ΕΥΗ ΜΑΡΟΥΛΗ " Το άχτι "

Και έλεγες...έλεγες...
Μια μέρα πήρα ανάποδες.
Διέγραψα τα ΠΡΕΠΕΙ και κράτησα τα ΘΕΛΩ.
Μη μου κολλάς,ξέρεις γιατί;
Βλέπεις το κατσαρόλι;
Σου το φοράω καπέλο.
Δωράκι μου,χρωστούμενο εδώ και τόσα χρόνια.
Θα σου ταιριάξουν για μαλλιά,τα αλντέντε μακαρόνια.
Νισάφι πια η υπομονή,τέρμα η Πηνελόπη.
Σε βάζω κάτω άτιμε και σε χτυπάω σαν τόπι.
Μεσ’τα αυτιά μου γκρι-γκρι,γιατί τόση μουρμούρα;
Εάν σε τρώει ο κώλος σου,ξύστον έχεις φαγούρα.
Φοβέρα θέλει ο άγιος,φοβέρα και ο παπάς,
ρίξε έναν εξάψαλμο,σε αυτόν που αγαπάς.
Βγάλε μωρέ το άχτι σου,χαράμι να μη πας.
Δωράκι σοκολάτα σου φέρνω,θα την φας;
*Εύη*