Πάντα κάποιος άγριος,
χιλιοκομματιασμένος,
ανεβαίνει χωρίς ξαπόσταμα,
κουβαλώντας βράχια,
ανεβαίνει γυμνά βουνά
με λίγες βαθιορίζωτες δάφνες
κι όλο ανεβαίνει...
Ανεβαίνει ως τα ουράνια.
Τότε ο σταυρός, η συνείδηση,
ανάλογα με τον χαρακτήρα
είναι πόνος,
είναι ελπίδα,
είναι ευλογία.
Τότε απλός, σεμνός,
συλλειτουργεί με τον θεό.
Ολοφώτεινος κι ανάερος...
ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ -ΒΕΛΛΟΥ 1/6/2013
χιλιοκομματιασμένος,
ανεβαίνει χωρίς ξαπόσταμα,
κουβαλώντας βράχια,
ανεβαίνει γυμνά βουνά
με λίγες βαθιορίζωτες δάφνες
κι όλο ανεβαίνει...
Ανεβαίνει ως τα ουράνια.
Τότε ο σταυρός, η συνείδηση,
ανάλογα με τον χαρακτήρα
είναι πόνος,
είναι ελπίδα,
είναι ευλογία.
Τότε απλός, σεμνός,
συλλειτουργεί με τον θεό.
Ολοφώτεινος κι ανάερος...
ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ -ΒΕΛΛΟΥ 1/6/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου