ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ - Η ΑΜΑΔΡΥΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΔΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 

Τα δάση των Ελλήνων, ήταν ιερά. Τα προστάτευαν οι Θεοί, οι νύμφες, οι άνθρωποι. Σήμερα τα δάση αυτά καταστρέφονται, αλλά δυστυχώς δεν τα προστατεύει κανείς. Ιδιαίτερα κινδυνεύουν τα μεγάλα υπεραιωνόβια δέντρα, ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, που αποτελούν μνημεία της φύσης και του πολιτισμού. Ζουν στη χώρα μας χιλιάδες χρόνια και ξεχωρίζουν για το μέγεθος, την βιοποικιλότητα και τη συμβολή τους στο μικροκλίμα της Αττικής. «Όταν οι φυλλοβόλες δρύες, καταστράφηκαν στην Αττική, παρατηρήθηκαν αλλαγές στο μικροκλίμα ………..και στη χλωρίδα της Αττικής και δυστυχώς ενισχύθηκε η ξηρότητα και η άνοδος της θερμοκρασίας», σύμφωνα με πόρισμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Και ενώ σε όλες τις Μεσογειακές χώρες ενισχύονται τα Πλατύφυλλα (Δρύες, Πλατάνια κτλ), στη χώρα μας έχουμε μείνει πίσω και επιμένουμε στη μονοκαλλιέργεια του πεύκου, που μας δίδει μια τουλάχιστον πυρκαγιά ανά πενταετία με βάση τη στατιστική. Στις μεγάλες φωτιές της Πάρνηθας ,διαπιστώθηκε ότι οι βελανιδιές ήταν τα μόνα δέντρα που επέζησαν της καταστροφής και αποτελεί θέση της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων η ενίσχυση των Ελληνικών Δασών με βελανιδιές όπως άλλωστε ήταν και στο παρελθόν (Δρυς – Δρυ-μός). Πόσες όμως βελανιδιές φύτεψε η κεντρική. Διοίκηση;
Πόσες η τοπική Αυτοδιοίκηση;
Πόσες οι περιβαλλοντικοί φορείς;
Που μπορεί να βρει κανείς δενδρύλλια για να φυτέψει;
Πώς μπορεί να αποκατασταθεί το κενό που δημιουργείται απ’ το κόψιμο 50.000 τέτοιων δέντρων κάθε χρόνο;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Σαράντα χιλιάδες δρύες υπολογίζεται ότι κόβονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, για τα τζάκια της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των άλλων μεγαλουπόλεων. Είναι δένδρα 900 ετών που συντηρούν ολόκληρο το οικοσύστημα. Αφανίζονται όμως, σε λίγα λεπτά. Είναι μνημεία της Ελληνικής φύσης ,που καταστρέφονται. Θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να αναδασώσουμε ολόκληρες περιοχές, με μηδενικό κόστος. Φυτεύουμε ένα σπόρο στη γη σε βάθος 2 εκατοστά και το δένδρο είναι έτοιμο. Τόσο απλό. Ό Ζαν Ζινιώ περιγράφει μια τέτοια δενδροφύτευση στο πλέον πολυδιαβασμένο βιβλίο του «ο άνθρωπος που φύτευε δένδρα». Ο κόσμος έμεινε άφωνος. Ένας αγράμματος βοσκός, με τον απλό αυτό τρόπο, έκανε την Προβηγκία, παράδεισο κι έκανε αυτά, που δεν μπόρεσαν οι δήμαρχοι, οι πολιτικοί,οι κυβερνώντες. Μεταμόρφωσε έναν άνυδρο κι έρημο τόπο σε παράδεισο κι έτσι άλλαξε και η ζωή των ανθρώπων και απέκτησε ποιότητα. Μ’ έναν πολύ απλό τρόπο έδειξε τι σημαίνει ανάπτυξη, τι σημαίνει πολιτισμός, τι σημαίνει σεβασμός στο περιβάλλον και τον άνθρωπο. «Δεν έβγαλα χρήματα απ την τεράστια επιτυχία του βιβλίου, έμαθα όμως τον κόσμο ν αγαπάει ή μάλλον να φυτεύει δένδρα» και συμπληρώνει: «Θα ήθελα να σας συναντήσω για να μιλήσουμε για την πρακτική χρήση αυτού του βιβλίου και την «την πολιτική του δένδρου», παρ΄ ότι ο όρος πολιτική δε φαίνεται δόκιμος. Η δράση έχει αξία κι όχι το απλό διάβασμα» Αξία στη ζωή μας έχουν τα έργα κι όχι τα λόγια που λέμε. Αξία στη ζωή μας έχει, πόσα δένδρα φυτέψαμε, για της επόμενες γενιές, τι καταναλώσαμε, πόσο επιβαρύναμε τη γη μας, πόσο τη βοηθήσαμε, τι ενεργειακό αποτύπωμα αφήσαμε σε τελική ανάλυση. Με δένδρα αντλίες προσπαθούν στην Παταγονία να μετατρέψουν την έρημο, σε καλλιεργήσιμο έδαφος και το έχουν πετύχει, μεταφέρουν με τις ρίζες αυτών, των δένδρων την υγρασία στην έρημο, ενώ στη χώρα μας καταστρέφουμε αυτά τα δένδρα και δημιουργούμε ερήμους και ξηροθερμικό περιβάλλον. Αν δεν είχαμε καταστρέψει τις εκατομμύρια δρύες, η χώρας μας, θα εξήγαγε χιλιάδες προϊόντα, αρίστης ποιότητας και δεν θα κινδύνευε από την ερημοποίηση. Η κτηνοτροφία μας θα ήταν σε άλλα επίπεδα. Γιατί θα πρέπει να χρησιμοποιούμε μεταλλαγμένο καλαμπόκι στη χώρα μας κι όχι βιολογικό βελανίδι για την κτηνοτροφία; Η βιομηχανία, η φαρμακευτική, η οικολογική βυρσοδεψία, η ξυλογλυπτική και όλη η σφαίρα της ανθρώπινης δραστηριότητας θα είχαν ωφεληθεί. Κυρίως όμως δε θα είχαμε αυτές τις πυρκαγιές, και την ξηρότητα που καταστρέφει τη χώρα μας, καίνε τους συνανθρώπους μας, και μετατρέπουν τον τόπο μας σε άνυδρο ερημικό τοπίο. Το πρόβλημα αφορά όλη την Ελλάδα και χρειάζεται πανελλήνια δράση. Ενώ στην Ευρώπη κλωνοποιούν τέτοια δένδρα, ξοδεύοντας τεράστια ποσά, εμείς τα καταστρέφουμε, παρ΄ ότι αποτελούν «μνημεία της ελληνικής φύσης και της ιστορίας» παλιότερα ίσως απ΄ την Ακρόπολη και την Κνωσό . Χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι σεβάστηκαν τη «μάνα γη» και τα ιερά της δένδρα, εμείς έχουμε δικαίωμα να τα αφανίσουμε; Γιατί σήμερα δεν φυτεύονται στις αναδασώσεις, τα ιερά δένδρα των Ελλήνων; Γιατί ξοδεύουμε τεράστια ποσά σε αγορά φυτωρίων; Καναδάς,Γερμανία και πλήθος άλλων χωρών οργανώνουν σποροφυτεύσεις βελανιδιάς. Τρία υπουργεία στην Τουρκία ασχολούνται μ αυτό το θέμα . «Ύψιστης σημασίας» έχει χαρακτηριστεί η σποροφύτευση στη γείτονα χώρα. Στην Ελλάδα όμως έχουμε μείνει πολύ πίσω και δεν ασχολείται κανείς με την αναβλάστηση και αναγέννηση του τόπου μας…….

Ο Γιάννης Γερογιάννης θα είναι εισηγητής στην εκδήλωση που οργανώνει η ομάδα "Νόηση και Πράξη" για το Περιβάλλον στις 28/2 στο Αίτιον, για έναν διάλογο με τη φύση και τις ομορφιές της ελληνικής φύσης.

ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Γεννήθηκε στην Αιτωλοακαρνανία, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Εργάζεται στην εκπαίδευση, σε δημόσιο σχολείο του Ψυχικού.
«Με παλιές φόρμες και φθαρμένα ίσως υλικά, προσπαθώ να ανακυκλώσω, σκέψη αρχέγονη για το περιβάλλον και τον άνθρωπο».
Έργα του:
«Αμαδρυάδα»ποιητική συλλογή (2016)
«Η Αμαδρυάδα και τα ιερά δάση της Ελλάδος»(2017) κείμενα για το περιβάλλον.
"Πολίτης του Κόσμου "(κυκλοφορεί εντός εβδομάδος)
Ποιητικά κείμενα φιλοξενούνται στα Αιτωλικά», «Αμφικτυονία Ελληνισμού», «Επτανησιακή Λογοτεχνία» «μαρμάρων παλινόστησις»
Βραβεύσεις:
-Το 2017: Πρώτο βραβείο ΕΠΟΚ
- Έπαινος σε Διεθνή Διαγωνισμό για το Ν. Καζαντζάκη
-Παγκόσμιο βραβείο για τη φύση έβδομη θέση σε διεθνή διαγωνισμό
-Πρόκριση στους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης, του 2017,
-Β΄ βραβείο Αμφικτυονίας ελληνισμού στον 6ο παγκόσμιο διαγωνισμό.
-Β έπαινος στον 1ο πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος της Εστίας ΡΟΥΜΛΟΥΚΙΩΤΩΝ.
- 2016 . «Βραυρώνια 2016» έπαινος
-1ο Διεθνής Ποιητικός Διαγωνισμός UNESCO Ζακύνθου, πρώτο βραβείο.
-«Διεθνής Λογοτεχνικός διαγωνισμός για τον Αριστοτέλη»Βραβείο (ΕΛΒΕ)
-Ψηφιακό ιδεοδρόμιο 2016: βραβείο ποίησης
-«Βραυρώνια 2015» έπαινος.
-Δ΄ παγκόσμιος Διαγωνισμός Αμφικτυονίας Ελληνισμού β΄ βραβείο