ΑΓΓΈΛΑ ΚΏΣΤΑ "ΤΟ ΛΥΚΌΦΩΣ ΤΗΣ ΊΡΙΔΑΣ".

 

ΤΟ ΛΥΚΌΦΩΣ ΤΗΣ ΊΡΙΔΑΣ.  

Για την Ιλάρια Σούλια ,τη Σάρα και πολλά άλλα κορίτσια) Ένα λυκόφως σταματημένο πάνω σε στάχυα επίχρυσο σταριού.. Δύση βλαστάρια που ακόμα δεν έχουν ανθίσει, ακουμπημένα σε μεταξένια δέρμα... Κόρες ματιών σε ένα ατέλειωτο και αιώνιο ύπνο.. Στα βιολετί χείλη μπουμπούκια ρόδων

με ευωδιές χρυσάνθεμου μιας ψυχής που φτερούγισε

πάνω σε βουβές καμπάνες που σε κωφαίνουν

από τη ομόφωνη χορωδία χωρίς σολίστες..

Ρέκβιεμ χωρις λόγια, συγχώρεση χωρίς συγχώρεση, κήρυγμα κλεισμένο στην καρδιά εκείνων που δε ζουν πια... Μέσα στο φέρετρο μια άλλη νεράιδα βυθισμένη στο μίσος του κακού που εξακολουθεί να σκάβει καίγοντας τον άψυχο Κόσμο. Ζωές χωρίς αναπνοή και ανθρώπινη ύπαρξη σε μια ατέρμονη αγωνία. Μετάφραση από τα Αλβανικά: Λευτέρης ΣιωμοςΚ/689 α.κ.g.

🌺

MUZGJE JETE...

(Për Ilaria Sula, Sarën dhe shumë vajza të tjera...) Muzgje ndalur në kallinj gruri të praruar Perëndim filizash të paçelur mbështetur në lëkurën e mëndafshtë. Irise të kaltër në sytë gjysëm të mbyllur bebëza në gjumin e pafund, të përjetshëm. Gonxhe trëndafili në buzët ngjyrë vjollcë, copëtuar aromë krizantemash të shpirtit në fluturim, mbi këmbanat e heshtura, shurdhuese nga kori njëzërësh pa solist. Requiem pa fjalë përulësinë e faljes pa falje shpallin mbyllur në zemrën që nuk rreh më, brenda në thellësi të tokës një tjetër Shtojzovalle vrarë nga urrejtja e dorës së ligë mizore varre pa emra vazhdon gërmon teksa Botën pa jetë përzhit Jetën pa frymë lë në agoninë e pafund të ekzistencës njerëzore... ANGELA KOSTA

🌺 CREPUSCOLO D'IRIDE

(A Ilaria Sula, a Sara e a tante altre ragazze...) Crepuscolo fermo su spighe di grano indorato tramonto di gemme posato sulla pelle di seta, iride celeste sugli occhi socchiusi pupille nell'immensa insonnia perenne. Boccioli di rose sulle labbra viola profumo d'incenso dell'anima che vola sopra le campane taciturne... stordite... dal coro all'unisono senza solisti. Requiem privo di parole il perdono senza perdono proclamano racchiuso nel cuore di chi non batte più... Dentro la bara un'altra Silfide immersa nell’odio del malvagio lapidi senza nomi continua a scavare bruciando il Mondo senza più vite... Vita senza fiato, esistenza umana nell'agonia senza fine... ANGELA KOSTA

🌺 TWILIGHTS OF LIFE

(For Ilaria, Sara, and many other girls...) Twilights paused on golden wheat stalks, sunsets of unopened sprouts resting on silk, like skin. Blue irises in half, closed eyes, pupils in the endless, eternal sleep. Rosebuds on violet, colored lips, torn apart, the scent of soul, chrysanthemums in flight above the silent, deafening bells from a chorus in unison, without a soloist. A wordless requiem proclaims the humility of unforgiven forgiveness locked in the heart that no longer beats, deep within the earth another fairy slain by the hatred of a wicked, cruel hand. Graves without names keep being dug as the lifeless World burns and breathless Life remains in the endless agony of human existence... © Angela Kosta (Translated by Ana Korça)