Ένα απειροελάχιστο πέρασμα η ζωή μας,
μια φθορά που ανακυκλώνεται
και ξενυχτά στη σιωπή
ενός απατηλού κόσμου.
Στα ποτάμια που ολοένα ταξιδεύουν
σκορπά ο άνεμος όνειρα ακυβέρνητα
έρμαια στα φαντάσματα της σάρκας.
Ποτάμια που ξεδιψούν
τα ξερά από τους ανέμους χείλια.
Διαδρομές απάνεμες,
καταπίνουν την κάθε πίκρα
λαχταρώντας μια λύτρωση ακόμα.
Κόντρα σε μια σιωπή
που βαλτώνει
και ρίχνει στα κάτεργα
το φως της ψυχής μας.
Δαιδαλώδη ποτάμια ,
καινούριοι δρόμοι
με χρώματα διαυγή...!
Carpe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου