ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ - ΓΛΕΝΤΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ! ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ !

Vladimir Kush - Spirit of Beethoven

Έλα βρε φίλε, οι απόκριες έβαλαν φτερά ,o 'Αγιος Έρωτας μας πήρε τα μυαλά και συ ακόμα λιβανίζεις όνειρα ηττημένα?

Σήκω επάνω τώρα. Βγάλε τη μάσκα της φθαρμένης αυτολύπησης και γίνε μασκοφόρος της πάμφθηνης χαράς!

Όχι βέβαια. Για το κέφι δεν χρειάζεται παράς. Να υποκλιθείς χρειάζεται, στης ψυχής σου τα μεράκια , κλείνοντας το μάτι στην μιζέρια της φθοράς. 

Εσύ όμως, γονάτισες στην θλιμμένη μοναξιά που μάντρωσες σε τείχη απρόσιτα, για να περιφρουρήσεις τον θρίαμβο της κλαψουριάς.

Τώρα κατάλαβα γιατί ολημερίς, το ίδιο τραγουδάς:

''Mοναξιά, είσαι η πιο γλυκιά παρέα…''

Με το ‘’γλυκιά’’ δεν θα διαφωνούσα, αν χάριζες της ζήσης το αντίδωρο, ΕΣΥ σε Σένα!

Όμως εσύ, έχεις πάρει διαζύγιο

απ΄την εκλεκτική συγγένεια του πάθους, 

και του ερωτισμού την πεθυμιά!

Κάνε το καθήκον, ‘’ΘΕΛΩ’’ σε πείσμα της ανοργασμικής σου λογικής και της ανέραστης κακομοιριάς!

Τι κάθεσαι λοιπόν και καρτεράς με μάτια στυλωμένα, μήπως κάποιος την πόρτα σου χτυπήσει?

Σταμάτα πια να ξεφυσάς, με χέρια σταυρωμένα και τα σκέλια της αυτοπεποίθησής σου τόσο χαμηλά…

Κοίτα στην άλλη πλευρά του μεθυσμένου φεγγαριού…κάποιος μαγκούφης, από σένα περιμένει το ώ πα της ανεμελιάς.

Όρμα επιτέλους στην δική σου δρασκελιά και σταμάτα να κρυφοκοιτάς το γλέντι, με μάτια εκδικητικά απ΄τον εξώστη της ψυχαγωγίας. 

Κάνε μωρέ μια φορά το σάλτο, ανέβα στη σκηνή και πιάσε το ξεσάλωμά σου απ΄το μαλλί, να ευνουχιστεί η μιζέρια, απ΄τα κάτεργα της στερημένης σου καρδιάς.

Της Αυτοτιμωρίας σου δεσμώτη, δώσε στον Εαυτό σου χάρη!

Στην ψυχική σου υγεία το χρωστάς!

Όχι τίποτ΄άλλο, αλλά μην έρθει ξανά ο Ποιητής, και με απαξία θα σου πει:

Τι κρίμα! Πέρασε ένα ολόκληρο ποτάμι απ΄τα δάχτυλά σου και συ, δεν ήπιες ούτε μια γουλιά! Εκτός...

Εκτός αν είσαι οπαδός, του… 

‘’Αν είναι να΄ρθει θε να΄ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει.’’

Μα τότε, 

θα περάσει η ζωή, 

τη λήξη θα σημάνει 

και μόλις το ρολόι της στερνής σου γνώσης θα κοιτάξεις,

στην μεταμέλεια θα κλαφτείς.

Δώδεκα. Πώς νύχτωσε η νιότη!

Δώδεκα. Πόσο Άσοφα θάφτηκε η Ζωή…

ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ