Λάμπει απόψε...
της μοναξιάς σκέπασμα ζητάει..
Ένα μεγάλο φεγγάρι
ακουμπάει στη γη,μαστιγώνει αλλύπητα
παλιές πληγές πονάει..
Και τι να κάνω με ένα φεγγάρι στα χέρια;
Αφήνομαι
να προσφέρω τον ευατό μου
τούτο ταιριάζει
ασήκωτο αλλιώς θα είναι
με τόσο έρωτα που κουβαλάει.
Το φως τυφλώνει
οι σκιες τρομάζουν
ποθώ...
Φεγγαριού μέθη το λένε
σαν αυτά που ζητάς...Τα πάντα..
Το σώμα φεγγάρι να γίνει
γιατί τούτες οι νύχτες
θυσία σ άδεια κρεβάτια
ζητούν να φωτίσουν...
Κρατάς τη ψυχή μου,κρατώ ανομολόγητα
πάθη και λες
έλα σώματα πανσέληνοι απόψε...
Μιλάει το φεγγάρι γνωρίζει καλά τι θα κάνει
για τούτο έχει έρθει
αντάξια του ταιριάζουν
στο τέλος της νύχτας το ξέρει
μονόδρομος είναι...
να παραδοθούμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου