Το αίμα μας σκεπάστηκε με χώμα
δάκρυα βελούδινα
πότισαν τα πικραμένα
από τους λυγμούς μας χείλη.
Νοτισμένες ανάσες θα έχω αγκαλιά
τις μεγάλες νύχτες,
για να θυμάμαι τις στιγμές χαράς
σημάδια ανεξίτηλα συναισθημάτων,
που μείναν χαραγμένα
στο κατάφορτο κορμί μου.
Ηρεμεί η καρδιά
καταπίνοντας τα δάκρυα της λύπης.
Στροβιλίζονται μέσ'στην ομίχλη
αισθήματα κι αγάπες,
χάνονται στην άβυσσο των ωκεανών.
Αγάπες που ναυάγησαν και ξεχάστηκαν
σε κάποιο ερημονήσι της καρδιάς μας,
αναμένουν ακόμα την ώρα
του σωτήριου λυτρωμού τους.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου