ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ " Η αλκή των σημείων στίξεως "

H ζωή ακούσια εγκάθειρκτη σε μια παρένθεση.

Ηνιοχούν τον ουρανό τα αποσιωπητικά.

Tα ερωτηματικά εισδύουν στην αγάπη.

Τα λόγια, ω λόγια ανερμάτιστα σε εισαγωγικά
γιατί δεν είναι της ψυχής μας.

Μέρα νύχτα επιβιώνουν τα κόμματα
σαν τις αγχωμένες ανάσες μας.

Τόσα λίγα θαυμαστικά για τον άνθρωπο
σε ατραπούς εγωισμού ασφυκτιούν.

Ο διάλογος στερείται πια της παύλας
δαιδαλώδεις ακκισμοί σε ανερμάτιστους μονόλογους.

Όσο δύναται η ποίηση σαν αντιπρόταση σιωπηρή
ενσταλάζει μια διαρκή άνω τελεία στα βιώματα.

Αναρωτιέμαι πριν της τελείας το αίσιο τέλος
πόσα χρόνια μήνες ώρες στιγμές αφήσαμε να κυλήσουν
χωρίς της αλήθειας τους τόνους
χωρίς των λέξεων το λάλον ύδωρ και των πράξεων την ενδελέχεια.

*
φωτ : μια σελίδα από το αρχείο μου
τότε που με στυλό ή με μολύβι έγραφα ...
ωραία ήταν.

Αρσινόη Βήτα