ΑΝΤΩΝΗΣ ΨΑΡΡΟΣ " Άτιτλο "

Να...κοίτα
κοίταξε μέσα απ' αυτήν
την σκοτεινή χαραμάδα
σα να μην είχες μάτια ποτέ
αφουγκράσου ό,τι νιώθεις
σαν εικόνες πολύχρωμες
σαν βροχή να τις νιώσεις
Άγγιξε τούτη την μικρή ρωγμή
με το χέρι τρεμάμενο
και μακάρια κράτησε τον λοβό του αυτιού
σαν μωρό που αγαλλιάζει στην κούνια του.
Πιες...
πιες στάλα στάλα την χαρά
για να σβήσει η πίκρα που κρατάς μ' αγωνία
στα σφιγμένα σου δόντια ...
κι έπειτα τρέξε
τρέξε να σωθείς με κομμένα τα γόνατα
ξέπνοος
να ξεφύγει η ψυχή απ τις φλόγες
κι όλα εκείνα που καίγαν το μέσα σου
ώσπου η αλήθεια να ΄ρθει να σε βρει
να μαζέψει σε μία τις πέντε αισθήσεις σου
κι όπως τρέχει ο άνεμος που αποδιώχνει την νάρκη
ν' αφεθείς στο μακρύ σου ταξίδι.