ότι το έφερε με την οικοσκευή της στην Γερμανία. Δηλαδή, μπορεί να ειπωθεί ότι η Θεοφανώ εισήγαγε την χρήση του στην Δύση, ακόμη και αν δεν μαρτυρείται άμεσα από τις πηγές. «Τόση ήταν η πολυτέλεια των εθίμων της, ώστε καταφρονούσε ακόμα και να πλένεται με κοινό νερό, αναγκάζοντας τους υπηρέτες της τουναντίον, να συλλέγουν την δροσιά που έπεφτε από τους ουρανούς για να πλένεται σ’ αυτήν. Ούτε καταδέχονταν ν’ αγγίζει την τροφή με τα δάκτυλά της, αλλά διέταζε τους ευνούχους της να την κόβουν σε μικρά κομμάτια, τα οποία παλούκωνε με ένα χρυσό όργανο με δύο δόντια, κι έτσι το έφερνε στο στόμα της. Τα δωμάτιά της είχαν τόσο βαριά ατμόσφαιρα από την χρήση λιβανιού και διαφόρων αρωμάτων, ώστε μου προκαλεί ναυτία και το να μιλώ γι’ αυτά. Petrus Damianus, Institutio monialis XI, PL 145.744. «Αν και άνηκε στο ευαίσθητο φύλο, η μετριοφροσύνη της, η πίστη και ο τρόπος ζωής της ήταν εξαιρετικά, κάτι σπάνιο στην Ελλάδα. Διατηρώντας την μοναρχία του γιού της με ανδρική επιστασία, ήταν πάντα ευμενής και φιλάνθρωπος προς τους νομιμόφρονες, αλλά τρομακτική και νικηφόρα στους ταραχοποιούς. David A. Warner, Ottonian Germany. Αν θέλεις πραγματικά να προσφέρεις πρότεινε να γίνει μια επίσημη αργία σε όλη την Ευρώπη, μια μέρα τιμής για τους ήρωες του Μαραθώνα, για τους ελάχιστους Έλληνες Αθηναίους που αντιστάθηκαν στον Μαραθώνα



απέναντι στις ορδές των Περσών που ήρθαν να κατακτήσουν τα πάντα, οι Έλληνες νίκησαν χάρη στην ανδρεία και το υψηλό ψυχικό τους φρόνημα και έσωσαν κυριολεκτικά την Ευρώπη, δεν θα υπήρχε Ευρώπη Ρεχακελ καθόλου, αν χάναμε την μάχη, και για να δεις το φρόνημα μας, σε εκείνη την επική μάχη πολέμησε και ο αποκαλούμενος πατέρας της τραγωδίας ο Αισχύλος που δοξάστηκε από την Αθήνα όσο λίγοι άνθρωποι, και αυτός ζήτησε να αναγράφει στο τάφο του το παρακάτω :

Ο τάφος του αναγνωρίστηκε από την επιγραφή που υπήρχε στον μνημειακό του χώρο:

«ΑΙΣΧΥΛΟΝ ΕΥΦΟΡΙΩΝΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΝ ΤΟΔΕ ΚΕΥΘΕΙ ΜΝΗΜΑ ΚΑΤΑΦΘΙΜΕΝΟΝ ΠΥΡΟΦΟΡΟΙΟ ΓΕΛΑΣ ΑΛΚΗΝ ΔΙ ΕΥΔΟΚΙΜΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΝ ΑΛΣΟΣ ΑΝ ΕΙΠΟΙ ΚΑΙ ΒΑΘΥΧΑΙΤΗΕΙΣ ΜΗΔΟΣ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΟΣ»
Δηλαδή,

«Αυτό το μνήμα φυλάσσει τον Αισχύλο τον Αθηναίο τον υιό του Ευφορίωνος που έδυσε στον σιτοφόρο Γέλωνα, τη δύναμή του μπορεί να εξιστορήσει το δάσος του Μαραθώνα και ο Πέρσης ο μακρυχαίτης που καλά γνωρίζει».





Οι Έλληνες φίλε Ρεχακελ έχουμε ιδανικά και αξίες από το παρελθών μέχρι και της μέρες μας, δεν πατάμε σε δόξες και δάφνες χαμηλού επιπέδου και το χρέος μας το ξέρουμε καλά, το βλέπεις και στην επιγραφή στον τάφο του Αισχύλου, καμία νύξη για τραγωδία και θέατρο, προηγείται το χρέος για την πατρίδα, η τιμή, και ο αγώνας για την ελευθερία. Ο Αισχύλος θεωρεί ότι η δύναμη του ήταν στην καρδία του πρωτίστως, και κατά δεύτερο στο μυαλό του και στην πένα του, που δημιούργησε με αυτήν μνημεία αθάνατα λόγου, που ο ίδιος χαρακτήρισε αποφάγια μπροστά στα πλούσια εδέσματα του Ομήρου! Εμείς όμως, οι απόγονοι του, τα παιδιά του, θαυμάζουμε αυτήν του την μετριοφροσύνη , που ζητά να συγκριθεί με τον κορυφαίο, τον πρώτο των πρώτων, το πνευματικό Έβερεστ του πλανήτη και μπροστά του νιώθει μικρός, και χαρακτηρίζουμε το έργο του σαν επιδόρπιο ακριβό μετά τα πλούσιο δείπνο του Ομήρου.

Θαύμασε φίλε Ρεχαγκελ και οι καλοί σου φίλοι δυο από τις πολλές σκέψεις, που μας άφησε παρακαταθήκες αυτός ο μεγάλος σε όλα του Έλληνας άνδρας … ίσως σας βοηθήσουν να ενεργοποιήσετε προς την σωστή κατεύθυνση το μυαλό σας και κερδίσετε και εσείς πρωτίστως, και όλοι οι άλλοι που διαφεντεύεται τις τύχες τους.

«Η ισχυρογνωμοσύνη που δεν συνοδεύεται από φρόνηση, αξίζει λιγότερο κι απ' το μηδέν.»

«Η δικαιοσύνη λάμπει και μέσα σε φτωχόσπιτα που καπνίζουν και τιμά τους ευσεβείς. Περιφρονεί τη ζωηρόχρωμη αναλαμπή του χρυσού που αποκτήθηκε από λερωμένα χέρια, γιατί είναι συνηθισμένη να πάει κοντά στην αγιότητα και όχι να υποκλίνεται μπροστά στα πλούτη, και κρίνει ανάλογα κάθε πράξη.»
Ενώ ο άλλος μεγάλος της τραγωδίας Ευριπίδης μας είπε *Δεν έχει να φοβάται η χώρα από το Λαό , αλλά από αυτούς που κυβερνούν* .



Φίλε Ρεχακελ αν δυσκολεύεσαι εκεί που είσαι, έλα εδώ, παράτα όλα και έλα στην Κρήτη, να ανεβούμε στα βουνά μας να περπατήσουμε, πάρε τους φίλους σου, όλους τους κάλους ανθρώπους και ελάτε κατά εδώ, να φυσήξει ο καθαρός αέρας στις καρδιές και στα μυαλά σας, να ανοίξει το πνεύμα σας, από την κορυφή του Ψηλορείτη διακρίνετε η Σαντορίνη, έλα να πάμε για καφέ στα δυο μεγαλύτερα καφενεία του κόσμου, το ένα είναι στα Ανώγεια, είναι καφενές 3Χ3 και χωράνε όλοι οι καλοί του κόσμου, κερνά καφέδες, ρακή, ρυζόγαλο, και ό,τι έχει το ψυγείο της η αδερφούλα του Νίκου του Ξυλούρη, η Ζουμπουλία, είναι τα πατρικό σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Νίκος, έλα να προσκυνήσεις τα Ιερά χώματα του Ψηλορείτη, να σε πάμε στον Ιδαίον Άντρο, εκεί που λέει ο μύθος ότι γεννήθηκε ο Δίας, εκεί που ενώθηκε ερωτικά με την Ευρώπη και γέννησε τους 3 γιους του, να αποθέσεις φόρο τιμής στους λεβέντες που γεννά το Κρητικό χώμα.



Αριστερά διακρίνεται η Ζουμπουλια Ξυλούρη, δεξιά μια παιδική της φίλη, η Ειρήνη, ενώ στο κέντρο διακρίνεται μια θαμώνας-προσκυνήτρια


Αν είσαι τυχερός ίσως πετύχεις στην αυλίτσα τον αδελφό του Νίκου, τον Ψαραντώνη να παίζει λύρα μοναχός κάτω από τα πλατάνια, θα δεις τα πλατάνια να σκύβουν και προσπαθούν να τον αγκαλιάσουν εκφράζοντας την αγαλλίαση και την συγκίνηση τους στο πρόσωπο αυτού του μυθικού άνδρα, άξιο απόγονο του Δια και του Μίνωα.

Δείτε τον Ψαραντώνη σαν ένα διάδρομο προς το μουσικό παρελθόν της αρχέγονης Ελλάδας.

http://www.youtube.com/watch?v=DxN_ArzvsPQ

Τί νότα βγάζει ο αγέρας; Τί νότα βγάζει η πέτρα; Τι νότες βγάζει η σιωπή; Κάποια πράγματα δεν υπόκειντο σε νότες... Έτσι είναι και ο Ψαραντώνης... Και στο κάτω κάτω δεν είμαι μουσικός αλλά όλοι εσείς οι μουσικοί για πείτε μου για ποιο λόγο δημιουργήθηκε η μουσική;; Νομίζω ότι για να αγαλλιάζει και να ταράζει το μυαλό και την ψυχή του ανθρώπου. Και εμένα στην ψυχή μου το καταφέρνει καλύτερα ο Ψαραντώνης αυτό το πράγμα. Κριτικοί μουσικής παγκοσμίως αναγνωρίζουν τον αρχέγονο αέρα που φυσάει ο Ψαραντώνης.

Και σε αυτό το σημείο θα θυμηθούμε τον άλλο μεγάλο συμπατριώτη σου, μέσα από μια φράση του για την φιλία, που έχει διαχρονική αξία και μοιάζει με την άποψη του Διογένη του κυνικού που έλεγε << ότι διαφέρει από τα άλλα σκυλιά επειδή δεν δαγκώνει τους εχθρούς αλλά τους φίλους, με σκοπό να τους σώσει>>

Ο Ρίλκε πιο κομψά λέει για την φιλία : Είναι ένα από τα πλέον απόλυτα καθήκοντα της φιλίας: να είναι κανείς καθαρός στο Όχι του, όταν δεν τον κατακλύζει το απόλυτο Ναι.
Τις επιγνώσεις μας τις αποκτούμε πάντα εκ των υστέρων.
Πρέπει να κάνει κανείς μέτρο της ζωής του τη μέγιστη δυνατότητα που φέρει εντός του. Διότι η ζωή μας είναι μεγάλη, και χωρά μέσα της τόσο μέλλον, όσο εμείς μπορούμε να κουβαλήσουμε.




 ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ

Δεν υπάρχει χειρότερη φυλακή απ’ το φόβο να μην πληγώσουμε κάποιον που μας αγαπά.

ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ «Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΡΙΛΚΕ»

Πάνω σε αυτές τις απόψεις κινούμαστε, και αν σε στεναχωρούμε λίγο, εσένα και τους καλούς σου φίλους, ο σκοπός μας είναι καλός, επειδή σας συμπαθούμε και έχουμε καλά αισθήματα για σας, κάναμε τον κόπο να απαντήσουμε με τόσο μακροσκελή κείμενο που για να δημιουργηθεί χρειάστηκε αρκετός χρόνος και κόπος.





O Διογένης ζητά από τον Μέγα Αλέξανδρο να φύγει από μπροστά του γιατί του κρύβει τον ήλιο, όταν ο Μακεδόνας στρατηλάτης τον ρώτησε τη δώρο θέλει να του προσφέρει.



Όλοι καλοί είστε Ρεχακελ, και εσύ καλός είσαι, και η Μερκελ, και ο Φουχτελ και ο Σόιμπλε, και όλοι οι άλλοι που αποτελούν την παρέα σας, αλλά και όλος ο κόσμος, μας το είπε ο δικός μας αυτό, ο Σωκράτης, ο φιλόσοφος που κατέβασε την φιλοσοφία από τα ουράνια στον άνθρωπο, το μεγαλύτερο πνεύμα της ανθρωπότητας, μας είπε επί λέξη τα εξής : *ΟΥΔΕΙΣ ΕΚΩΝ ΚΑΚΟΣ* . Δηλαδή δεν είναι κανείς κακός με τη θέλησή του

Αγγλικά: no one is voluntarily wicked -Γαλλικά: personne ne fait du mal de son plein gré

Φράση του Σωκράτη, με την οποία εκδηλώνεται η πεποίθηση ότι κανένας άνθρωπος δεν πράττει το κακό με τη θέλησή του, υπό την έννοια ότι κανείς ενώ γνωρίζει ότι κάτι είναι κακό δεν το πράττει. Αν, κατά τον Σωκράτη, πράττουμε το κακό, είναι διότι εκείνη τη στιγμή πιστεύουμε πως κάνουμε κάτι το αγαθό. Πώς λοιπόν κάποιος μπορεί να σταματήσει να πράττει το κακό; Τι είναι αυτό που θα τον οδηγήσει στην επιλογή του καλού; Ο Σωκράτης υποστήριζε ότι μόνο με τη γνώση του πραγματικά καλού και του πραγματικά κακού (άποψη που συνδέεται με την ιδέα της ύπαρξης μιας αντικειμενικής αλήθειας μπορεί να αποφεύγει κανείς το κακό, αναγνωρίζοντας τη γνώση αυτή ως αρετή.



εικονίζεται  ο Σωκράτης να τραβά τον Αλκιβιάδη, προσπαθώντας να του διδάξει τα άριστα, που ήταν επιρρεπής στις ηδονές, μιας και ήταν και πανέμορφος. Του ζωγράφου Sensual Pleasure.



Ενώ ο Σωκράτης στον διάλογο που μας μεταφέρει ο Πλάτων "Αλκιβιάδης Μείζων, ή περί ανθρώπου φύσεως, μαιευτικός" μας λέει τα παρακάτω μέσα από έναν εκτενή διάλογο με τον μελλοντικό κυβερνήτη των Αθηναίων, τον άνθρωπο που λάτρεψε η Αθήνα σαν θεό, αλλά και μίσησε σαν τον χειρότερο εχθρό της, λόγο του αλλοπρόσαλλου χαρακτήρα του, που αν άκουγε λίγο τον Σωκράτη είχε την δυνατότητα και τα προσόντα το όνομα του να ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα από την ιστορία, μιας και είχε την ευλογία να έχει κοντά του τον σοφότερο όλων: Κάθε τι που είναι δίκαιο είναι ωφέλιμο, καθετί που είναι ωραίο είναι ωφέλιμο, οπότε καθετί που είναι δίκαιο είναι και ωφέλιμο.

Καθένας που βρίσκεται σε ωραία κατάσταση είναι και σε καλή, καθένας που βρίσκεται σε καλή κατάσταση είναι ευτυχής, είναι ευτυχής επειδή έχει αγαθά (υλικά και πνευματικά) και αυτά τα απόκτησε λόγο της καλής και ωραίας κατάστασης. Το να είναι κάποιος σε καλή κατάσταση είναι καλόν και αγαθόν.

Τα καλά συμφέρουν, όσοι πράττουν δίκαια, αναγκαία πράττουν ωραία, και όσοι πράττουν ωραία, πράττουν καλά. Και τα καλά συμφέρουν, οπότε τα δίκαια είναι τα συμφέροντα. Αναγκάζοντας τον νεαρό Αλκιβιάδη να συμφωνήσει, ομολογώντας ότι η άγνοια είναι η αιτία όλων των κακών, (μια άγνοια όμως που δεν την γνωρίζουμε, και λανθασμένα πιστεύουμε ότι ξέρουμε πράγματα που δεν ξέρουμε) αφού εξαιτίας της, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, όχι μόνο πράττουμε τα χειρότερα για τους εαυτούς μας, αλλά ευχόμενα για τους εαυτούς μας τα μεγαλύτερα κακά. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη κατάρα, και όχι ευχή.
Καταλήγοντας ο Σωκράτης αναφέρει ότι η απόκτηση άλλων γνώσεων χωρίς την γνώση στου καλού, λίγες φορές ωφελεί, ενώ τις περισσότερες βλάπτει τον έχοντα αυτή την γνώση. Οι περισσότεροι άνθρωποι, μην έχοντας αντίληψη αυτής της άγνοιας, και νομίζοντας ότι ξέρουν, έχουν σαν έχουν σαν αποτέλεσμα να βλάπτονται οι ίδιοι, να βλάπτουν τους γύρω τους ανθρώπους, τους λαούς τους αν κυβερνούν, το ζωικό βασίλειο, το φυτικό και τον πλανήτη, έτσι εξηγείται με σαφήνεια η τρομερή καταστροφή που έχει προκληθεί στον πλανήτη, στην ατμόσφαιρα, και στην χλωρίδα και πανίδα.

Ολοκληρώνοντας ο φιλόσοφος μας συμβουλεύει ότι πρέπει μια ψυχή η οποία πρόκειται ζήσει, αυτήν την γνώση (του καλού) να την κρατά σφικτά, όπως ακριβώς ο άρρωστος τον γιατρό, διότι χωρίς αυτήν την γνώση, όσο περισσότερο βοηθήσει η τύχη ως προς την απόκτηση χρημάτων, ή δύναμης, τόσο μεγαλύτερα σφάλματα θα κάνει. Ενώ όποιος αποκτήσει πολυμάθεια και πολυτεχνεία και είναι στερημένος της γνώσης του καλού, θα είναι σαν να βρίσκεται σε πέλαγος χωρίς κυβερνήτη.

Ο Διονύσιος Σολωμός στο αξεπέραστο έργο του, που δεν είναι ευρέως γνωστό για άγνωστους λόγους ** Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΣ** μας λέει τα παρακάτω στην εισαγωγή του έργου, για το θέμα που μας απασχολεί :





Εγώ Διονύσιος Ιερομόναχος, κάτοικος στο ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου, για να περιγράψω ό,τι στοχάζουμαι λέγω:

Ό,τι εγύριζα από το μοναστήρι του Άγιου Διονυσίου, οπού είχα πάει για να μιλήσω με έναν καλόγερο, για κάτι υπόθεσες ψυχικές.

Και ήτανε καλοκαίρι, και ήταν ή ώρα οπού θολώνουνε τα νερά, και είχα φθάσει στα Τρία Πηγάδια, και ήταν εκεί τριγύρου ή γη όλο νερά, γιατί πάνε οι γυναίκες και συχνοβγάνουνε.

Εσταμάτησα σε ένα από τα Τρία Πηγάδια, και απιθώνοντας τα χέρια μου στο φιλιατρό (στόμιο) του πηγαδιού έσκυψα να ιδώ αν ήτουν πολύ νερό.

Και το είδα ως τη μέση γιομάτο και είπα: Δόξα σοι ο Θεός.

Γλυκιά η δροσιά που στέρνει για τα σπλάχνα του ανθρώπου το καλοκαίρι, μεγάλα τα έργα του και μεγάλη ή αφχαριστία του άνθρώπου.

Και οι δίκαιοι κατά τη θεία Γραφή πόσοι είναι; Και συλλογίζοντας αυτό επαίξανε τα μάτια μου στα χέρια μου οπού ήτανε απιθωμένα στο φιλιατρό.

Και θέλοντας να μετρήσω με τα δάχτυλα τους δίκαιους, ασήκωσα από το φιλιατρό το χέρι μου το ζερβί, και κοιτώντας τα δάχτυλα του δεξιού είπα: Τάχα να είναι πολλά;

Και αρχίνησα και εσύγκρενα τον αριθμό των δικαίων οπού εγνώριζα με αυτά τα πέντε δάχτυλα, και βρίσκοντας πως ετούτα επερισσεύανε ελιγόστεψα το δάχτυλο το λιανό, κρύβοντας το ανάμεσα στο φιλιατρό και στην απαλάμη μου.

Και έστεκα και εθεωρούσα τα τέσσερα δάχτυλα για πολληώρα, και αιστάνθηκα μεγάλη λαχτάρα, γιατί είδα πως ήμουνα στενεμένος να λιγοστέψω, και κοντά στο λιανό μου δάχτυλο, έβαλα το σιμοτινό του στην ίδια θέση.

Εμνέσκανε το λοιπόν από κάτου από τα μάτια μου τα τρία δάχτυλα μοναχά, και τα εχτυπούσα ανήσυχα απάνου στο φιλιατρό για να βοηθήσω, το νου μου να εύρει κάνε τρεις δίκαιους.

Αλλά επειδή αρχινήσανε τα σωθικά μου να τρέμουνε σαν τη θάλασσα που δεν ησυχάζει ποτέ,

ασήκωσα τα τρία μου έρμα δάχτυλα και έκαμα το σταυρό μου.

Έπειτα θέλοντας να αριθμήσω τους αδίκους, έχωσα το ένα χέρι μες στην τσέπη του ράσου μου και το άλλο ανάμεσα στο ζωνάρι μου, γιατί εκατάλαβα, αλίμονον! πως τα δάχτυλα δεν εχρειαζόντανε ολότελα.

Και ο νους μου εζαλίστηκε από το μεγάλον αριθμό· όμως με παρηγορούσε το να βλέπω πως καθένας κάτι καλό είχε απάνου του.

Οπότε βάση αυτά που μας λέει ο Σολωμός δεν είδε κανένα πραγματικά καλό, αυτό πολύ λέμε άριστο άνθρωπο. Είχαμε θανατώσει πρώτα τον Σωκράτη, ο Αριστοτέλης την γλίτωσε στο πάρα πέντε, τον Χριστό, τον είχαμε σταυρώσει, και κάθε άλλον μεγάλο, γιατί δεν αντέχουμε βέβαια τον πραγματικά καλό άνθρωπο, που πέρα από την απλή καλοσύνη έχει αρετές, ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου και το συμφέρων του συνόλου θεωρεί και συμφέρων δικό του, κάτι τέτοιους άνδρες τους τελειώνουμε με συνοπτικές διαδικασίες ειδικά αν μιλούν κιόλας, αν παρεμβαίνουν, φαίνεται ότι χαλούν την πιάτσα όπως λέει ο λαός στις διάφορες μορφές των εξουσιών, αυτά μας λέει και ο Σολωμός, οπότε πορευόμαστε και συμβιβαζόμαστε με το …ότι κάτι καλό έχει ο καθένας μας .


Ενώ ο Νίτσε στο ίδιο μήκος κύματος είπε στον Ζαρατούστρα του: ότι οι άνθρωποι ονόμασαν Θεό ό,τι τους αντιστεκόταν και τους προκαλούσε πόνο : κι αληθινά στην λατρεία τους υπήρχε πολύς ηρωισμός! Και δεν έμαθαν άλλον τρόπο να αγαπούν τον Θεό τους, παρά μόνο καρφώνοντας τον άνθρωπο στον σταυρό!

Τα φριχτότερα εγκλήματα γίναν υπέρ του Θεού κ' υπηρέτησαν το Διάβολο, υπέρ του Δικαίου κ' υπηρέτησαν το Άδικο, χάριν της «γλυκυτάτης» Ελευθερίας, του υπάτου Καλού, κ' υπηρέτησαν την πικρότερη Δουλεία, το ύπατο Κακό !.. Αύριο, θα γίνουν υπέρ της Ανθρωπότητος, και θα εξαφανίσουν και τα τελευταία ίχνη ανθρωπιάς. Μεθαύριο, χάριν της Μεγαλειοτάτης Επιστήμης και θ' απανθρωπέψουν και τους ρέστους εγκεφάλους. Αντιμεθαύριο..- δεν έχει αντιμεθαύριο !
Ηρακλής Αποστολίδης, "Ενάριθμα"



Άλλωστε εμείς οι Έλληνες αν μελετήσεις και λίγο τι είπε για μας ο πρόγονος σου ο Μάρτιν Χάιντεγκερ (Martin Heidegger) Μια προσέγγιση του μεγάλου ανθρώπου, μια μεγάλη ανθρώπινη προσωπικότητα δεν μπορεί να μπει σε καλούπια, ο πραγματικά μεγάλος άνθρωπος άλλωστε δεν μπορεί να γίνει κατανοητός από μικρότερους… όταν οι άλλοι προσπαθούν να περιγράψουν μια μεγάλη προσωπικότητα, η τα χαρακτηριστικά ενός πλήθους ανθρώπων που είναι αξιοθαύμαστοι. Οποτε η παλαμοκροτουν, η κατηγορουν αυτό που τους ξεπερνα.

οι Έλληνες ήσαν περισσότερο απαισιόδοξοι από όσο ένας απαισιόδοξος μπορεί να είναι. Ήσαν όμως και περισσότερο αισιόδοξοι από κάθε αισιόδοξο. Η ιστορική τους ύπαρξη ευρίσκεται πέραν της αισιοδοξίας και της απαισιοδοξίας».
τέτοιες αποτιμήσεις δεν έχουν σχέση με την Ελληνική ύπαρξη.

Από ότι βλέπεις μας τοποθετεί πέρα από αυτό που λέμε καλό κα κακό, πέρα από το αισιόδοξο και το απαισιόδοξο, μια κατηγορία από μόνοι  μας. Εραστές του ωραίου, του κάλλους, του δίκαιου, του αγαθού, του άριστου.

Ενώ ο Φώτος Πολίτης, ένας σύγχρονος σημαντικός Έλληνας μας είπε τα εξής στο ίδιο μήκος κύματος : **οι περισσότεροι άνθρωποι νοθεύουν το ατίμητο δώρο της υπάρξεως τους με το να γίνονται εθελόδουλοι. Πολλοί βαριούνται να γυμνάσουν το σώμα τους, κι ακόμη περισσότεροι παραμελούν την άσκηση της σκέψης και της ψυχής.

Γιατί δεν είναι απλό πράγμα να ζεις για να γνωρίζεις.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να φέρνεις κάθε μέρα σε κριτήριο αυστηρό τον εαυτό σου, τις ιδεολογίες σου, τα αισθήματα σου, να χτυπάς τρυφερότητες και να αρνείσαι ελπίδες.

Και μόνο όταν το κατορθώνεις αυτό, είσαι άξιος να νιώσεις την ανθρωπιά σου, να πιστέψεις στον άνθρωπο και να συμπαθήσεις τον διπλανό σου.

Και μόνο τότε είσαι άξιος και ικανός να δημιουργήσεις πολιτεία.**


Η Κοιμωμένη του Γιαννούλη Χαλεπά


Πολλοί λένε ότι η Ελλάδα είναι οι αρχαίοι πρόγονοι μας, και εμείς οι νεοέλληνες δεν αξίζουμε τίποτα και δεν έχουμε προσφέρει στην ανθρωπότητα, αυτό είναι λέμε εκ του πονηρού, προσπαθούν εσκεμμένα να μας μειώσουν, και να αποκρύψουν τις δημιουργίες μας από όλο τον κόσμο, και παραθέτουμε μερικά ονόματα και επιφανών νεοελλήνων για του λόγου το αληθές : στον τομέα της ιατρικής έχουμε τον Παπανικολάου με το διάσημο τεστ ΠΑΠ που προλαμβάνει στα πρώτα σταδία καρκίνους στις γυναίκες, τον Καραθοδωρη δάσκαλο του Αϊνστάιν που σε αυτόν οφείλει όπως ο Αϊνστάιν ομολόγησε τις ανακαλύψεις του.

τον Γιαννούλη Χαλεπά που ειδικά στην ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ με την σμιλα του έδωσε γλυπτά εφάμιλλης αξίας με τους προγόνους μας , σαν γνήσιος απόγονος του Πραξιτέλη, στα πνευματικά τώρα και στην ποίηση η Ελλάδα έδωσε από το 1821 μέχρι τώρα μορφές και έργα ανυπολογίστου αξίας, με πρώτο και καλυτερο τον Διονύσιο Σολωμό http://www.youtube.com/watch?v=aYdIzTnjRnY , τον Άγιο των Ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη
http://www.youtube.com/watch?v=-rFQ6RnQLXA,



'' Η αργία εγέννησε την πενίαν(φτωχια). Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου '', λέει ο Παπαδιαμάντης.
τον στρατηγό μας Μακρυγιάννη που με τα περίφημα απομνημονεύματα του, μας χάρισε και στα γράμματα ένα μνημείο ακατάληπτο, πέρα από την παρουσία του στις επάλξεις και την πρώτη γραμμή στον υπέρ πάντων αγώνα

http://www.youtube.com/watch?v=P55hvanZvUc,

τον μέγιστο Γεώργιο Βιζυηνό που με τα 4 αριστουργήματα του( διηγήματα του), μας *πέταξε* την σκέψη μας στα 4 σημεία του ορίζοντα


http://www.youtube.com/watch?v=5M6SeUEM1iU

, τον ανεπανάληπτο Κωνσταντίνο Καβάφη

http://www.youtube.com/watch?v=TS905qBqv98 ,

τον Κωστή Παλαμά που εκτός από μερικά πολύ σπουδαία ποιήματα που έραψε, έγραψε το καταπληκτικό : *Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα*

http://www.youtube.com/watch?v=G53l53EWmRE

, τον άφθαστο Κώστα Καρυωτάκη, που έγραψε με το αίμα του, και ως γνωστό το αίμα είναι πνεύμα
http://www.youtube.com/watch?v=ztKgfBYEvXk ,

Κωστα Καρυωτακης- Μαρια Πολυδουρη


τον πελώριο Κώστα Βάρναλη http://www.youtube.com/watch?v=v018Oz-brfU, που μας χάρισε στιγμές ανεπανάληπτες με την πένα του,
https://www.youtube.com/watch?v=t4362_dEt4c

http://www.youtube.com/watch?v=517B9_paveM

τον μεθυστικό Νικηφόρο Βρεττάκο
http://www.youtube.com/watch?v=7oDGyphrKzQ


με την ποίηση του που χαϊδεύει ψυχές, τον Ελύτη που με τις λέξεις ζωγραφίζει τα ακρογιαλιά του Ομήρου
http://www.youtube.com/watch?v=xYjohELUfcw,

τον Νίκο Καζαντζάκη που με τον Καπεταν Μιχάλη (Ελευθερία η θάνατος), και τον Ζορμπά απογείωσε την Κρήτη με το πρώτο του βιβλίο, ενώ με το δεύτερο τον Έλληνα, και γνώρισε τους συγχρόνους Κρητικούς στον κόσμο και τους έκανε κτήμα του κάθε ενός http://www.youtube.com/watch?v=MksvieeIqT4 ,

τον ογκόλιθο των γραμμάτων Ρενο Αποστολίδη, με την τρομερή του πένα που ακόνιζε στην μεγάλη καρδία του http://www.youtube.com/watch?v=BB8rpS7G72k και της προσωπικής ακεραίας και ανέντακτης ζωής, όπως συνήθιζε να μας λέει ότι " Με το διαμάντι μιας συνείδησης προσωπικής τα πάντα σκίζεις! http://www.youtube.com/watch?v=5FpJGJC8LE8, στο μήνυμα του προς όλους εμάς έλεγε τα εξής : Ἀπευθύνομαι στὴν καρδιὰ μόνο νέων, καὶ τοὺς βεβαιώνω μὲ τὸ λόγο τῆς τιμῆς μου: Μορφώστε τοὺς ἑαυτούς σας σὲ πνεῦμα κ' ἐλευθερία, γιατὶ κανείς καὶ τίποτε ἀπ' τὸν κόσμο ποὺ σᾶς περιβάλλει τρομερὰ σκευωρημένος δὲν θὰ σᾶς μορφώσῃ σὲ πνεῦμα κ' ἐλευθερία ! Μορφώστε τοὺς ἑαυτούς σας σὲ ὄργανα ποιότητας, γιατὶ τὸ γράδο τῆς ποιότητας κατέβηκε στὸ μηδέν, κ' ἡ ποιότητα εἶναι τὸ αἷμα τοῦ Σώματος, κ' ἡ ζωὴ δίχως αὐτὴν ἐστάθηκε ! Μὴν κοιτᾶτε τί σᾶς ὑπόσχονται καὶ τί σᾶς ἐπιδεικνύουν, ἑλκυστικά, γιὰ νὰ ''κληρονομήσετε''. Δὲν ἀποσκοποῦν, μὲ ὅλα τους, παρὰ στὴν ὅσο γίνεται μακρότερη συντήρησή τους πάνω στὸ σῶμα τῆς ζωῆς, ποὺ γραπωμένοι τὴ ρουφοῦν καὶ τὴ σκοτώνουν, κ' ἐκεῖνο ποὺ θὰ βρῆτε σεῖς μετὰ νὰ ζήσετε δὲ θὰ ''ζῆται'' !


ΡΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Και κάπου αλλού αναφέρει, για την ζωή του και στάση του γενικότερα :

Κ' ἐγώ, ἀπὸ τὴν πλευρά μου, πιστεύω πὼς ὅ,τι λέω πάει στὸ βάθος τῶν συνειδήσεων -κάποιων συνειδήσεων- καὶ δημιουργεῖ κριτήρια,στὰ ὁποῖα δὲν ἀντέχει ἡ πολιτικὴ ἀνουσιότητα καὶ κενότητα τῶν φορέων καὶ τῶν κομμάτων καὶ τῶν παρατάξεων καὶ τῶν σχημάτων τοῦ Κονφόρμ! Πιστεύω, ἐντέλει, πὼς λίγο ἀκόμα, ὄχι πολύ, θὰ χορεύουν στὸν Τόπο μας τὶς γελοῖες πολιτικὲς καντρίλλιες τους οἱ κενοί, γιατὶ θὰ ξυπνήσῃ,θὰ ξυπνήσῃ φοβερά, μήν πλανιέστε, ὁ Λαός αὐτός... Ἐγὼ πάντως καὶ θὰ πεθάνω ἀκόμα, ἀλλὰ θὰ κάνω τὸ πᾶν γιὰ νὰ τὸν ξυπνήσω, νὰ τὸν ξεσηκώσω!
Το βίντεο που ακολουθει είναι συγκλονιστικό, ειδικά στο τέλος του που δείχνει, τις αρχές του, τις αξίες του, το ήθος και το ανάστημα του ανδρός.

http://www.youtube.com/watch?v=g2FGY231Y_8


Οι δυο πράξεις του Ρενου, η πρώτη να μην ρίξει σφαίρα στον πόλεμο, αλλά και η δεύτερη ακόμα σημαντικότερη, να αρνηθεί να ζήσει ζωή γουρουνίσια όπως ο ίδιος λέει, προτείνοντας να πεθάνει, παρά να γουρουνοποιηθει, τον αναγάγει αυτόματα στην σφαίρα των μεγάλων, και του δίνει μια θέση στο πάνθεον των πραγματικά μεγάλων όλων των εποχών, από μόνη της, μιας και δείχνει έναν άνθρωπο με πνευματική δημιουργία και πράξεις εξίσου μεγάλες, άρα έναν άνθρωπο συνεπή και αληθινό. Το ανάστημα του ανδρός δεν είναι εύκολο από μας να μετρηθεί, μιας και τα δικά μας μέτρα και σταθμά είναι ακόμη περιορισμένα και τα υπερβαίνει κατά πολύ. Αναγκάζει όμως την ιστορία να υποκλιθεί μπροστά του, και να τον κατατάξει εκεί που πραγματικά αξίζει, και αυτή δεν κάνει λάθος, αργεί καμία φορά, αλλά δεν λησμονεί.

Εμείς δηλώνουμε αδυναμία να το κρίνουμε και να τον τοποθετήσουμε στην κλίμακα των μεγάλων.



Τον Λιαντινη τον Δημήτρη τον σύγχρονο δασκαλο (Εν αρχή ην ο δάσκαλος… Γιατί; Απλά γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δασκάλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας Και στο τέλος τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας… Ο δάσκαλος είναι ο φυτουργός και ο σπορέας του λόγου. Εκείνου του λόγου που το τέταρτο Ευαγγέλιο τον αναφέρει στο Θεό.

Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε άχρηστος μέσα στο έλος του κρανίου μας. Όπως σαπίζει άχρηστο το τραίνο που ρεμίζαρε για πάντα στο σταθμό…….. Μ΄ ένα λόγο ο δάσκαλος είναι ο ποιητής του ανθρώπου. Με την κυριότητα που ποιητής του κόσμου είναι ο Θεός. Χωρίς το δάσκαλο το πνεύμα που πνέει θα παρεπόμενε άψυχος άνεμος. Γαρμπής, δηλαδή, πουνέντες σοροκάδα κα παγωμένος Σκίρωνας. Και θα φυσούσε μάταια στις άκριες των βουνών, στις φυλλωσιές, στα συστήματα των υδάτων……… Γιατί ο δάσκαλος, είναι ο πυρφόρος της γνωστικής συνείδησης. Η λειτουργία που τελεί είναι θεία. Η μόνη θεία λειτουργία σε γη και ουρανό.

Δάσκαλος σημαίνει να χρίζεις στο μάρμαρο της γνώσης και να γκρεμίζεις την αχεπλιθια της πρόληψης. Σωστή παιδεία θα πει να μαθαίνεις τους νέους την ζωή, και να τους ξεμαθαίνεις τις δεισιδαιμονίες που από νήπια τους παίρνει να παράδοση άρρωστη, μέσα από την οικογένεια, την κοινωνία, την πολιτεία, την εκκλησία, τα μέσα ενημέρωσης και τους άλλους παράγοντες της αγωγής……..

Το ένα είναι λοιπόν να ριζώσουμε το νέο στην ζωή. Το άλλο να ξεριζώσουμε από μέσα του την ψευτιά……..

Όχι θεωρίες και λόγια, όχι άψυχα και νοερά σκύβαλα των βιβλίων, που ούτε καταπιάνονται, ούτε μασιούνται…..

Μάθηση δίκαιη και σωστή σημαίνει ζωντάνευα, αμεσότητα, σφυγμός μεστωμένος, κρούση κατά μέτωπο με τα πράγματα. Σημαίνει να πίνουμε στο ποτήρι το ίδιο μας το αίμα.)
<Τα Ελληνικα> Δ. Λιαντινης http://www.youtube.com/watch?v=x2DzL5fBWg8



Δημητρης Λιαντινης


Τον φιλόσοφο-ποιητή, που πέρασε σαν διάττοντας αστέρας από την γη, Άστρο Λαμπρό, που μας χάρισε στα λιγοστά βιβλία που έγραψε λάμψη εφάμιλλη των μεγάλων κλασσικών μας φιλοσόφων
http://www.youtube.com/watch?v=-eHuDZpixuc

Τα επακόλουθα από την αθλία παιδεία μας διαπιστώνει ο φιλόσοφος στο παρακάτω κείμενο, ερμηνεύοντας και συνδέοντας την παθολογική και νοσηρή κατάσταση της εποχής μας, που πολλοί άνθρωποι έχουν αναγάγει τα ζώα σε ανθρώπους, τρέφουν υπερβολική αγάπη προς αυτά, τα πηγαίνουν σε κομμωτήρια, του αγοράζουν και ρούχα από την τελευταία λέξη της μόδας, τα κοιμίζουν στα κρεβάτια τους κ.α

<<Ο πολιτισμός σήμερα διαπλάθει μαζικούς αριθμούς ανθρώπων απανταχού του πλανήτη με δείκτη ύπαρξης τόσο βλαμμένο και τόσο βλαπτικό για το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων, που αναγκάζεσαι να παραδεχθείς ότι τέτοιοι άνθρωποι σαν κοινωνικές μονάδες υπολείπουνται συντριπτικά σε σύγκριση με τα αθώα μικρά ζώα. Αιτία που αρκεί να ερμηνέψει το παράλογο φαινόμενο της εποχής, ν’ αγαπούν πολλοί ένα σκύλο ή μία οικόσιτη μαϊμού περισσότερο από τους ανθρώπους.>>

τον πολυγραφότατο Σαράντο Καργακο με τα 85 βιβλία του--δάσκαλος – ιστορικός
https://www.youtube.com/watch?v=myEsWKJD2xU

ίσως ο κορυφαίος Έλληνας εν ζωή, μαζί τον Κώστα Ζουράρι, στα μουσικά δρώμενα γνωστός και καταξιωμένος παγκοσμίως ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, γνωστό παγκοσμίως ως Vangelis. ο Μίκης Θεοδωράκης πρωτίστως

και ο Μάνος Χατζηδάκης κατά δεύτερο λόγο δημιούργησαν έργο επικό, για την Μαρία Κ'αλλας δεν θα πούμε, γιατί την ξέρουν ακόμα και οι αγέννητοι!

Δεν θα δώσουμε συνέχεια στον μακρύ κατάλογο των νέο Ελλήνων για να μην κουράσουμε τους αναγνώστες.

<<Ο Σολωμός και ο Κολοκοτρώνης, ο Βενιζέλος ο Κάλβος, και οι άλλοι μεγάλοι και τίμιοι επώνυμοι είναι ο Κανένας που ενίκησε τον κύκλωπα της Μέριμνας, και καταστάθηκε να γίνει ο ένας με τ' όνομα. Είναι οι άνθρωποι, που, ένας ένας στο πόστο του, εκάμανε τον αγώνα και ζήσανε την αγωνία, που έκαμε και έζησε στην αρχή της Κυκλώπειας ο Κανένας, για να γίνει στο τέλος ο Οδυσσέας. Δρόμος, ε!»
Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα"





Δεν είναι άξιο απορίας που εμείς οι νεοέλληνες δεν είμαστε ευρέως γνωστοί, η συκοφάντηση, η παραπληροφόρηση, και οι τόνοι λάσπης που δεχόμαστε συνεχώς, η καταπίεση που δεχόμαστε συνεχώς και η εν γένει φίμωση των φωνών μας, έχουν κάνει καλά την δουλειά τους, προσωρινά όμως. Οι άξιοι, οι ικανοί νεοέλληνες, κρύπτονται εδώ και καιρό, όχι μόνο από τον Ελληνικό λαό, αλλά και από την ανθρωπότητα, και προβάλλονται εσκεμμένα , οι ανάξιοι, οι κενοί, οι φελλοί, οι μασκαράδες σαν απόγονοι των Αρχαίων προγονών μας, αναγκάζοντας ακόμα και τα σαλιγκάρια και τα χελωνάκια να γελούν με αυτούς. Η αξία μας , οι αξία των νεοελλήνων θα φανεί, η αλήθεια δεν κρύβεται, και αν κρύβεται είναι για λίγο, πάλι θα λάμψει πάλι και θα φωτίσει την ανθρωπότητα.

''...κι αν πράγματι ο κόσμος είχε δίκιο, αν αυτή η μουσική στα καφενεία, αν αυτές οι μαζικές διασκεδάσεις, αν αυτοί οι άνθρωποι που είναι ικανοποιημένοι με τόσα λίγα, έχουν δίκιο, τότε εγώ έχω άδικο, τότε είμαι τρελός, τότε είμαι πράγματι ο λύκος της στέπας, όπως συχνά αποκαλούσα τον εαυτό μου, το ζώο που χάθηκε σ' ένα ακατανόητο κόσμο, και δεν μπορεί να βρει μια πατρίδα, αέρα και τροφή.''(Έρμαν Έσσε- Ο Λύκος της Στέπας)









Στα Χάνια αν βρεθείς έλα να μας βρεις στον καφενέ * ΜΑΝΟΥΑΛΙ ΚΑΦΕΝΕΙΟ * που συχνάζουμε, είναι στο κέντρο της πόλης, ένας καφενές 3Χ5 και χωρά όλους τους ανθρώπους, καλούς και κακούς, τους κακοποιους, τους αδικημενους, τις πορνες, αλλά και τους αγίους.

Ο Μανουάλις ( κατά κόσμο Μιχάλης Μινουδακης) αν εξαιρέσουμε ότι φτιάχνει μάπα καφέδες, εκεί έχει τον σύντροφο του Νίκο Μπουρμπακη που μας φροντίζει, μας φτιάχνει, πέρα από την πλούσια βιβλιοθήκη που μας παρέχει, και τις θεματικές βραδιές, που μας χαρίζει, που θυμίζουν το αρχαιοελληνικό συμπόσιο του Πλάτωνα , βραδιές σκέψης, λόγου, προβληματισμού, ουσιαστικού διαλόγου με συνοδεία πλούσιων εδεσμάτων και οίνου, κρεμουλες με σπιτικό ανθόνερο, μας φτιάχνει και υπέροχα φρουι – ζελεδακια (το φάρμακο μας), γλυκά του κουταλιού, νεραντζάκι πικρό, λεμόνι, σταφύλι, μας φτιάχνει και κιοφτεδακια της Μάνουλας,( της Παναγίας, της Αγγέλας, της Βασιλείας, της μανούλας που πάντα και για πάντα μας αγαπά και δεν μας εγκαταλείπει ποτέ) όπως τα λέει, και πολλές άλλες λιχουδιές, Σε μια Επιστολή του (19.10), ο φιλόσοφος Σενέκας μας πληροφορεί πως ο Επίκουρος είπε ότι: «Μη σε απασχολεί τι τρως και πίνεις, αλλά με ποιους τρως και πίνεις» και από λεφτά όταν έχουμε δίνουμε, και αν δεν έχουμε και έχουμε ανάγκη, τότε μας δίνει αυτός από τα δικά του, τέτοιος καφενές είναι το ΜΑΝΟΥΑΛΙ. Μας αγαπά όλους σαν παιδιά του, από ότι έχουμε καταλάβει, αλλά δεν μας το λέει για να μην *πάρουμε αέρα * και κάνουμε κατάχρηση της πελώριας αγάπης του, σαν την αγάπη της μεγάλης μάνας, μας περιβάλλει, και μας αγκαλιάζει αυτή του η αγάπη, ακόμη και όταν δεν είμαστε κοντά του, ακόμα και όταν δεν τον βλέπουμε. Ο Μανουαλις, ο άρχοντας της κατσαρόλας, λέει χαρακτηριστικά ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση για ένα μάγειρα από το να στέκεται μακριά από την τράπεζα και να παρακολουθεί τα πρόσωπα των αγαπημένων φίλων του να τρώνε το φαγητό του. Ο ένας ευχαριστημένος να σηκώνει το φρύδι, ο άλλος θέλει να πει κάτι, μα δεν μπορεί γιατί έχει γεμάτο το στόμα και μένει στον ψίθυρο, ο τρίτος ικανοποιημένος σκύβει και λέει κάποιο σχόλιο στον διπλανό του, και συμπληρώνει ο Μανουαλις πως τα πάντα στην μαγειρική είναι εκδήλωση αγάπης.

Ήδη η Γεωργία Κιουσεντερλη, μια νοητή θαμώνας του καφενέ έγραψε και δυο μαντινάδες για το Μανουάλι : <<Ο καφενές αυτός είναι χαρά μεγάλη, γιατί αυτός που τον διοικα έχει καρδία μεγάλη!>> Και για όσους θα επισκεφτούν τον Ιερό αυτόν χώρο μια μαντινάδα ειδοποίηση <<Γιατί εκεί όταν θα πας και τον ανταμώσεις, θα δεις ότι έχει καρδία μάλαμα και κοίτα να μην του την ματώσεις.>>



Τώρα τελευταία ο Μανουαλις μας υποσχέθηκε να μας πάρει και μικρό λεωφορείο να μας πηγαίνει εκδρομές τις Κυριακές μετά την εκκλησία βέβαια , http://www.youtube.com/watch?v=RpxN9-oIBrU 

 και το καλοκαίρι μας υποσχέθηκε, αν είμαστε καλά παιδάκια, στις κούνιες είπε ότι θα μας πηγαίνει και στις τσουλήθρες, ενώ όταν κάνει πολύ ζέστη θα μας πηγαίνει και για μπανακια στη θάλασσα, θα μας πάρει και σωσίβια με παπάκια, και μπρατσακια, και θα έχει σφυρίχτρα στο στόμα να μας ειδοποιεί να μην πηγαίνουμε στα βαθειά και πνιγούμε, μιας και στο κολύμπι είμαστε άσχετοι, πνιγόμαστε εμείς οι βουνίσιοι σε μια κουταλιά νερό, η μόνη σχέση που έχουμε με το νερό, είναι το βρόχινο, που όταν βρέχει και μάλιστα όταν βρέχει καταρρακτωδώς βγαίνουμε έξω και χορεύουμε Χανιώτικο συρτό και πεντοζάλη, συντροφιά με τις αστραπές και τους κεραυνούς, για να μας βλέπει ο Θεός, να χαίρεται με μας, και να μας καμαρώνει.

http://www.youtube.com/watch?v=Pv8kHiWTxEQ 

 Εμείς κολυμπάμε στα πελάγη τα πνευματικά, σε εκείνα τα άπατα νερά είμαστε δεινοί κολυμβητές.

Θα μας αγοράσει από ότι μας υποσχέθηκε και κοντά παντελονάκια και φανελάκια για να μας κάνει ομάδα να παίζουμε για να γυμνάζουμε και λιγάκι το σώμα μας, μιας και μας λέει ότι το σώμα είναι το *σήμα* (σήμα =τάφος) της ψυχής, και δεν πρέπει να το αμελούμε και να δίνουμε όλη μας την βαρύτητα στα πνευματικά, «νους υγιής εν σώματι υγιεί» μας είπαν οι προγονοί μας και το τηρούμε με ευλάβεια, ναι, πρώτα ο νους και κατόπιν το σώμα, όλα ξεκινούν από τον νου και για αυτο δίνουμε μεγάλη βαρύτητα εκεί, για να μην γίνουμε μερικά κιλά κρέας με 2 πόδια που περπατά.

"... Κάθουμαι και κοιτάζω έτσι ώρες πολλές στην ακροθαλασσιά, τα φύκια, τα δυό νησιά αντίκρυ, τ' αερικά βουνά. Ησυχία είναι μέσα μου, κι απ' έξω η πλάση ειρηνεμένη και βλογημένη. Η βουή του κόσμου, σαν να ναι ψέμα, ένας βραχνάς που έσβησε και χάθηκε. Δεν έχω έγνοιες, μηδέ φιλοδοξίες. Ο πελαγίσιος αγέρας σκόρπισε το σμάρι τις σφήκες που ζαλίσανε το κεφάλι μου. Εδώ, σε μιά ώρα μέσα, ζεις όσο δε ζει αληθινά ούτε μέσα σ' ένα χρόνο ο αεικίνητος άνθρωπος της μηχανής, και του παρά. Τί λέγω; Κι εκατό, και διακόσια χρόνια να ζήσει ένας τέτοιος σε τούτον τον κόσμο, δεν θα καταλάβει ό,τι νιώθει σε μια ώρα ο από μέσα άνθρωπος από το βαθύ μυστήριο του κόσμου!

Δυστυχισμένοι! Εσείς που έχετε την ιδέα πως είσαστε ζωντανοί, γιατί στριφογυρίζετε μέρα-νύχτα, σαν τις μηχανές που προσκυνάτε!
Όσο ζωντανές είναι αυτές οι μηχανές, άλλο τόσο ζωντανοί είστε κι εσείς..."

Φώτης Κόντογλου, "Ευλογημένο Καταφύγιο"

<< Αυτοί των οποίων τα σώματα είναι σε καλή κατάσταση μπορούν να αντέξουν τη ζέστη και το κρύο· ομοίως αυτοί των οποίων οι ψυχές είναι σε καλή κατάσταση μπορούν να αντέξουν το θυμό, τη λύπη, και την χαρά, και κάθε άλλο συναίσθημα.>>

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ - Αποσπάσματα § 20

Την ομάδα μας θα την ονομάσουμε Football Club MANOUALI F.C με έμβλημα φυσικά το μανουάλι, και τα χρώματα μας θα είναι χρυσό και μαύρο, όπως τα χρώματα του χρυσαετου Ρεχαγκελ

http://www.youtube.com/watch?v=hIeneNcpWuk 

 αν μας κάνεις μια καλή πρόταση συνεργασίας πιθανόν να σε δεχτούμε σαν προπονητή, η αν η Αγκελα Μερκελ, που μας είπες ότι κατέχει από ποδόσφαιρο μας κάνει μια σοβαρή πρόταση, τότε συζητούμε να της δώσουμε το τιμόνι της ομάδας μας, μιας και εκεί πιθανόν να είναι καλύτερη από ότι στα πολιτικά.



Ας αναλάβει προσωρινά η σύζυγος σου Μπείτε την αρχηγία της χώρας σας, αυτή φαίνεται πιο μορφωμένη, θα γίνει πιο κάτω αναφορά στο πρόσωπο της.

Εμείς δεχόμαστε ότι η Μερκελ πράγματι είναι καλή, αλλά πάσχει από την λεγόμενη Σωκρατική άγνοια, δεν ξέρει την δικαιοσύνη και την φρόνηση, και λόγο αυτής της άγνοιας κάνει μεγάλα και πολύ σοβαρά σφάλματα, που επηρεάζουν, δυσκολεύουν , και σε αρκετούς κάνουν μαρτυρική την ζωή, εντος και εκτός Γερμανίας.

Οποιος  αγνοεί τα δικά του, θα αγνοεί υποχρεωτικά και των άλλων, όποτε αγνοεί και τα θέματα των πόλεων. Όποτε αυτός ο άνθρωπος θα ήταν δυνατών να γίνει πολιτικός, μιας και αγνοεί τα θέματα των πόλεων, ούτε βέβαια καλός διοικητής του οίκου του, γιατί δεν ξέρει το σωστό και το δίκαιο και κάνει σφάλματα, και οποίος κάνει σφάλματα θα δυστυχήσει στον ιδιωτικό και στον δημόσιο βίο, και όποιος δυστυχεί είναι άθλιος.

Αναγωγικά καταλήγει ο Σωκράτης ότι δεν είναι δυνατόν, να είναι κάποιος ευτυχής, αν δεν είναι δίκαιος και καλός, και όποιος ενεργεί κατά αυτόν τον τρόπο, ενεργεί όπως θέλει ο Θεός, ενώ όσοι ενεργούν κακά, είναι όχι μόνο άθλιοι, αλλά αθλιότατοι, και ούτε όποιος πλουτίζει απαλλάσσετε από αυτήν την αθλιότητα, αλλά μόνο όποιος έγινε καλός και φρόνιμος.

Όποιος τώρα θέλει να ευτυχήσει και να προσφέρει στα ζητήματα τα πολιτικά, να γίνει αρχηγός, η ηγέτης, πρέπει να φροντίζει, όχι μόνο πως θα γίνει αρχηγός και τέτοια θέματα, αλλά πως θα προετοιμάσει τον αυτό του με δικαιοσύνη και σωφροσύνη, και όταν είναι έτοιμος και γεμάτος με όλα αυτά, από την θέση του αρχηγού θα μεταδώσει στους πολίτες κάτι από την αρετή του.

Αν ο αρχηγός και ο λαός λειτουργούν δίκαια και φρόνιμα, θα ενεργούν όπως θέλει ο Θεός, με το βλέμμα στραμμένο στο Θείον και φωτεινό, σωστά και καλά.

Ο μέγιστος τω φιλοσόφων, Σωκράτης μας εγγυάται προσωπικά πια, ότι αν εξακολουθήσουμε τις Θεϊκές συμβουλές του θα ευτυχήσουμε όλοι.



Αν έχεις ακούσει για το περίφημο Ελληνικό σουβλάκι το Greek souvlaki, έλα εδώ, στα Χανιά, να δοκιμάσεις το καλύτερο στον *ΚΟΥΜΠΕ*, το Cretan soublaki, και πολλά άλλα είδη κρεάτων στα κάρβουνα, όπως κοκορέτσι, αρνί, κοντοσουβλι κ.α Εκεί θα μας βρεις πολλά βράδια να συζητούμε με τον Μανώλη Μπεχλιβανακη, και να ανταλλάσουμε απόψεις για το πότε ένας άνθρωπος είναι οφ σαιτ στην ζωή, για το πότε δίνουμε κίτρινη κάρτα σε κάποιον, για το πότε τον πετάμε έξω από την ζωή με απευθείας κόκκινη κάρτα, και πόσες αγωνιστικές του δίνουμε για τιμωρία. Για σένα Ρεχαγκελ ο Μανώλης ζητά μια ήπια τιμωρία, καμιά 700αρια αγωνιστικές και πάλι λίγες λέει ότι είναι, μιας και δεν άκουσες την γυναίκα σου την Μπεατα που σου συστήνει να μην μιλάς, όπως μας έχεις εσύ αποκαλύψει, «Η γυναίκα μου λέει ότι οι καλύτερες συνεντεύξεις είναι εκείνες που δεν δίνω», είχες πει σε ανύποπτο χρόνο… τι κρίμα για σένα που δεν την άκουσες φίλε. Πολύ Αριστοφάνη διαβάζεις φαίνεται  που θέλοντας να διακωμωδήσει τον Ευριπίδη έγραψε σε ένα έργο του τα εξής : «Κυράδες μου, φιλοδοξία καμιά δεν μ' έσπρωξε ν΄ανέβω ΄δω στο βήμα να μιλήσω, μα τις δυό θεές. Όμως βαρετά το φέρνω η δύστυχη, από καιρό τώρα, που βλέπω να μας σέρνει στη λάσπη ο Ευριπίδης, ο γυιός της χορταρούς, και ν΄αραδιάζη για μας πολλές και κάθε είδους βρισιές. Πόσα, μαθές, δεν σώριασε εις βάρος μας; Και που δεν μας διέσυρε, σαν του ΄τυχαν θεατές και τραγωδοί και χοροί, ονομάζοντάς μας μοιχαλίδες, λυσσασμένες για άντρες, μπεκρούδες, προδότρες, γλωσσοκοπάνες, χωρίς καμιά αρετή, και για τους άντρες μεγάλη συμφορά;» (Αριστοφάνης, Θεσμοφοριάζουσες), αν ήσουν πιο επιμελής θα έβρισκες και κάτι σημαντικό που είπε ο Ευριπίδης που τις ονομάζει βεβαία σαν «τις πιο δυστυχισμένες απ’ όλα τα πλάσματα που έχουν ψυχή» και παρακάτω λέει : «Το γυναικείο μυαλό είναι τρομερό στην κατάστρωση τεχνασμάτων.», και πραγματικά κατηγορεί τις γυναίκες μπορεί κάποιος να πει, η να πει ότι απλά καταγράφει μια πραγματικότητα που είναι ενοχλητική βεβαία, αλλά δεν ευθύνεται αυτός που καταγράφει την πραγματικότητα, δεν την δημιούργησε αυτός, με την εξής φράση : «Η γυναίκα είναι ένα πλάσμα γεμάτο φόβο, φοβάται πολύ τις μάχες και τρέμει μόλις δει σπαθί. Μα μόλις βρεθεί μέσα στον κύκλο των συζυγικών της καθηκόντων, δεν υπάρχει ψυχή περισσότερο διψασμένη για αίμα.» ενώ συμπληρώνει ότι «Από μεν την κακή γυναίκα τίποτε δεν υπάρχει χειρότερο, από δε την καλή κανένα άλλο δεν επλάστηκε ανώτερο σ' αξία αγαθό.» Στο ίδιο μήκος κύματος ο συμπατριώτης σου ο Άρθουρ Σοπενάουερ Arthur Schopenhauer, είπε: << Η όμορφη γυναίκα είναι στολίδι κι η καλή θησαυρός>>, ουσιαστικά μεταφράζοντας τον Ευριπίδη που είπε : «Όχι η ομορφιά, ω γυναίκα, αλλά οι αρετές ευχαριστούν τους άντρες.» ενώ ο μεγαλος Διογενης ο κινικος ειπε το καταπληκτικο <<Λυχνίας σβησθείσης, πάσα γυνή ομοία>>

http://www.youtube.com/watch?v=CMcgn8KAfW8



Ο Διογένης στην κατοικία του, το πιθάρι ,με αναμμένο το φανάρι, που κρατούσε την μέρα και έψαχνε έναν άνθρωπο.
Jean-Léon Gérôme - Diogenes - Walters


Μπορούσες να μιλάς για γκολακια, για συστήματα ποδοσφαιρικά, για πέναλτι, για στημένες διαιτησίες, και τέτοια, τα άλλα τι τα θελες φίλε ; Να τις ακούμε τις γυναίκες που και που, να μην απαξιώνουμε συνεχώς την γνώμη τους, σπανίως, πολύ σπανίως βέβαια λένε, η προτείνουν κάτι σωστό. Θα σε υποχρεώσουμε μέσα στον χρόνο τιμωρίας σου να διαβάσεις όλους τους κλασσικούς Έλληνες πρώτα, και χάριν διασκέδασης και παιχνιδιού, να διαβάζεις και Μίκυ Μαους, Τιραμολα, και ΤΑ-ΡΑ-ΤΑ-ΤΑ.

Ο Άρης προτείνει να αθωωθείς, επικαλούμενος την Σωκρατική άγνοια, και να καταδικάσουμε το Γερμανικό σύστημα εκπαίδευσης που δεν έπραξε αυτά που όφειλε, η Ιουλία προτείνει και αυτή την αθώωση σου , λόγο βλακείας, αλλά προτείνει τον αναγκαστικό εγκλεισμό σου στην Ακαδημία του Πλάτωνα, όχι μόνο εσένα, αλλά και των φίλων σου, μιας και οι φίλοι μοιάζουν, γιατί διαφορετικά δεν θα ήταν φίλοι, και ο εγκλεισμός στην Ακαδημία θα σας ωφελήσει όλους, που πάνω – κάτω, τα ίδια νοσήματα έχετε ( βλέπε Αριστοτέλης περί πλουσίων )

Το θέμα σου δεν έχει κλείσει ακόμη, γίνονται διαβουλεύσεις τρώγοντας σουβλάκια με κοντοσουβλι, ενώ ζητούμε να μας ξεροψήσει το κρέας *η ψυχή της ψησταριάς* ο πάντα γελαστός και όχι γελασμένος, Άρης Κατσουλακης και τσακωνόμαστε με την Ιουλία που δεν δίνει σημασία στα θέλω μας, μας έχει ταράξει στον χαλβά για κέρασμα που συνοδεύει την τσικουδιά, ευελπιστούμε να την *στρώσουμε* και να μας φτιάχνει και σιροπιαστά γλυκά, ένα διαφορετικό ανά εβδομάδα, πότε κανταΐφι, άλλοτε γαλακτομπούρεκο, και το καλοκαιράκι παγωτό, και να κερνά τα μικρά παιδάκια Μαλί της γριάς, ο *Κουμπες * μας έχει στην διάθεση μας. 3 μεγάλες τηλεοράσεις για να βλέπουμε τους αγώνες και ντοκιμαντέρ με ζωάκια Βαρβαρους και κανίβαλους.



Με έκπληξη διαβάσαμε στον τύπο προχθές ότι λίγο μετά τον θάνατο της Μάργκαρετ Θάτσερ, της σκληρής, στα όρια της απανθρωπιάς, Βρετανίδας πρωθυπουργού στο διαδίκτυο ότι κάποιος Βρετανός αστυνομικός, ο Τζερεμι Σκοτ έγραψε στο twitter * θαυμάσια είδηση* , *ο θάνατος της πρώην πρωθυπουργού άργησε 87 χρόνια, και πιο κάτω ανέφερε ότι ο κόσμος έγινε καλύτερος πλέον, και ευχήθηκε να πάρουν σειρά ο πρωθυπουργός Κάμερον, ο υπουργός οικονομικών Οσμπορν και η υπουργός εσωτερικών Μει. Η κηδεία διαβάσαμε ότι έγινε κάτω από δρακόντεια μετρά προστασίας, γιατί ο κίνδυνος επεισοδίων από πολυπληθές οργισμένο πλήθος ήταν πολύ μεγάλος!!!

Ίσως ο Τζερεμι Σκοτ, είναι φιλέλληνας και έχει μελετήσει τον Πλάτωνα που στους *ΝΟΜΟΥΣ * αναφέρει τα παρακάτω που σχετίζονται με την άποψη του :

Όλα αυτά για τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους είναι τα καλυτέρα αποκτήματα, ενώ για τους αδίκους είναι τα χειρότερα, και πρώτα από όλα η υγεία. Και συνεπώς και η όραση, και η ακοή, και η αντίληψη, και γενικά η ζωή είναι το πιο μεγάλο κακό, όταν κανείς μείνει αθάνατος για πάντα και έχει όλα όσα θεωρούνται αγαθά, εκτός από την δικαιοσύνη και την αρετή γενικά, είναι το μικρότερο κακό, ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΖΗΣΕΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ.

Λοιπόν εκείνος που έχει υγεία και πλούτο και εξουσία τυραννική μέχρι το τέλος, ξεχωριστή δύναμη, και ανδρεία που συνοδεύεται από αθανασία, αλλά είναι άδικος και ασεβής είναι ολοφάνερα δύστυχης.>>




Υπόδειγμα κυβερνήτη χώρας, ο Ιωάννης Καποδίστριας με τεράστιο έργο συνάμα.



Εμείς δεν κάνουμε τέτοιες ευχές, μακριά από μας τέτοιες σκέψεις, στις δίκες μας δυνάμεις πιστεύουμε εμείς οι Έλληνες πρωτίστως και στην αρωγή του Θεού στα δίκαια αιτήματα μας, δεν πιστεύουμε στις ευχές, μάθαμε να νικάμε τα πάθη μας, όπως μας παρότρυνε ο Αριστοτέλης : «Θεωρώ πιο γενναίο εκείνον που κυριαρχεί στα πάθη του από εκείνον που κυριαρχεί στους εχθρούς του. Η δυσκολότερη νίκη είναι εκείνη ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό». Σαν γνήσιοι απόγονοι που Μακεδόνα φιλοσόφου κυριαρχούμε στα πάθη μας, στην οργή, στον θυμό, στον οίκτο, στον φόβο και όσα άλλα παρόμοια, αλλά και τα αντίθετα τους, και πιστοι στις παρακαταθηκες των προγονων μας όπως μας δίδαξε ο Ευριπίδης «Ένας γενναίος άνθρωπος δεν θα ήθελε ποτέ να χτυπήσει τον εχθρό του ύπουλα, αλλά τον προσβάλει κατά μέτωπον.» άλλωστε δεν νομίζουμε ότι κινδυνεύετε από τέτοιες σκέψεις, μιας και από ότι λέτε και εσείς, και συμφωνούμε και εμείς, είστε καλοί άνθρωποι, βάση του σωκρατικής ρήσης «ουδείς εκών κακός», αλλά για κανένα δεν είναι ευχάριστο να σκέπτονται άλλοι άνθρωποι τέτοια πράγματα, και πολύ περισσότερο, ακόμα και οι κηδείες, να γίνονται με ισχυρές αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, δεν είναι καλό για την υστεροφημία κανενός, αλλά και πιθανόν το μίσος κάποιων, η ολόκληρων λαών να επηρεάζει και εν ζωή αυτούς που το δέχονται, η και να μην αφήνει τις ψυχές των κακών και βλαβερών νεκρών να ησυχάσουν στον άλλο κόσμο, όπως και να έχει το πράγμα, σε όλους που είναι κακοί, άδικοι, και το ξέρουν, αλλά και σε αυτούς που πράττουν χωρίς σκέψη προκαλώντας βλάβες και επιφέροντας πόνο στον συνάνθρωπο, σωματικό και ψυχικό, και παράκουσαν τις Θειες συμβουλές που χάνονται στα βάθη των αιώνων, και τις βρίσκουμε γραμμένες από την εποχή του Πυθαγόρα, στα ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ 10-14 << Ποτέ δε, να μην πράξεις κάτι που να σε κάνει να ντραπείς, ούτε με άλλον, ούτε μόνος σου, περισσότερο απ’ όλους δε, να ντρέπεσαι τον εαυτό σου.>> παρακάτω μας συμβουλεύει ο Πυθαγόρας << Ό,τι δε, θα σου πω, να το κάνεις πάντοτε: κανείς να μην σε πείθει, ούτε με λόγια, ούτε με κάποιο έργο, να πράξεις ή να πεις, ό,τι δεν είναι καλύτερο για σένα.>> συνεχίζει ο φιλόσοφος << Να σκέπτεσαι δε, πριν από κάθε σου έργο, για να μη κάνεις ανόητα [πράγματα], ο άνθρωπος που κάνει και λέει ανόητα, ανάξιος χαρακτηρίζεται, αλλ’ εκείνα να εκτελείς, για τα οποία δεν θα μετανιώσεις μετέπειτα.

Να μην κάνεις τίποτε, από ‘κείνα που δεν ξέρεις, αλλά να διδάσκεσαι σε όσα υπολείπεσαι και με τον τρόπο αυτόν, θα ζήσεις την πιο ευχάριστη ζωή. >> μια πολύ σημαντική συμβουλή από τον Πυθαγόρα είναι η παρακάτω <<Ποτέ μην αφήσεις τον ύπνο να βαρύνει τα μάτια σου, προτού σταθμίσεις
οτιδήποτε έπραξες εκείνη την ημέρα:
“Τι έχω παραβεί; Τι έπραξα; Τι δεν έκανα από αυτά που έπρεπε να κάνω;”
Ξεκινώντας από την αρχή, εξέτασέ τα όλα μέχρι τέλους και μετά
επίπληξε τον εαυτό σου για όσα κακά έπραξες και ευχαριστήσου με τα καλά.>> και κλείνοντας ο Πυθαγόρας το κείμενο που μπορείτε να δείτε ολόκληρο στο παρακάτω σαιτ μας λέει ότι τα κέρδη μας από μια τέτοια ζωή είναι : << Όταν, λοιπόν, εγκαταλείψεις( πεθάνεις) το σώμα και μετέλθεις στον ελεύθερο Αιθέρα, θα γίνεις αθάνατος - θεός άφθαρτος - και όχι πια θνητός.>>
http://vickytoxotis.blogspot.com/2012/01/blog-post_18.html

O άνθρωπος τον εαυτό του βλάπτει, όταν βλάπτει τον άλλο, και η μακροσκελής αντίστροφη είναι ολέθρια για τον δημιουργό της -- Δημόκριτος ο Χίος

Επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό θα θυμίσουμε την θέση του Πλάτωνα όπως την έχει καταγράψει ο ίδιος στους << Νόμους >> μιλώντας για ανθρώπους που γνωρίζουν το καλό και πράττουν συνειδητά το άδικο και το κακό. Μας λέει λοιπόν ο φιλόσοφος : Όταν κάποιος θεώρει κάποιος κάτι καλό και αγαθό, και όμως δεν το αγαπά, αλλά το μισεί, εκείνο πάλι που θεώρει κακό και άδικο το αγαπά και το προτιμά είναι σε μια ασυμφωνία, μεταξύ λύπης και ηδονής σε σχέση με την λογική άποψη, και εγώ την θεωρώ ως την χειρότερη αμάθεια, και την σημαντικότερη γιατί καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ψυχής. Όταν η ψυχή αντιτάσσεται στις γνώσεις και στον λόγο, τα οποία από την φύση τους είναι κυριαρχικά, αυτό το λέω ανοησία, γιατί ενώ υπάρχουν οι καλοί λόγοι και η γνώση του καλό στην ψυχή του και δεν τον ωφελούν καθόλου, και κάνει μάλιστα εντελώς τα αντίθετα, αυτό το είδος αμάθειας το θεωρώ ως πιο φρικτό για την πόλη, και ξεχωριστά για τον κάθε πολίτη. Και καταλήγει ο φιλόσοφος λέγοντας: Όσοι πολίτες δεν γνωρίζουν αυτά, δεν πρέπει να τους αναθέσουμε τίποτα σχετικό με την εξουσία και πρέπει να τους περιφρονούμε επειδή είναι αμαθείς, ακόμα και αν είναι πολύ λογικοί και συντελούν και έχουν εξασκηθεί σε όλα που συντελούν στην ευστροφία του πνεύματος, αλλά τους αντίθετους πρέπει να χαρακτηρίσουμε σοφούς, και αν καθώς λέει και η παροιμία : ούτε αλφάβητο ξέρουν, ούτε κολύμπι, σε αυτούς πρέπει να δώσουμε την εξουσία, επειδή είναι σώφρονες. Διότι είναι αδύνατο να υπάρξει η ελάχιστη φρόνηση, δίχως αυτήν την συμφωνία.





Δεν θα παραλείψουμε να τους ενημερώσουμε για κάτι που οι πιο πολλοί παθαίνουν στα γηρατειά, τον μεγάλο κίνδυνο των γηρατειών, μιας και για σας, αλλά και για μας, αλλά και για πολλούς που άλλους είναι προ των πυλών, τις διαπιστώσεις αυτές έκανε ο Κέφαλος, ένας Έλληνας από τον Πειραιά, --πιθανών να ήταν και Ολυμπιακός, λόγο καταγωγής, αυτό δεν έχει αποδειχθεί ακόμα,-- που άφησε άφωνο τον Σωκράτη και μας τις μεταφέρει ο Πλάτωνας στο βιβλίο του ΠΟΛΙΤΕΙΑ



*** Να το ξέρεις, Σωκράτη, συνέχισε, πως όταν κάποιος φθάσει πολύ κοντά να πιστέψει ότι πρόκειται να πεθάνει, αρχίζει να αισθάνεται ένα δέος και να νοιάζεται για πράγματα τα όποια πρωτύτερα δεν τον ανησυχούσαν. Οι μύθοι, ας πούμε, που λέγονται για όσα συμβαίνουν στον Άδη, ότι δηλαδή όποιος διέπραξε εδώ αδικήματα εκεί στον Κάτω Κόσμο θα τιμωρηθεί, ενώ μέχρι πριν από λίγο τα κορόιδευε, τώρα του αναστατώνουν την ψυχή, μήπως κι είναι αληθινά. Κι αυτός ―θέλεις από γεροντική αδυναμία, θέλεις επειδή όντας τώρα πιο κοντά στον Κάτω Κόσμο τα βλέπει αυτά τα πράγματα καθαρότερα― αρχίζει να βάζει πολλά με το νου του και κυριεύεται από φόβο κι αναλογίζεται τώρα και ψάχνει μήπως αδίκησε κανέναν σε κάτι. Όποιος λοιπόν διαπιστώνει ότι στη ζωή του διέπραξε πολλά αδικήματα, πετάγεται συχνά από τον ύπνο σαν τα μικρά παιδιά τρομαγμένος και ζει στην απελπισία. Όποιος πάλι νιώθει μέσα του πως δεν έχει διαπράξει κάτι άδικο, δεν χάνει ποτέ τη γλυκιά ελπίδα, την αγαθή «συντρόφισσα», όπως λέει και ο Πίνδαρος. Γιατί στ' αλήθεια, Σωκράτη, όμορφα το 'πε εκείνος πως όποιος περάσει με δικαιοσύνη κι ευσέβεια από τη ζωή,



«γλυκιά η ελπίδα τον ακολουθα

συντρόφισσα στα γηρατειά του,

Που θεραπεύει την καρδιά

Και κυβερναει τα λογικά

Του ανθρώπου του άστατου».

Είναι καταπληκτικά όμορφοι στίχοι!. Στο να ξεκινάς δηλαδή για τον Άλλο Κόσμο χωρίς το φόβο ότι εξαπάτησες ή ξεγέλασες, έστω και δίχως να το θέλεις, κάποιον, και χωρίς να χρωστάς θυσίες σε θεό ή χρήματα σε κάποιον άνθρωπο.***

Πινδαρος



Τα παρακτω είναι λόγια ενός αυτοκράτορα των Ρωμαίων, προς γνώση και συμμόρφωση όλων, κυβερνώντων, αλλά και απλών ανθρώπων, αλλά κυρίως ανθρώπων που έχουν εξουσία, από έναν αυτοκράτορα υπόδειγμα.



Μάρκος Αυρήλιος; «Κανένας σπουδαίος άνθρωπος δεν ζει ματαίως

Ενδεικτικά ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΒΙΟΥ ο Μάρκος Αυρήλιος σημειώνει: «Μην ενεργείς δίχως την θέλησή σου, δίχως το πνεύμα της κοινής ωφελείας, δίχως συγκρότηση ή από αντίδραση. Μην προσπαθείς να κάνεις πιο όμορφη την σκέψη σου με ψεύτικα στολίδια ή πολυλογίες και μην καταπιάνεσαι με τα πάντα. Ο Θεός που είναι μέσα σου, ας είναι ο προστάτης ενός όντος αρσενικού, μεστωμένου, πολιτικού, πολιτισμένου, αρχοντικού και συγκροτημένου, ωσάν εκείνον που περιμένει ήρεμα τη λήξη του βίου, δίχως να χρειάζεται με όρκους να το αποδείξει ή με την ανθρώπινη μαρτυρία. Γαλήνιος, δίχως την ανάγκη της έξωθεν βοηθείας ή της παρηγορίας που παρέχουν οι άλλοι. Διότι όρθιος πρέπει να στέκεις, όχι ορθωμένος από τους άλλους».


Ενώ ο Πλούταρχος σε ένα από τα πολλά σπουδαία συγγραφικά του έργα περί Αρετής και Κακίας ,μας μιλά με τρόπο λιτό και άκρως κατανοητό, που εύκολα αντιλαμβάνεστε ο καθένας μας τα παρακάτω:

Αρετή και Κακία -- ΠΛΌΥΤΑΡΧΟΣ--

Θεωρείται ότι τα ενδύματα θερμαίνουν τον άνθρωπο, όχι βέβαια ότι τα ίδια θερμαίνουν και προσθέτουν θερμότητα – αφού από μόνο του το καθένα τους είναι ψυχρό, και γι’ αυτό πολλές φορές οι άνθρωποι, όταν ζεσταίνονται κ’ έχουν πυρετό, τ’ αλλάζουν το ένα μετά από το άλλο – αλλά ότι εκείνη την θερμότητα, την οποία αναδίδει ο άνθρωπος από τον εαυτό του, την συνέχει και την περιστέλλει το ένδυμα, το οποίο καλύπτει το σώμα, και την φυλακίζει στο σώμα χωρίς να την αφήνει να διασκορπιστεί εκ νέου.

Αυτό το ίδιο, όταν συμβαίνει στις ανθρώπινες καταστάσεις, εξαπατά τους περισσότερους, οι οποίοι θεωρούν ότι θα ζήσουν ευχάριστα, εάν περιβάλλονται από μεγάλες οικίες και εάν συγκεντρώσουν πλήθος δούλων και χρημάτων.

.Ωστόσο, η ευχάριστη και χαρούμενη ζωή δεν προέρχεται από τα εξωτερικά πράγματα, αλλά – αντίθετα – ο άνθρωπος προσθέτει ηδονή και χάρη στα πράγματα που βρίσκονται γύρω του, αντλώντας από το ήθος του, σαν από πηγή. «Όταν καίει το πυρ, ο οίκος φαίνεται περισσότερο χαρούμενος», και ο πλούτος περισσότερο ευχάριστος, και περισσότερο λαμπρή η δόξα και η δύναμη, όταν κατέχουν την ευφροσύνη που βγαίνει από την ψυχή , εκεί όπου και η φτώχια και η εξορία και το γήρας υποφέρονται ανάλαφρα και με προσήνεια, ανάλογα προς την ευκολία και την πραότητα τού ανθρώπινου χαρακτήρα

Όπως, λοιπόν, τ’ αρώματα κάνουν ευωδιαστά τα βαριά ενδύματα και τα ράκη, ενώ το σώμα τού Αγχίση ανέδιδε δύσοσμο ιδρώτα, «κηλιδώνοντας τον λινό χιτώνα μέχρι τα νώτα του», έτσι και η ζωή και ο βιοπορισμός είναι άλυπος και τερπνός όταν ενυπάρχει η αρετή, ενώ η κακία – όταν αναμιγνύεται – κάνει λυπηρά και αηδιαστικά και δυσπρόσδεκτα γιά τους κατόχους τους όσα φαίνονται λαμπρά και πολυτελή και σεμνά.«Αυτός θεωρείται μακάριος στην αγορά, όταν όμως ανοίξει τις εξώθυρές του, είναι τρισάθλιος, σε όλα κυριαρχεί η γυναίκα του και προστάζει και πάντοτε φιλονικεί». Ωστόσο, εάν κάποιος είναι άνδρας και όχι ανδράποδο, δεν είναι δύσκολο ν’ απαλλαγεί από γυναίκα πονηρή, ενώ δεν γίνεται να κάνει αγωγή διαζυγίου στην κακία του – ώστε ν’ απαλλαγεί από τα βάσανα και ν’ αναπαυθεί και να μείνει μόνος του – αλλά η κακία πάντοτε είναι σύνοικος των σπλάγχνων του, προσκολλημένη νύχτα και μέρα, «τον καίει χωρίς δάδα και τον εξωθεί σε πρόωρο γήρας», όντας βαρύς συνταξιδιώτης εξαιτίας τής αλαζονείας του, και πολυδάπανος συνδαιτυμόνας εξαιτίας τής βουλιμίας του, και σύζυγος οδυνηρή, η οποία τού κόβει και τού καταστρέφει τον ύπνο με ενοχλήσεις, μέριμνες και ζηλοτυπίες. Όταν κοιμάται, λοιπόν, το σώμα δέχεται ύπνο και ανάπαυση, ενώ η ψυχή – εξαιτίας της δεισιδαιμονίας – δέχεται τρόμους, όνειρα και ταραχές.

Η Κρήτη αποχαιρετά κάθε φίλο που μας διάβασε, και αγωνιά για κάθε δοκιμαζόμενο λαό, για κάθε δοκιμαζόμενο άνθρωπο, αλλά και για το μέλλων του πλανήτη, κλείνουμε αυτές τις σκόρπιες σκέψεις μας με την προσευχή του Σωκράτη που μας θύμισε η Αργυρώ Γεωργιακακη, που νομίζουμε ότι ταιριάζει σε κάθε ένα άνθρωπο πολιτισμένο και μορφωμένο, σε κάθε ορθός σκεπτόμενο άνθρωπο.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ



Ω φίλε ΠΑΝ τε και άλλοι όσοι τήδε θεοί, δοίητε μοι καλώ γενέσθαι τάνδοθεν έξωθεν δε όσα έχω, τοις εντός είναι μοι φιλία, πλούσιον δε νομιζοιμι τον σοφόν. Το δε χρυσούν πλήθος είη μοι όσον μήτε φέρειν μήτε άγειν δύνατ άλλος ή ο σώφρων.

Ω φίλε(αγαπητέ) ΠΑΝ (Δημιουργέ που έχεις φτιάξει το ΠΑΝ), και σεις άλλοι θεοί, όσοι λατρεύεστε εδώ ,κάνε τε με να γίνω ωραίος εσωτερικά(στην ψυχή). Τα δε υλικά αγαθά, όσα έχω, κάντε τα να βρίσκονται σε αρμονική σχέση με τις ιδέες μου. Να νομίζω πλούσιο μόνο το σοφό, και να έχω τόση περιουσία, όση θα ήταν αρκετή να έχει και να ανέχεται, όχι άλλος άνθρωπος αλλά ο συνετος (σώφρων).


Πλάτων (Φαίδρος, 279 B-C)







Και όχι προσευχές άλλου τύπου όπως η παρακάτω που αναφέρουμε για να γελάσουμε και λίγο


<<Αυτός που σε κάνει να γελάς, σε βοηθάει να ζεις >>Μένανδρος


Η άλλοι πολλοί προσεύχονται με τον ακόλουθο τρόπο, έτσι να συνεχίσουμε να γελάμε

Το γέλιο φανερώνει τον χαρακτήρα κατά αλάνθαστο τρόπο και καμία προσποίηση δεν μπορεί να ομορφύνει το γέλιο ενός κακού ανθρώπου Πυθαγόρας



Αν γελάς με τον εαυτό σου, δεν θα γελούν με σένα Σενέκας (Lusius Seneca, λατίνος φιλόσοφος)



Και όταν με ρωτούν τι κάνω, συνήθως λέω ότι μου αρέσουν οι τέχνες και τα γράμματα, ότι ανήκω δηλαδή στον χώρο των τεχνών και των γραμμάτων, και οι υποψήφιοι φίλοι μου με το αστείρευτο χιούμορ που διαθέτουν μου απαντούν ότι κάνω μεγάλο λάθος και ότι η αλήθεια που δεν μπορώ να δω γιατί έχω άγνοια , και να αφήσω τα γράμματα και τις τέχνες στην ησυχία τους γιατί δεν μου φταίνε σε τίποτα.

Ένας άλλος υποψήφιος φίλος με ρωτά τι άποψη έχουν για μένα οι τέχνες και τα γράμματα, που ασχολούμαι μαζί τους ; Και μου θέτουν το θέμα αν με τις εργασίες μου διασύρω τις τέχνες και τα γράμματα, και αντί για καλό, κάνω κακό σε κάτι που αγαπώ! Όπως συνήθως γίνεται σε όλες τις σφαίρες της ζωής

Αχ! Αυτή η αγάπη πόσο κακό και όλεθρο έχει δημιουργήσει πολλές φορές, ποταμοί δακρύων και αίματος έχουν χυθεί για χατίρι της, στο όνομα της μέσα στο πέρασμα των αιώνων, και καλά θα κάνω συμπληρώνουν να καταλάβω ότι μόνο στα τεκνά μπορώ να ανήκω, και αμφίβολο είναι και αυτό!!!





Ενώ στην απολογία ο Σωκράτης, για να επανέλθουμε μετά το διάλειμμα, του είπε ότι η εσωτερική του φωνή (δαίμων-Άγγελος) τον πρόσταζε : Σου λέω ότι το να μην αφήσεις καμιά μέρα να περάσει χωρίς να συζητήσεις για την καλοσύνη και όλα τα άλλα θέματα για τα οποία με ακούς να μιλάω και να διερευνώ και τον εαυτό μου και τους άλλους είναι πράγματι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, και ότι η ζωή χωρίς αυτού του είδους την αναζήτηση δεν αξίζει να τη ζεις. Ενώ συνήθιζε να λέει και να προτρέπει τους συμπολίτες του ότι είναι ντροπή να νοιάζονται για την απόκτηση όλο και περισσότερο πλούτου, δόξας και τιμής, και να μην ενδιαφέρονται, ούτε να νοιάζονται για την αλήθεια και πως η ψυχή θα γίνει καλύτερη, τονίζοντας ότι πρωταρχικό μέλημα του ανθρώπου δεν πρέπει να είναι η φροντίδα του σώματος, ούτε η φροντίδα για τα υλικά αγαθά, αλλά το πώς θα γίνει η ψυχή άριστη, λέγοντας ο σπουδαίος αυτός άνδρας επί λέξη ότι : Η αρετή δεν προκύπτει από τα χρήματα, αλλά χάρη στην αρετή προκύπτουν τα χρήματα και όλα τα άλλα αγαθά στην ιδιωτική και στην δημόσια ζωή.

Αυτόν τον τρόπο ζωής μας δίδαξε ο πρώτος των φιλόσοφων, σαν ιδανικό, σαν τέλειο τρόπο ζωής, και εμείς οι απόγονοι του οφείλουμε να τον ακλουθούμε, και όσοι άλλοι τύχει να πιστεύουν στην αλήθεια και την αξία των λόγων του.





Για όλους τους Έλληνες, και τους απανταχού φιλέλληνες, που είναι πολλοί, και και σε κάθε μήκος και πλάτος του κόσμου, θυμίζουμε τους παρακάτω στοίχους του Εθνικού μας ποιητή, του ανυπέρβλητου Διονυσίου Σολωμού, που είχε Κρητικές ρίζες.

Πέλαγο μέγα πολεμά το δόλιο καλυβάκι "Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπ' ʼγγλου!
Πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι.

Το καλυβάκι τότε ήταν η Ιερή πόλη της Ελλάδος και ολοκληρου του κοσμου, το Μεσολόγγι, σήμερα είναι η Ελλάδα, ο Ελληνισμός που βάλλεται για μια ακόμη φορά, όπως το 1821, μια ακόμη φορά μας χτυπούν ανελέητα οι δυνατοί, ενώ οι πολλοί ένοχα, σχεδόν συνωμοτικά σιωπούν σε αυτή την τρομερή επίθεση, σας μιλούμε με τα λόγια του Σολωμού, που είχε Κρητικές ρίζες, από τον Εθνικό μας ύμνο :

156

Δεν ακούτε; Εις κάθε μέρος
σαν του Άβελ καταβοά·
δεν ειν' φύσημα του αέρος
που σφυρίζει εις τα μαλλιά.

157

Τι θα κάμετε; Θ' αφήστε
να αποκτήσομεν εμείς
λευθεριάν, ή θα την λύστε
εξ αιτίας πολιτικής;

158

Τούτο ανίσως μελετάτε
ιδού εμπρός σας τον Σταυρό:
Βασιλείς, ελάτε, ελάτε,
και κτυπήσετε κι εδώ!"».






Η Κυρά της Ρω, η μεγάλη Κυρία του Ελληνικού Έθνους.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=XmzhV67oR9A

Πολλές αναφορές έγιναν σε διάσημους άνδρες από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας και σκεφτήκαμε ότι οφείλουμε να μιλήσουμε και για την γυναίκα, την Ελληνίδα γυναίκα, να αποτίσουμε φόρο τιμής στην αρχόντισσα του νεοελληνικού γένους, που μέσα στην αιωνιότητα που γλυκά την τυλίγει πια, συνεχίζει να δίνει παραδείγματα ανδρείας, θέλησης, αγωνιστικότητας, ανθρωπιάς και βαθειάς και ουσιαστικής μόρφωσης. Ας την δουν και ας παραδειγματιστούν η Μερκελ, η Κριστίν Λαγκάρντ και όλες οι κομψές και καλές κυρίες της Ευρώπης και του κόσμου. Η αθανασία την έχει αγκαλιάσει και σε όποιον αισθάνεται και σκέπτεται Ελληνικά, ρίγη συγκινήσεως, κλυδωνισμούς ψυχικούς προκαλεί μόνο το όνομα της, μια γυναίκα μόνη, στην άκρη του πουθενά να υψώνει κάθε μέρα, την Ελληνική σημαία με τον σταυρό, για να την βλέπει όπως έλεγε και ο Θεός για να χαίρεται!!!

Το πραγματικό της όνομα ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη, υπήρξε μέλος της Αντίστασης κατά την περίοδο της κατοχής και επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου. Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το 1924. Το 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.

Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη τυφλή γηραιά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με "δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά", όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943 ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς. Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, Η κηδεία της έγινε με τιμές Εθνικής Ηρωίδας στο Καστελλόριζο , και η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.



<<Ω θεϊκιά κι όλη αίματα Πατρίδα>>

Διονύσιος Σολωμός





Η πρόταση της Ελληνικής σκέψης για το καλό των ανθρωπότητας.

Ο Πλάτων στην 7η επιστολή που έχει διασωθεί, αλλά και στην πολιτεία αναφέρει ότι το καλύτερο είναι να κυβερνούν οι φιλόσοφοι, που οπωσδήποτε αυτοί είναι οι άριστοι πολίτες, συγκεριμένα στην 7η επιστολή στο τέλος της λέει τα εξής : οι γενεές των ανθρώπων δεν θα πάψουν να υποφέρουν, παρά μονο όταν, ή εκείνοι που σωστά και γνήσια φιλοσοφούν, πάρουν στα χέρια τους την πολιτική εξουσία, ή οι πολιτικοί ηγέτες, από μια θεία βουλή, φιλοσοφήσουν αληθινά. http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=500&m=1


Η λέξη «Φιλοσοφία» ετυμολογικά προέρχεται από το φιλῶ (αγαπώ) και την λέξη σοφία, δηλαδή αγάπη για τη σοφία, όπου η σοφία μπορεί να θεωρηθεί ως συνώνυμο της αλήθειας. Γιατί αυτό ήταν το νόημα της φιλοσοφίας για τους αρχαίους Έλληνες· η συνεχής και αδιάκοπη αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων, έπειτα από ενδελεχή έρευνα όλων των παραμέτρων.
Τον όρο εισήγαγε ο μεγάλος Προσωκρατικός Φιλόσοφος και Μαθηματικός, Πυθαγόρας και από τότε αποτελεί τον μοναδικό παγκοσμίως όρο για την συγκεκριμένη «επιστήμη», που για τους αρχαίους Έλληνες ήταν η κορυφαία όλων των υπολοίπων και όλες όφειλαν να «υποτάσσονται» σε αυτήν.



Η έννοια του Φιλοσόφου στους αρχαίους Έλληνες.



Για την έννοια του φιλοσόφου, πολλοί ορισμοί έχουν δοθεί ανάλογα με την προέλευση και την εποχή που διατυπώθηκαν, αλλά όλοι εμπεριέχουν ένα κοινό σημείο: τη σοφία. Ο Πυθαγόρας διακήρυξε ότι πραγματικά σοφός είναι μόνο ο θεός και ο ίδιος είναι φιλόσοφος επειδή αγαπάει τη σοφία, Ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο ορίζει το φιλόσοφο ως το άτομο που αμφισβητεί τον εαυτό του, εξ’ αιτίας του συναισθήματος ότι “δεν είμαστε αυτό που θα έπρεπε να είμαστε” και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι φιλόσοφος είναι αυτός που επιθυμεί τη σοφία. Για τους στωικούς, ο φιλόσοφος έχει συνείδηση της μη-σοφίας του, επιθυμεί τη σοφία, στην οποία μπορεί να φτάσει μόνο με μια αιφνίδια και βίαιη αλλαγή.



«Φιλοσοφία μόνη φάρμακον ἐστὶ τῶν τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτων καὶ παθῶν»
<<Η φιλοσοφία είναι το φάρμακο για τα πάθη και τις αρρώστιες της ψυχής>>


Πλούταρχος



http://www.youtube.com/watch?v=Vu-Q4jWm6P4



Ενώ αλλού γράφει : <<Ο μέγιστος έπαινος της φιλοσοφίας είναι ότι σκληρά και αμόρφωτα ήθη εξημερώνει και εξευγενίζει>>




http://www.youtube.com/watch?v=MeP3SyVGRp0

Με μουσική κλείνουμε, και κάνουμε μνεία στον δημιουργό της μουσικής κλίμακας, και όχι μόνο, με ένα λόγο του, που αποδίδετε σε αυτών που απεύθυνε στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, στους νέους, ας τον ακούσουμε τον μεγάλο δάσκαλο, οι νέοι στην ηλικία, αλλά και στο μυαλό, όλοι που θέλουμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι, όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί η ελπίδα υπάρχει.



Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, υπήρξε σημαντικός Έλληνας φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και θεωρητικός της μουσικής. Είναι ο κατεξοχήν θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών , δημιούργησε ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις, είναι πιο πολύ γνωστός στις μέρες μας από το Πυθαγορείου Θεώρημα.

Επειδή δε η ευγενική αυτή καταγωγή θρυλείτο μεταξύ των συμπολιτών του Πυθαγόρα, κάποιος Σάμιος ποιητής ισχυρίζεται ότι ο Πυθαγόρας ήταν γιος του Απόλλωνα και αναφέρει τα εξής σχετικά:

"Τον Πυθαγόρα, που γέννησε από τον Απόλλωνα τον φίλο του Διός,
η Πυθαΐς, η ομορφότερη μεταξύ των Σαμίων"

Για τον Πυθαγόρα η μουσική και τα μαθηματικά γίνεται άσκηση με σκοπό την υπέρβαση των σωματικών περιορισμών και την κάθαρση της ψυχής, για να μπορέσει η τελευταία να απελευθερωθεί από τον κύκλο της μετενσάρκωσης για να φτάσει τελικά στη θεότητα από την οποία προέρχεται.

Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα το σύμπαν βρίσκεται σε διάταξη αρμονίας και η θεωρία του, η θέασή του, είναι αυτή που φέρνει την κάθαρση. Αυτό οδήγησε στη θεωρία του Πυθαγόρα για την «Αρμονία των σφαιρών». Το σύνολο των ήχων, δηλαδή, που παράγονται από την περιστροφή των πλανητών, ανάλογα πάντα με την απόστασή τους από τη γη, και οι οποίοι, όμως, δεν ακούγονται.

Πιο συγκεκριμένα ο Πυθαγόρας ήταν αυτός που πρώτος έθεσε τις βάσεις της επιστήμης της Μουσικής με μια επιστημονικά θεμελιωμένη θεωρία της Μουσικής. Ανακάλυψε τη σχέση ανάμεσα στο μήκος των χορδών και το τονικό ύψος που δίνουν.

Χάρη στην ανακάλυψη του Πυθαγόρα, η μουσική παρουσίαζε στους οπαδούς του το καλύτερο παράδειγμα της πρακτικής εφαρμογής αυτής της αρχής. Την ορθότητα της αρχής τόνιζε η ομορφιά της μουσικής, προς την οποία ο Πυθαγόρας – όπως και οι περισσότεροι Έλληνες – ήταν ευαίσθητος, γιατί η λέξη "κόσμος" σήμαινε για τον Έλληνα και την ομορφιά και την τάξη.



«Λόγος Πυθαγόρα, προς τους νέους του Κρότωνα»



«Τί είναι αυτό που χάνεται μαζί με την παιδική ηλικία;
Θα σας πω: Είναι, δίχως άλλο, η ικανότητα να συνδέεται κάποιος με την αλήθεια.
Όσο μεγαλώνετε, θα μαθαίνετε από τους μεγαλύτερούς σας, ώσπου μια μέρα, χωρίς να το συνειδητοποιήσετε, θα βρεθείτε μπλεγμένοι σε έναν απατηλό τρόπο ζωής. Θα έχετε χάσει τη φυσικότητα με την οποία εκφράζετε τα συναισθήματά σας και τις απόψεις σας, ακόμα κι’ εκείνα που μπορούν να βλάψουν, καθώς είναι γνωστό ότι η ειλικρίνεια των παιδιών είναι συχνά σαρωτική.
Γιατί εσείς τα παιδιά και οι νέοι, αγαπάτε την αλήθεια περισσότερο απ’ ό,τι οι μεγαλύτεροί σας;
Διότι βλέπετε τον κόσμο με ευθύτητα, χωρίς προκαταλήψεις, που συγκαλύπτουν την πραγματικότητα, χωρίς μεροληψία, που διαστρέφει την ορθή αντίληψη. Προσπαθήστε -λοιπόν- να μεγαλώσετε, χωρίς να απαρνηθείτε αυτό το ευθύ βλέμμα προς πρόσωπα και πράγματα.
Ο ενήλικος ’λίγες φορές συγκεντρώνει όλη την προσοχή του σ’ αυτό που κάνει. Δεν μπορεί να απολαύσει το παρόν, επειδή τον βαραίνει το παρελθόν του κι’ επειδή το μέλλον τον πιέζει, γεμίζοντάς τον επιθυμίες και ανησυχίες. Γι’ αυτό σας συμβουλεύω να μην πάψετε ποτέ να ενδιαφέρεστε να μαθαίνετε νέα κι’ ωραία πράγματα, ώστε το πνεύμα σας να εξυψώνεται διαρκώς. Έτσι, ακόμα και μεγαλύτεροι, θα διατηρήσετε τη δροσιά σας. Αν το ενδιαφέρον σας παραμένει επικεντρωμένο στην επιθυμία για γνώση και τελειότητα, θα εξακολουθήσετε να είστε ειλικρινείς, όπως είστε τώρα εκ φύσεως.
Αγαπητά μου παιδιά, μη ικανοποιηθείτε αφού μάθετε ένα επάγγελμα. Να εξακολουθήσετε να μαθαίνετε πάντα, ν’ ακούτε εκείνους που γνωρίζουν, να έχετε ως παράδειγμα εκείνους που είναι άξιοι θαυμασμού, επειδή πετυχαίνουν αυτό που φαντάζει αδύνατο στα μάτια εκείνων που κουράζονται από τη νεαρή τους ηλικία και που πάντα σκέφτονται και πράττουν ανόρεχτα...
Ξέρω ότι δυσκολεύεστε να κατανοήσετε τα λόγια μου· εν μέρει, επειδή αγνοείτε ακόμα τα στενά όρια στα οποία ζουν οι περισσότεροι μεγαλύτεροί σας. Εσείς απολαμβάνετε πάντα το παρόν. Όμως, εγώ ξέρω ότι, έστω κι’ αν τα λόγια μου δεν ακούγονται καθόλου ξεκάθαρα στ’ αυτιά σας, κάτι θα μείνει στη μνήμη σας. Μια ανάμνηση αιθέρια, ωστόσο ικανή να φανεί χρήσιμη την κατάλληλη στιγμή.

(*) Ο λόγος αυτός εκφωνήθηκε -πριν 2500 χιλιάδες χρόνια περίπου- από τον Πυθαγόρα προς τους νέους του Κρότωνα· τόσο παλιός και τόσο επίκαιρος. Ας γίνει οδηγός και φάρος στα νέα παιδιά, σ' αυτές τις δύσκολες εποχές, να παλέψουν για τα όνειρά τους και να τα κάνουν πραγματικότητα...
...Στον Κρότωνα, υπήρξε "Ο ναός των μουσών", όπου στεγάστηκε η Πυθαγόρειος σχολή. Κέντρο έρευνας και διδασκαλίας και συγχρόνως μια πολιτικοθρησκευτική οργάνωση. Η μυστηριακή ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη σχολή οφειλόταν στο γεγονός ότι ο ίδιος ο Πυθαγόρας είχε επηρεαστεί βαθύτατα, από τις φιλοσοφικές αντιλήψεις και τις θρησκείες της ανατολής, όπου έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του. Εκείνη την εποχή άλλωστε έζησε ο Λάο Τσε και ο Κομφούκιος στην Κίνα, ο Ζαρατούστρα στην Περσία και ο Βούδας στην Ινδία.
Η σκέψη και η φιλοσοφία του Πυθαγόρα, επηρέασαν και εξακολουθούν να επηρεάζουν την παγκόσμια πνευματική και φιλοσοφική εξέλιξη.



Η αληθινή ανθρώπινη ηλικία

“Χρόνια πολλά” οι συνάνθρωποι εύχοντ’ όλοι, κι είν’ η πιο προσφιλής ετούτ’ η ευχή,

που θέλουν να τους λένε κάθε σκόλη, κι από τον Πλάστη τους να εισακουστεί.

Και χαίροντ’ όσοιτέλος κατορθώσουν, χρόνια στον κόσμο αυτό να ’χουν πολλά

και δεν μπορούν οι δύστυχοι να νιώσουν, πώς στη ζωή τη γήινη δε μετρά

μονάχα ο αριθμός πού ’χουν τα χρόνια, και λίγο έχει να κάνει εδώ “η ποσότης”.

Μα εκείνο που της δίνει αξία αιώνια,είναι των χρόνων της η ωραία “ποιότης”.

Ζωή δεν είναι μόνο να κινείσαι και τους χυμούς να σπαταλάς της γης,

μα ζεις αληθινά μόν’ αν δονείσαι, με κραδασμούς κι εξάρσεις της ψυχής.

Στοχάστηκες ποτέ σου να μετρήσεις, πόσων χρονών, αλήθεια, είν’ η ζωή σου,

στο μέτρημά τους αν υπολογίσεις,τις συγκινήσεις μόνο της ψυχής σου;

Αλλοίμονο! Μπορεί ν’ ανακαλύψεις, πώς είσαι ακόμα βρέφος ή παιδί

και πως δεν είναι απίθανο να εκλείψεις, χωρίς ποτέ σου νά ’χεις γεννηθεί!...


Νίκος Μαραγκουδάκης

http://www.youtube.com/watch?v=yldoWqv4yYE



http://www.youtube.com/watch?v=cWmag1kxQfo

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://kritiko-machairi.webnode.gr/news/%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%81%CE%B5%CF%87%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BB/