Έμαθα να σωπαίνω,
όταν φουσκώνει η μαύρη θάλασσα
και σκοτεινούς βυθούς το μέγα κύμα προετοιμάζει
Μα εγώ πάντα δειλιάζω,
σαν με καλεί η αχερουσία θλίψη.
Σκοτάδι εναλλασσόμενο με νύχτα,
με τα πανιά του ταξιδιού μες τη σιωπή,
αμίλητα να διηγούνται.
Πανιά, που δε γνωρίζουμε
το πότε των χρωμάτων τους.
Δημήτρης Φαφούτης
«ΤΑ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΑ», 2019
Η φωτογραφία είναι από το διαδίκτυο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου